daha önce açtığım konudan görmüşsünüzdür belki bi erkek arkadaşım vardı ve ilgisinden çok bunalmıştım sürekli bebek gibi benle ilgileniyodu bundan çok sıkıldım ayrıca onu gerçekten sevmediğimi farkettim o şunuda biliyorumki o beni çok seviyo herşeyden herkezden çok seviyo dün ayrılmaya karar verdim onun çok üzülüceğini biliyodum ama napabilirim ben mutsuzdum ya ben ayrılıp kendim mutlu olup onu mutsuz edicektim yada onunla deam edip kendimi mutsuz onu mutlu edicektim ikisi arasında kaldım ona kıyamadım bi türlü o beni öylesine seviyoki sen sevmiyosan bu ilişkiye neden başladın diye soracak olursanız ben hiç bukadar sevilmedim kimse bana bukadar değer vermedi onun ilgisini sevgisini görünce zamanla bende severim dedim ama öyle olmadı sevemedim alışamadım dün ayrılmak istediğimii söyledm çok üzüldü yalvardı beni bırakma yaşayamam diye kendimi okadar kötü hissediyorumki sürekli mesajlar atıyo sensiz yapamıyorum seni seviyorum felan diye açıkcası ona acıyorum kendimden nefret etmeye başladım ben nasıl bukadar kötü bi insan oldum diye durduk yere ağlıyorum felan mahfettim kendimi ben gerçekten okadar kötü birimiyim ? teselliye ihtiyacım var sanırım 
