- 3 Eylül 2018
- 9.185
- 48.920
- 548
Merhaba hanımlar, öncelikle benim konum çok drmatize aman aman kötü bir konu değil bu yüzden "amaaan bu mu yani insanlar neler yaşıyor" diyecekler okumasa da olur.
Benim sıkıntım annem. Çok baskın karakterli, baskıcı, dediğim dedik bir kadın. Çocukluğumda bana psikolojik şiddetin alasını yaşatmıştır. Asla hata kabul etmeyen empati yapmayan bir yapıya sahip. Mesela ortaokulda çantamda teoman posteri bulup "başıma O mu olacaksın bu elin adamının resmini neden taşıyorsun"diye bas bas bağırabilen, yine ortaokulda sokakta erkek sınıf arkadaşım selam verdi diye 3 gün azarlayan, erkek arkadaşım olduğunu öğrendiğinde yaşım 15ti beni bekaret testine götürmeye kalkan bir kadın.
Koca kadın oldum evlendim ama hala bazen yaptığı şeyler aklıma geliyor ve boğazım düğümleniyor. Evet çok daha kötü evladına bakmayan anneler var farkındayım. Ama bir çocuk sevgiye de ihtiyaç duyuyor merhamet istiyor. Ben babamı çook küçük yaşta kaybettim ama hiç baba özlemi çekmiyorum hayatta olduğu halde anne özlemi çekiyorum.
Memlekete baya uzaktayız eşimle. Tatillerde gittğimizde 3 gün iyi 4.gün başlıyor ya o kadar yol gelmişim istiyorum ki gözüme baksın hayır eleştiriyor iğneliyor alınıyor illaki bişey buluyor. Evimdeyken gün aşırı arayıp ne pişireceğimi soruyor ve tarif vermeye başlıyor. "Kocanla iyi geçin bak" diye direktif veriyor "biz iyiyiz anne" dediğimde "yapıyorsundur sen bişeyler" diyor mesela.
Bunlar artık en hafifleri siz düşünün. Evet onu seviyorum anne hakkı denen şeyin farkındayım. Ama ondan nefret etmekten korkuyorum. Bunun için psikolojik destek almalı mıyım yoksa bu çok şımarık bi hareket mi olur bilmiyorum.
Benim sıkıntım annem. Çok baskın karakterli, baskıcı, dediğim dedik bir kadın. Çocukluğumda bana psikolojik şiddetin alasını yaşatmıştır. Asla hata kabul etmeyen empati yapmayan bir yapıya sahip. Mesela ortaokulda çantamda teoman posteri bulup "başıma O mu olacaksın bu elin adamının resmini neden taşıyorsun"diye bas bas bağırabilen, yine ortaokulda sokakta erkek sınıf arkadaşım selam verdi diye 3 gün azarlayan, erkek arkadaşım olduğunu öğrendiğinde yaşım 15ti beni bekaret testine götürmeye kalkan bir kadın.
Koca kadın oldum evlendim ama hala bazen yaptığı şeyler aklıma geliyor ve boğazım düğümleniyor. Evet çok daha kötü evladına bakmayan anneler var farkındayım. Ama bir çocuk sevgiye de ihtiyaç duyuyor merhamet istiyor. Ben babamı çook küçük yaşta kaybettim ama hiç baba özlemi çekmiyorum hayatta olduğu halde anne özlemi çekiyorum.
Memlekete baya uzaktayız eşimle. Tatillerde gittğimizde 3 gün iyi 4.gün başlıyor ya o kadar yol gelmişim istiyorum ki gözüme baksın hayır eleştiriyor iğneliyor alınıyor illaki bişey buluyor. Evimdeyken gün aşırı arayıp ne pişireceğimi soruyor ve tarif vermeye başlıyor. "Kocanla iyi geçin bak" diye direktif veriyor "biz iyiyiz anne" dediğimde "yapıyorsundur sen bişeyler" diyor mesela.
Bunlar artık en hafifleri siz düşünün. Evet onu seviyorum anne hakkı denen şeyin farkındayım. Ama ondan nefret etmekten korkuyorum. Bunun için psikolojik destek almalı mıyım yoksa bu çok şımarık bi hareket mi olur bilmiyorum.
