Son karar bu zaten şu an. Annem benim evimde de kendi evinde de baksa ben ona 600 lr veriyorum.
İyi bakalım hakkınızda hayırlısı olsun en azından evinize biraz huzur gelir bari.
bu para verme işinide hiç çıkarmasaydınız ortaya iyiydi nerden çıktı anlamadım..
diyelimki bu ay vermediniz ne olacak ?
Evleri bizden bir durak ötede. Yürüyerek on dk.
ama annemin çocuk sabah evden çıkmasın soğukta diye tutturduğu bir sözü var.
ve ben kimseyi aksine ikna edemiyorum. (arabamız var)
Kusura bakma evet biliyorum onlar senin ailen, ama seni dusunmuyorlar malesefevet biliyorlar
yanlış anlattım sanırım. Eşimde benim kadar ilgilidir oğlumla. Vakti kısıtlı olsada birlikte vakit geçirmek ister.
diğer yazdıklarınızda haklısınız. Ben 7 yıllık evliliğimizde kendisinden hiçbirşey saklamadım. En sevmediğim şeydir yalan. Eşler arasında olmamalı. Bunu savunurum hep. Ama nasıl bu hale geldi bilmiyorum. Bu bahsettiğim borç son 6 ayda oldu. Yalan yalanı doğurdu. Şuan mecburiyetten aldığım zammı bile söyleyemiyorum mesela.Çünkü bişekilde kapatmam gerekiyor.Bir kere yalan söylendimi gerisi geliyor.
bakın ; Annemle babam söz konusu. Lütfen konuşmalarınıza dikkat edin.
Bu uslup ile yorumlayacaksanız,yazmamanızı rica edicem.
bir de şöyle düşünün belki kayınvalidenizde bakacak çocuğa ama anneniz sürekli sizde olduğu için gerek duymuyordur,ya da cesaret edemiyordur.aranız kötü değilse açılın kv.nize ,bir müddet sen bakarmısın, diye konuşun.annenize de yine yardım edeceğinizi ama kreşi kartı borcu bitene kadar 600 tl veremeyeceğinizi söyleyin.babanne de ister mi her ay 600 tl,torununa bakma karşılığında?
Evleri bizden bir durak ötede. Yürüyerek on dk.
ama annemin çocuk sabah evden çıkmasın soğukta diye tutturduğu bir sözü var.
ve ben kimseyi aksine ikna edemiyorum. (arabamız var)
yemin ederim evlilikten soğudum..nefret ettiriyor artık kendinden. Hem çok seviyorum onu,hem de artık katlanamayacağımı düşünüyorum.
Benim eşim oğluma bana çok bağlı, içkisi kumarı olmayan,ama sinirlendiğinde ne dediğini bilmeyen,gün içindeki gerginliğini eve yansıtan bir adam.
ikimiz de çalışıyoruz. 2,5 yaşında oğlumuz var. Annem bakıyor. Annemle babam h.içi bizde kalıyorlar.Cuma akşamları evlerine gidiyorlar. Ve eşimin eve geliş saatinden yatışa kadar benim yüreğim hep pır pır.Benimle inatlaşıyor. Çocukla inatlaşıyor. Annemlerin yanında bambaşka, H.sonu yalnız olduğumuzda bambaşka bir adam oluyor. Dün akşam oğlum ateşliydi. Gündüz babasıyla ananesi dr götürdüler. 10 tane iğne vermiş. Boğaz enfeksiyonu. Akşam eve geldim.Oğlumu iğneye götürdüm geldim. Ve eşimin geliş saatine kadar sadece oğlumla ilgilendim. Normalde de oğlumla abartı derecesinde ilgiliyimdir.
eşim geldi. Yemek yiyecek. Mutfak masasında yemek yemez alır eline tepsiyi tv karşısına gecer. Artık söylemekten usandığım için yorum yapmıyorum bu konuda. 2,5 yaş erkek çocuğu (hiperaktiflik derecesinde hareketli) normal olarak ona o yemeği yedirtmiyor. Çocuğa bağırıyor. O bi yandan tepsiye ulaşmaya çalışıyor. O arada tepsidekiler yere dökülüyor. Babam bi yandan hasta çocuğa bağırmasanıza diye söyleniyor.
çocukla itişirken oğlum düştü.Ağladı. Babasına gitmek istiyor. Özür dile benden diyo çocuğa. Ateşli çocuk tahmin edersiniz. Ağlamasına bir anne nasıl tahamül edebilir. Aldım çocuğu yatak odasına götürdüm.O yemeğini bitirene kadar vakit geçirdik diğer odada.Sonra geldik . Ne olmuş neden suratım asıkmış. Bende çocuğa çok bağırıyosun dedim. Banada bağırdı.Yani hiç evde annem babam varmış. Onların yanında tatsızlık çıkmasın gibi bir çabası olmadı şimdiye kadar. Ben de bağırma artık yeter diye sinir krizi geçirircesine bağırmaya başladım. Benim bu duruma gelmem çok zordur.hele ki çocuğumun yanında kontrolümü kaybetmemeye çalışırım.Annem babam içerden geldi. Ne oluyo delirdiniz mi diye. O bana ben ona.Çocuk ortada ağlar. Bu giyindi üzerini çıkıyor. Oğlum arkasından babam gitmesin diye ağlıyor.Velhasıl çıktı gitti.
saat 12 gibi merakımdan aradım. Açmadı. Uyumuşuz. Sabah işe gelirken baktım salonda yatıyor. Kaldırdım yerine yat diye. Burda yatıcam dedi. Sen bilirsin dedim çıktım geldim.
Çalışıyorum.Evin ihtiyaçlarını ben karşılıyorum.Anneme bir miktar para veriyorum. Bizde kaldıkları için masraf iki kat fazla. Ama kimsenin beni anladığı yok. Eşim ev masraflarına karışmadığı için.Ondan gizli 5000 civarı kredi kartı borcum var. Onun kredi kartı kullandığımdan bile haberi yok.(nefret ederkredi kartından ömründe kullanmamış)
ama bir evin nasıl döndüğü ile ilgili hiçbir fikri yok. O da kazandığı ile kredi borcumuzu, faturaları,kendi dükkan giderlerini vs. ödüyor. Ynai bizden esirgeyen bir adam değil ama. Sorumluluğun çoğunu üzerime yüklüyor.
evde iki kişi olsak yine idare edicem.Ama annemin babamın bunları görmesi ve eşim yokken söylenmeleri beni delirtiyor.
kopma noktasındayım.Gercekten iyi değilim.
Eşim işi gereği saat 10 gibi geliyor akşamları. Yani o geldiğinde yemek yenmiş oluyor. Birlikte yediğimiz zamanlarda öyle bir hareketi olmadı. Anneme babama bir saygısızlığı yok. Ama bana karşı onların yanında çok farklı. Azarlar gibi bir konuşma tarzı var. Annemler gidiyor. normale dönüyor. Kalmalarını istemiyorsan çocuğu bırakıp alalım diyorum. Yok ne alakası var diyor.
Kendi ailesi hiç ilgilenmez. Oğlum 2 aylıktı ayağım kırıldı. Annem hem oğluma hem bana baktı. Kayınvalidem karşı binadan bir kase çorba getirmedi. Ayağım tam iyileşmeden 4 aylık bebekle topallayarak ev taşımak zorunda kaldım. (kaynım evleniyordu) Kimse yardım etmedi.Annemden başka kimse yoktu yanımda.
Yine kıymetliler. Benim annemin h.içi silip süpürdüğü evime ayda bir h.sonu doluşur yer içer giderler.
ben bu kadar masrafın altından nasıl kalkıcam onu bilmiyorum
ben bu kadar masrafın altından nasıl kalkıcam onu bilmiyorum
izin yalnız bol vakit geçirmenize ihtiyacınız var. Gün içinde eşin işyerinde ne sıkıntılar yaşıyor bilemezsin. Benimde bazen stresten eve geldiğimde ufacık sese tahammülüm olamıyor. Huzurlu ve sessiz bir ortam üçünüze iyi geşecektir. Annenle babanın sizde kalma olayını başka yolla çözmelisin bence, yada neden sadce annen kalmıyor.nefret ettiriyor artık kendinden. Hem çok seviyorum onu,hem de artık katlanamayacağımı düşünüyorum.
Benim eşim oğluma bana çok bağlı, içkisi kumarı olmayan,ama sinirlendiğinde ne dediğini bilmeyen,gün içindeki gerginliğini eve yansıtan bir adam.
ikimiz de çalışıyoruz. 2,5 yaşında oğlumuz var. Annem bakıyor. Annemle babam h.içi bizde kalıyorlar.Cuma akşamları evlerine gidiyorlar. Ve eşimin eve geliş saatinden yatışa kadar benim yüreğim hep pır pır.Benimle inatlaşıyor. Çocukla inatlaşıyor. Annemlerin yanında bambaşka, H.sonu yalnız olduğumuzda bambaşka bir adam oluyor. Dün akşam oğlum ateşliydi. Gündüz babasıyla ananesi dr götürdüler. 10 tane iğne vermiş. Boğaz enfeksiyonu. Akşam eve geldim.Oğlumu iğneye götürdüm geldim. Ve eşimin geliş saatine kadar sadece oğlumla ilgilendim. Normalde de oğlumla abartı derecesinde ilgiliyimdir.
eşim geldi. Yemek yiyecek. Mutfak masasında yemek yemez alır eline tepsiyi tv karşısına gecer. Artık söylemekten usandığım için yorum yapmıyorum bu konuda. 2,5 yaş erkek çocuğu (hiperaktiflik derecesinde hareketli) normal olarak ona o yemeği yedirtmiyor. Çocuğa bağırıyor. O bi yandan tepsiye ulaşmaya çalışıyor. O arada tepsidekiler yere dökülüyor. Babam bi yandan hasta çocuğa bağırmasanıza diye söyleniyor.
çocukla itişirken oğlum düştü.Ağladı. Babasına gitmek istiyor. Özür dile benden diyo çocuğa. Ateşli çocuk tahmin edersiniz. Ağlamasına bir anne nasıl tahamül edebilir. Aldım çocuğu yatak odasına götürdüm.O yemeğini bitirene kadar vakit geçirdik diğer odada.Sonra geldik . Ne olmuş neden suratım asıkmış. Bende çocuğa çok bağırıyosun dedim. Banada bağırdı.Yani hiç evde annem babam varmış. Onların yanında tatsızlık çıkmasın gibi bir çabası olmadı şimdiye kadar. Ben de bağırma artık yeter diye sinir krizi geçirircesine bağırmaya başladım. Benim bu duruma gelmem çok zordur.hele ki çocuğumun yanında kontrolümü kaybetmemeye çalışırım.Annem babam içerden geldi. Ne oluyo delirdiniz mi diye. O bana ben ona.Çocuk ortada ağlar. Bu giyindi üzerini çıkıyor. Oğlum arkasından babam gitmesin diye ağlıyor.Velhasıl çıktı gitti.
saat 12 gibi merakımdan aradım. Açmadı. Uyumuşuz. Sabah işe gelirken baktım salonda yatıyor. Kaldırdım yerine yat diye. Burda yatıcam dedi. Sen bilirsin dedim çıktım geldim.
Çalışıyorum.Evin ihtiyaçlarını ben karşılıyorum.Anneme bir miktar para veriyorum. Bizde kaldıkları için masraf iki kat fazla. Ama kimsenin beni anladığı yok. Eşim ev masraflarına karışmadığı için.Ondan gizli 5000 civarı kredi kartı borcum var. Onun kredi kartı kullandığımdan bile haberi yok.(nefret ederkredi kartından ömründe kullanmamış)
ama bir evin nasıl döndüğü ile ilgili hiçbir fikri yok. O da kazandığı ile kredi borcumuzu, faturaları,kendi dükkan giderlerini vs. ödüyor. Ynai bizden esirgeyen bir adam değil ama. Sorumluluğun çoğunu üzerime yüklüyor.
evde iki kişi olsak yine idare edicem.Ama annemin babamın bunları görmesi ve eşim yokken söylenmeleri beni delirtiyor.
kopma noktasındayım.Gercekten iyi değilim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?