evet.yaşım daha 39 ama tam 21 yıldır çalışıyorum.çocuklarım olduğunda bile 42.günde işe başladım.tabi o zaman hem maddi olarak ara veremezdim hemde ara verince emeklilik uzuyordu.sonra yıllar geçti.çocuklar büyüdü evin yükü ve onların yükü arttı.evlilik yıllarım uzadıkça eşimde evde yardım etmemeye başladı.evdeki herşeyle çocuklarla hep ben ilgileniyorum.
ama artık sabah kalkmak işe gitmek istemiyorum.ayaklarım geri geri gidiyor.direncim düştü.bu yıl özellikle çok hasta oldum.allaha şükür ciddi bi hastalık değil grip tarzı.ama artık ayakta atlatamıyorum.mesela şu anda 3 gün raporluyum.eşimde çocuklarda benim evde olmama takmışlar.çok üzülüyorum.bütün gün evdesin diyorlar.yatıyosun falan.ama kimse yinede evle ilgilenmiyor.ev almış başını gidiyor.
ben yapmayınca kimse yapmıyor.konuşmaktan anlamıyorlar.mutfağa gidip kirli tezgahtan su içmek istemiyorum.lavaboya gidince midem bulansın istemiyorum.yinede iyi oldukça temizliyorum işte.
neyse sonuç olarak kendimi tükenmiş hissediyordum.bazen diyordumkiben abartıyorum işi olmayanlar var.artık iş yerindede çok yoruluyorum iş yükü arttı.ve gün geçtikçe artıyor.ama sanırım yılların birikimi ile bana artık ağır geliyor.ve çok yorulduğumda ayrılma yada emekli olma gibi şansım yok.
ne yapsam bilmiyorum.hem işe hem eve yetişmeye çalışmaktan ,hem işte hem evde yorulmaktan nasıl kurtulacağım.çok umutsuzum şu anda.kendimi çok yıpranmış hissediyorum.
ama artık sabah kalkmak işe gitmek istemiyorum.ayaklarım geri geri gidiyor.direncim düştü.bu yıl özellikle çok hasta oldum.allaha şükür ciddi bi hastalık değil grip tarzı.ama artık ayakta atlatamıyorum.mesela şu anda 3 gün raporluyum.eşimde çocuklarda benim evde olmama takmışlar.çok üzülüyorum.bütün gün evdesin diyorlar.yatıyosun falan.ama kimse yinede evle ilgilenmiyor.ev almış başını gidiyor.
ben yapmayınca kimse yapmıyor.konuşmaktan anlamıyorlar.mutfağa gidip kirli tezgahtan su içmek istemiyorum.lavaboya gidince midem bulansın istemiyorum.yinede iyi oldukça temizliyorum işte.
neyse sonuç olarak kendimi tükenmiş hissediyordum.bazen diyordumkiben abartıyorum işi olmayanlar var.artık iş yerindede çok yoruluyorum iş yükü arttı.ve gün geçtikçe artıyor.ama sanırım yılların birikimi ile bana artık ağır geliyor.ve çok yorulduğumda ayrılma yada emekli olma gibi şansım yok.
ne yapsam bilmiyorum.hem işe hem eve yetişmeye çalışmaktan ,hem işte hem evde yorulmaktan nasıl kurtulacağım.çok umutsuzum şu anda.kendimi çok yıpranmış hissediyorum.