Merhabalar,
23 yaşında, 4 aylık nişanlı bir kızım. Kısa süren bir birlikteliğin ardından ailelerimizi tanıştırdık ve nişanlandık. Nasipse, ağustosta düğünümüz var. Duygularımızdan kesinlikle eminiz. Ama benim kendime bile itiraf etmekte zorlandığım bir problemim var. Nişanlıma tam anlamıyla güvenemiyorum. Daha doğrusu güveniyorum ama fazla şüpheci yaklaşıyorum. Bunun bazı sebepleri var elbette. Mesela ilk çıkmaya başladığımızda bir iki kızla mesajlaşması olmuş, daha sonra eski kız arkadaşlarından bir tanesi ısrarla aramış, memlekete dönünce oturup konuşuruz demiş. Benim hayatımda başkası var, artık arama diyememiş! O gün biticekti, ama bırakmadı beni. Yolumuza çıkarsa, senin aklını karıştırıcak şeyler söylerse huzursuzluk çıksın istemedim falan demişti. Ama suçunu kabul etti. O gün yeminler etti, mail şifreleri, face şifresi falan bendede var. Önceleri çok gizlisi saklısı vardı ama artık, nişanlıyız hiç saklı birşeyi yok. Dahada önemlisi, inançlı bir insan, defalarca yemin etti. Ama yinede bazen öyle bir oluyor ki, şeytan dürtüyor beni. Elimde olmadan şüpheleniyorum, oda bunun farkında. Başlarda, hiç aklıma gelmezdi başka bi kızla konuşurmu vs diye. Taa o zamanlar yemin etmiş olmasına rağmen yinede içim rahat ede ede gözüm kapalı güvenemiyorum. Sanki o ben onun nişanlısı değilimde bekçisiymişim gibi hissediyorum bazen
O da ona güvenebilmem için herşeyi yapıyor. Bu durumda beni çok üzüyor
İçim gerçekten çok sıkıldı, yazmak istedim buraya. Her türlü yoruma açığım.
Saygılar
23 yaşında, 4 aylık nişanlı bir kızım. Kısa süren bir birlikteliğin ardından ailelerimizi tanıştırdık ve nişanlandık. Nasipse, ağustosta düğünümüz var. Duygularımızdan kesinlikle eminiz. Ama benim kendime bile itiraf etmekte zorlandığım bir problemim var. Nişanlıma tam anlamıyla güvenemiyorum. Daha doğrusu güveniyorum ama fazla şüpheci yaklaşıyorum. Bunun bazı sebepleri var elbette. Mesela ilk çıkmaya başladığımızda bir iki kızla mesajlaşması olmuş, daha sonra eski kız arkadaşlarından bir tanesi ısrarla aramış, memlekete dönünce oturup konuşuruz demiş. Benim hayatımda başkası var, artık arama diyememiş! O gün biticekti, ama bırakmadı beni. Yolumuza çıkarsa, senin aklını karıştırıcak şeyler söylerse huzursuzluk çıksın istemedim falan demişti. Ama suçunu kabul etti. O gün yeminler etti, mail şifreleri, face şifresi falan bendede var. Önceleri çok gizlisi saklısı vardı ama artık, nişanlıyız hiç saklı birşeyi yok. Dahada önemlisi, inançlı bir insan, defalarca yemin etti. Ama yinede bazen öyle bir oluyor ki, şeytan dürtüyor beni. Elimde olmadan şüpheleniyorum, oda bunun farkında. Başlarda, hiç aklıma gelmezdi başka bi kızla konuşurmu vs diye. Taa o zamanlar yemin etmiş olmasına rağmen yinede içim rahat ede ede gözüm kapalı güvenemiyorum. Sanki o ben onun nişanlısı değilimde bekçisiymişim gibi hissediyorum bazen


Saygılar