- 25 Haziran 2014
- 129
- 76
- 298
- Konu Sahibi aquariuswoman
- #1
çok çaresiz hissediyorum. İçimi dökmek istiyorum. Bir arkadaşıma anlatmaya utanıyorum. Annemle babam içeride uyuyor, onlara asla anlatamam. 5 gün sonra doğum yapacağım. Bir haftaya kadar tüm temizliğimi kendim yapıyordum ve çalışıyordum 37. Haftama kadar çalıştım. Maksat bebek doğduktan sonra daha çok bebekle kalabilmekti. Çalışırken sorun yoktu ama şimdi evde olduğum için kendimi çok boşlukta hissediyorum. Annemle babam bize geldiği için de eşimle asla sohbet etmiyoruz. Eşim eve çok yorgun geliyor, çok çalışıyor, gelince de yalnız kalamıyoruz. Ben de aşırı derecede yalnız hissediyorum. Bu sebepten eşime trip attım, çok soğuksun, buz dağı gibisin, kadın gibi değilsin dedi. Ben istiyorum ki bunalımda olduğumh görsün, bi nasılsın diye sorsun sadece. Ama işyerinde çok gorulduğu için akşama kafası kalmıyor. Tabi öfkelendi bana ve küfürlü konuşmaya başladı. Ben de karşında kadın var düzgün konuş dedim. Kadın olduğunu hissettir o zaman soğuk soğuk durma filan dedi. Sürekli kadınlığımı aşağılıyor. Ben ağlayınca da iyice öfkelendi bu. Sonra annemler eğer burda olduğu için evde benimle konuşmuyorsan onları gönderirim bebeğe ben bakarım dedim diye bağırdı yataktan fırladı sigara içmeye gitti. Babamlar duymadı ama duysalar üzülürler kavga ettiğimize. Sessiz sessiz kırdık böyle birbirimizi. Ya ben kırmak istemiyorum sadece karşımda narsist mi var anlamıyorum. Milletin kocası hamile diye şirinlikler yapıyor bizimki habire küfredip tersliyor en ufak tartışmada. Hiç affetmiycem onu. Artık sevmiyorum da. Çok pişmanım ondan bebeğim olacağı için. Kendim de geçimsiz ailede büyüdüm. Keşke oğlum daha iyi bir ailede doğsaydı.