Kendimi çok eleştiriyorum

Maşallah diyeyim :)
Ben senin gibi insanlara hep özendim ve hep takdir etmişimdir.
Tez canlısın demek ki.

Yetiştirilme tarzındandır. Bizde öyleyiz. Mütevazilik her zaman iyidir.
 
Benim annemde tam aksi
Asla elestirtmez ne kendini ne bizi
Bizim aile uyeleride aşırı özgüvenli 😉
Bu da çok iyi değil ortası lazim
Her insan eksigiyle artisiyla bu hayatta var olma çabası içinde.
Ne mukemmeliz ne çok yer altiyiz.
Kendimizi heryonumuzle kabul edip yolumuza bakmalıyız.
Kibirli insanın yanında mütevazı olmamak lazim.bu da ayrı bir olay.
 
Merhaba,
Benmi abartıyorum yoksa çoğunluk böylemi bilmek istiyorum.

Iş kendime gelince içten içe eleştirici yaklaşıyorum. Mükemmiyetci olduğumu düşünmüyorum, dışa dönük biriyim ve insanlarla muhabbet etmeyi kendimi geliştirmeyi seviyorum.
Yani bence ben, burnumdan getirmiyorum hayati dolu dolu yaşamaya çalışıyorum.

Örnek verecek olursam:

Bekarken uni okudum ama biraktim çünkü çok zordu ve bu bölüme kaabiliyetimde yoktu. Evlendim çocuklarım oldu 4 senelik üniversite okuyorum, bir buçuk sene sonra insallah bitecek. Ama çevremden hep ya nasi yapıyosun hem okul hem ev isi cocuklarla ilgilisin hep disaridasiniz ben birine zor bakiyorum(evet tek cocuk olunca anneye sanki yapisiyorlar dahada bunuda anlatmaya çalışıyorum) yada iki cocukla zar zo aksam ediyoruz sen nasi enerji dolusun bide kitaplar okuyosun diye bana soruyorlar.

Ben bu sorular karşısında mahcup oluyorum çünkü kendime o gözle hic bakmadim. Onca çalışan cocugunu tek başına büyüten savaştan kaçan kadın varken ben neyim ki? Diyorum.
Ailemde bizi hep mütevazi yetiştirdi. Direk olarak bizi övmezlerdi, hatta mesela ergenlik zamaninda anneme "nazar degince insan halsiz filan hissediyormus bende bep halsizim ya acaba ondab olabilirmi" diye bi soru sordum çünkü hep tansiyonum düşüktü, kac kere doktora gitmiştim bu yüzden.
Onu sormada maksadim ay harikulade bir insanim herkes hased ediyor degilde, beni sevmeyenlerin enerjisi mi carpti diye sormuştum. Annemde hemen kizdi "sakin milletin içinde öyle konuşma,o ne öyle nazar degdi bana filan ne kadar ayıp bunu kalabalık icinde dile getirirsen kendini begenmis derler önlemini al duani et gerisini düşünme' derdi. Ama arkadaşlarım ve anneler hep birbilerini överlerdi( bizde bir laf var bırak el övsün ama bunlar onada müsaade etmezler kendilerini hep yüceltmek isterlerdi) ve kendilerinden emin bir sekilde su kirildi nazar degdi basima su iş geldi iste hep nazardan diye konuşurlardi.

Şimdi biri beni takdir ettiğinde ya ben o kadar değilim diyorum. Son günlerde sosyal medyada okuduğum kitaplari vs paylaşınca da sorular sıklaştı nasil yetistiriyordun diye.
Size danismak istedim, acaba benim çevremde gayretsiz isteksiz insanlarmi var ve onlara yaptigim harika geliyor?
Mütevazi bi insansınız işte ne güzel boşverin insanları iyi yetişmişsiniz
 
Sorun ne anlamadım aslında.
İnsanlar seni övdüğünde, bu övgüyü haketmediğini mi düşünüyorsun?
 
X