Kendimi Anlayamıyorum!

roseser

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
15 Mart 2015
121
61
39
Sorunum burdaki çoğu üye gibi eşimin ailesi...Bu sekiz senede yaptıklarına girersem hiç bitiremem yazıyı heralde... Ama asıl sorunum kendimle ben bu insanları niye bu kadar önemsiyorum anlayamıyorum kendimi... O kadar hatalarından sonra eşimle karar aldık ve ciddi mesafe koyduk aramıza ama sanırım bana rahat batıyor iyi olmak istiyorum onlarla hala ve bu durum kendi ailemi dahi rahatsız etti ki bana karşı tepkililer (artık benim mdurumumun iyi niyetliliği geçtiğini ve salak olduğumu söylediler haklılar biliyorum ama işte :KK43:() Evim ayrı,çevrem var,mutlu olmamı gerektirecek herşeye sahibim ama onların eksikliğini hissediyorum ne olurdu azcık insan olsalardı kendi ailemle görüştüğümüz gibi onlarada samimi olsaydık,rahat mı batıyor bilmiyorum ama artık küçücük birşey bile yapsalar çok üzülüyorum çok kafaya takıyorum,eşimi çok seviyorum,mutluyuz yinede ailesi için ciddi boşanmayı düşündüğüm dönemler oluyor,eminim mutlu da olurlar.karmakarışığım ben,nie önemsiyorum onları ki eşim bile hiçbirini önemseme boşver gitsin derkenn
 
Konuda ''8 sene önce bana yaptıkları...'' dediğinize göre sizi benimsememişler ya da herhangi bi sebeple sizi sevmemişler
Siz yıllardır kendinizi o aileye kabul ettirememişsiniz de bunu üstü kapalı bi hırsa dönüştürmüş gibisiniz
Değilse neden size mutsuzluk getiren bi aileyi bu kadar önemseyesiniz, hatta onlarla daha samimi olmaya çalışasınız ki
''Üstelik mesafe koymanız hususunda eşinizin de desteği varken''
İçinizdeki bu boşluğu sizi alenen sevmediğini belli eden bir aileyle değil de mesela bir evcil hayvan edinerek filan kapatın emin olun ona verdiğiniz sevgi zerre karşılıksız kalmayacaktır
 
Üzülme bende seni anlayamadım..anormal bisi yok anliycan :KK66:

Saka bu yana evinde huzurluysan gerisi bole :KK66:E]
Huzurluyum çok şükür dediğim şükür başka sıkıntımda yok,sanırım dertsiz başıma dert arıyorum,ama onlar arkamdan uğraştıkça bende esime mesafeli oluyorum ruhen,hiç istenmediğimi düşünmek üzüyor beni hemde bu kadar çaba harcamışken
 
Konuda ''8 sene önce bana yaptıkları...'' dediğinize göre sizi benimsememişler ya da herhangi bi sebeple sizi sevmemişler
Siz yıllardır kendinizi o aileye kabul ettirememişsiniz de bunu üstü kapalı bi hırsa dönüştürmüş gibisiniz
Değilse neden size mutsuzluk getiren bi aileyi bu kadar önemseyesiniz, hatta onlarla daha samimi olmaya çalışasınız ki
''Üstelik mesafe koymanız hususunda eşinizin de desteği varken''
İçinizdeki bu boşluğu sizi alenen sevmediğini belli eden bir aileyle değil de mesela bir evcil hayvan edinerek filan kapatın emin olun ona verdiğiniz sevgi zerre karşılıksız kalmayacaktır
Yazdıklarınızın çoğuna katılıyorum,bu arada bebeğim de var,evcil hayvana zamanım bile yok anlayacağız ama onların yaptıklarına takacak zamanım var ne hikmetsee:KK43: Bu arada yüzüme benim çok sevdiklerini söylüyorlar,yaptıkları hep arkamızdan
 
Eşinizin sevgisi size yetmiyor mu?
Ya da egonuzu onlarin sevgisiyle tatmin etmek istemeniz neden?
 
bogurKatılıyorum ost: 40954301 .!.:
İnsanlarla küs kalamayan tiplerden olabilirsiniz, anlarım, fakat onlar mutlu olsun diye eşinizden boşanmak da neyin nesi?
Bunu ne Freud açıklayabilir, ne de Pollyanna. : P
Aslında sizin için en doğru kelime şu.
"kaşınmayın"
Kaşınıyorum kesinlikle farkındayım ama eşim herzaman yanımda olsa da aklı onlarda üzülüyorum onun arada kalmasına çünkü artık yaptıklarını sadece bana değil eşime ve kızıma da yapıyorlar mesela en basitinden eşim yada kızım hastalandığında dahi aramıyorlar bildikleri halde sonra pişkinlikle haberleri olduğunu ama aramadıklarını söyleyebiliyor ama kendileri başları ağrısa aranmak istiyorlar.en son yeğeni hastalanmıs,eşim kesinlikle arama duymamazlıktan gel dedi yapamadım aradım,kızım yandı akabinde ne arayan oldu ne soran zoruma gidiyor,ya ben onlara iyilikten başka ne yaptım bilmiyorum
 
Hayatınızda pürüz istemiyorsunuz sanırım. Kayınvalideniz ve kayınpederinizin davranışları siz de huzursuzluk yaratıyor ve içinizde bir sıkıntı, gerginlik oluşuyor. Moraliniz bozuluyor böylece. İçinizdeki bu huzursuzluk geçsin diye de, geçmişe sünger çekip, barışmak, huzurlu olmak istiyorsunuz, onlar için değil kendiniz için :)

Maalesef, ilişki dediğimiz kavram karşılıklı. Siz her ne kadar fedakarlık yapsanız, taviz verseniz, size yapılanları görmezden gelip alttan almaya çalışsanız dahi karşınızdaki kişi bunu istemiyorsa o ilişki kurulamıyor.

Siz aynada kendinize bakıp, ben, bu ilişki için üzerime düşeni fazlası ile yaptım, kendi sınırlarımı aştım, kendimden birçok taviz verdim, diyebiliyorsanız ve hala bir şeyler istediğiniz gibi olmuyorsa bırakın. Sadece bırakın akışına. Uğraşmayın. Çünkü sadece sizin çabanızla olmaz. Huzursuz da hissetmeyin. Niye hissedeceksiniz ki zaten? Elinizden geleni yapmışsınız ve olmamış. Bazen ne yaparsan yap olmuyor bazen. Hayat işte.
 
Eşinizin sevgisi size yetmiyor mu?
Ya da egonuzu onlarin sevgisiyle tatmin etmek istemeniz neden?
Eşim arada kalıyor ve üzülüyor bende haliyle iyi olmak istiyorum onlarla birde bazen bişey söylüyorlar mesela benim oğlum gibisini bulamazdın gibi eşime de ruhen uzaklaşıyorum mantıksız biliyorum ama öyle hissetmeme engel olmuyor bu durum ve hepimiz için iyi olmak istiyorum
 
Hayatınızda pürüz istemiyorsunuz sanırım. Kayınvalideniz ve kayınpederinizin davranışları siz de huzursuzluk yaratıyor ve içinizde bir sıkıntı, gerginlik oluşuyor. Moraliniz bozuluyor böylece. İçinizdeki bu huzursuzluk geçsin diye de, geçmişe sünger çekip, barışmak, huzurlu olmak istiyorsunuz, onlar için değil kendiniz için :)

Maalesef, ilişki dediğimiz kavram karşılıklı. Siz her ne kadar fedakarlık yapsanız, taviz verseniz, size yapılanları görmezden gelip alttan almaya çalışsanız dahi karşınızdaki kişi bunu istemiyorsa o ilişki kurulamıyor.

Siz aynada kendinize bakıp, ben, bu ilişki için üzerime düşeni fazlası ile yaptım, kendi sınırlarımı aştım, kendimden birçok taviz verdim, diyebiliyorsanız ve hala bir şeyler istediğiniz gibi olmuyorsa bırakın. Sadece bırakın akışına. Uğraşmayın. Çünkü sadece sizin çabanızla olmaz. Huzursuz da hissetmeyin. Niye hissedeceksiniz ki zaten? Elinizden geleni yapmışsınız ve olmamış. Bazen ne yaparsan yap olmuyor bazen. Hayat işte.
 
Kaşınıyorum kesinlikle farkındayım ama eşim herzaman yanımda olsa da aklı onlarda üzülüyorum onun arada kalmasına çünkü artık yaptıklarını sadece bana değil eşime ve kızıma da yapıyorlar mesela en basitinden eşim yada kızım hastalandığında dahi aramıyorlar bildikleri halde sonra pişkinlikle haberleri olduğunu ama aramadıklarını söyleyebiliyor ama kendileri başları ağrısa aranmak istiyorlar.en son yeğeni hastalanmıs,eşim kesinlikle arama duymamazlıktan gel dedi yapamadım aradım, kızım yandı akabinde ne arayan oldu ne soran zoruma gidiyor,ya ben onlara iyilikten başka ne yaptım bilmiyorum

Yaptığınız iyilik falan değil ki; söz dinlememek, bunu 'napalım yapım bu.' dediğiniz sürece de devam ettirirsiniz. Kendinize güldürürsünüz bu şekilde davranmaya devam edersiniz. Muhtemelen onlar da farklı düşünmüyorlar. Aranmak istiyorlarmış vs. geçin bunları o yüzden. Kendi evinizdekilerin durumu iyi mi, kötü mü bir tek onla meşgul olun.
 
Çok çok beğendim cevabınızı,ben kendimi anlayamazken anladığınız içinde teşekkür ederim ama o sıkıntıyı atamıyorum işte...Eşim kesinlikle kıskançlıktan böyle yaptıklarını düşünüyor ama hadi beni kıskanıyorlar amenna eşimi kızımdan kıskanıyorlar insan canını nasıl kıskanır insan oğlunun evindeki huzurunu nasıl kıskanır ve zeytin dalı uzatmama rağmen alttan alta nasıl devam eder yapacaklarına anlayamıyorum böyle olmak zorunda mı?
 
Seni cok iyi anliyorum. Herkesle iyi olayim, kimsenin kalbini kirmayayim. Herkes beni sevsin bende onlari seveyim istiyorsun. Ama bazen ne yazikki bu güzel ve Temiz duygularini karsidakiler anlamiyorlar.
Onun icin bence uzak kal ve yepyeni, sanki onlar hic yokmus gibi, bir Hayat kur esinle ve cocugunla.
Inan bana, oglumuz gibisini bulamazdin kelimesi cok agir.
Esine cok iyi davran ve cocuguna tüm ilgini ve alakani ver. Gerisi dis kapinin dis mandali. Onlarin sucu, onlarda senin gibi iyi yürekli olsalardi. Kaybeden onlar, sen degilsin !
Ama sana ihtiyaci lan bir evladin ve senin güler yüzüne muhtac bir hayatarkadasin var. Bunlar cok önemli. Degmeyen insanlar icin enerjini ve güzel yüregini tüketme derim bir ablan olarak.
 
Sorunum burdaki çoğu üye gibi eşimin ailesi...Bu sekiz senede yaptıklarına girersem hiç bitiremem yazıyı heralde... Ama asıl sorunum kendimle ben bu insanları niye bu kadar önemsiyorum anlayamıyorum kendimi... O kadar hatalarından sonra eşimle karar aldık ve ciddi mesafe koyduk aramıza ama sanırım bana rahat batıyor iyi olmak istiyorum onlarla hala ve bu durum kendi ailemi dahi rahatsız etti ki bana karşı tepkililer (artık benim mdurumumun iyi niyetliliği geçtiğini ve salak olduğumu söylediler haklılar biliyorum ama işte :KK43:() Evim ayrı,çevrem var,mutlu olmamı gerektirecek herşeye sahibim ama onların eksikliğini hissediyorum ne olurdu azcık insan olsalardı kendi ailemle görüştüğümüz gibi onlarada samimi olsaydık,rahat mı batıyor bilmiyorum ama artık küçücük birşey bile yapsalar çok üzülüyorum çok kafaya takıyorum,eşimi çok seviyorum,mutluyuz yinede ailesi için ciddi boşanmayı düşündüğüm dönemler oluyor,eminim mutlu da olurlar.karmakarışığım ben,nie önemsiyorum onları ki eşim bile hiçbirini önemseme boşver gitsin derkenn

bende eşimin ailesi iyi olsun gidip gelelim gezelim hep beraber olalım vs isterdim ama malesef kötüler ve ben onları buyüzden hayatımda istemiyorum ömür boyu yuzlerini görmesem yanımda olsunlar istemem çünkü bana eşime sevgisi saygısı olmayn kötü insanlar huzursuzluktan başka birşeylerini görmedim maddı manevi

oyüzden hayatımda olmazsalar daha mutluyum keşke ömür boyu görüşmemek gibi bir şansım olsa ama ne mümkün

eşiniz size destekken bence başınızı ağrıtıp huzursuz olmayın bunun iyi niyetle alaklı bir durum oldugunu düşünmüyrm yasananlardan ders almayı bilmek lazım aynı şeyleri yaşamamk adına
ben ben insanlara karşı gayet iyi niyetliyim ama agzımın payını aldım artık kendimi aptal yerine koydurmayacagım
 
İnsanlarla küs kalamayan tiplerden olabilirsiniz, anlarım, fakat onlar mutlu olsun diye eşinizden boşanmak da neyin nesi?
Bunu ne Freud açıklayabilir, ne de Pollyanna. : P
Aslında sizin için en doğru kelime şu.
"kaşınmayın"
hahaa :KK70: bayılldımm. Yorum yapcaktım vazgeçtimm. Daha orjinal bi cvp olamaz :KK70: :KK70:
 
Çok çok beğendim cevabınızı,ben kendimi anlayamazken anladığınız içinde teşekkür ederim ama o sıkıntıyı atamıyorum işte...Eşim kesinlikle kıskançlıktan böyle yaptıklarını düşünüyor ama hadi beni kıskanıyorlar amenna eşimi kızımdan kıskanıyorlar insan canını nasıl kıskanır insan oğlunun evindeki huzurunu nasıl kıskanır ve zeytin dalı uzatmama rağmen alttan alta nasıl devam eder yapacaklarına anlayamıyorum böyle olmak zorunda mı?

Kızınız için, sanki siz tek başınıza yapmışsınız, oğulları ile bir alaka görmedikleri için kıskanıyorlardır. Bazen içinde bulunduğumuz durumu fark edemiyoruz. Eminim, bu davranışları bir başkası yapmış gibi anlatılsa o kişileri acımasızca kınarlar. Sizden vazgeçmişler ve ne pahasına olursa olsun, yapabildikleri kadar, sizi dışarda tutmaya çalışıyorlar. Yapsınlar, bırakın. Dün, bugün, yarın. Üç günlük dünya, sıkmayın canınızı. Diledikleri gibi huzurunuzu kaçıramasınlar. Hiçbir zaman, sorunsuz, dört dörtlük, mükemmel bir hayatımız olmayacak. Acısıyla tatlısıyla bu hayat bizim, keyfinizi bozmasına izin vermeyin hiç kimsenin.
 
Son düzenleme:
Sorunum burdaki çoğu üye gibi eşimin ailesi...Bu sekiz senede yaptıklarına girersem hiç bitiremem yazıyı heralde... Ama asıl sorunum kendimle ben bu insanları niye bu kadar önemsiyorum anlayamıyorum kendimi... O kadar hatalarından sonra eşimle karar aldık ve ciddi mesafe koyduk aramıza ama sanırım bana rahat batıyor iyi olmak istiyorum onlarla hala ve bu durum kendi ailemi dahi rahatsız etti ki bana karşı tepkililer (artık benim mdurumumun iyi niyetliliği geçtiğini ve salak olduğumu söylediler haklılar biliyorum ama işte :KK43:() Evim ayrı,çevrem var,mutlu olmamı gerektirecek herşeye sahibim ama onların eksikliğini hissediyorum ne olurdu azcık insan olsalardı kendi ailemle görüştüğümüz gibi onlarada samimi olsaydık,rahat mı batıyor bilmiyorum ama artık küçücük birşey bile yapsalar çok üzülüyorum çok kafaya takıyorum,eşimi çok seviyorum,mutluyuz yinede ailesi için ciddi boşanmayı düşündüğüm dönemler oluyor,eminim mutlu da olurlar.karmakarışığım ben,nie önemsiyorum onları ki eşim bile hiçbirini önemseme boşver gitsin derkenn

evet ailen haklı salaklık yaptığın hatta psikolojik bir bozukluk adı vardı yaa kendine eziyet edene karşı hayranlık duyma gibi bir şey.doktora gitmelisin kesinlikle
 
Kaşınıyorum kesinlikle farkındayım ama eşim herzaman yanımda olsa da aklı onlarda üzülüyorum onun arada kalmasına çünkü artık yaptıklarını sadece bana değil eşime ve kızıma da yapıyorlar mesela en basitinden eşim yada kızım hastalandığında dahi aramıyorlar bildikleri halde sonra pişkinlikle haberleri olduğunu ama aramadıklarını söyleyebiliyor ama kendileri başları ağrısa aranmak istiyorlar.en son yeğeni hastalanmıs,eşim kesinlikle arama duymamazlıktan gel dedi yapamadım aradım,kızım yandı akabinde ne arayan oldu ne soran zoruma gidiyor,ya ben onlara iyilikten başka ne yaptım bilmiyorum

zayıf karakterlisiniz.
 
X