Merhabalar.Zor bir dönemden geçiyorum.Benim hep ailemle ilgili sorunlarım oldu.Annem her zaman bizden daha fazla ailesine düşkündür,özellikle kardeşlerine.Ailesi tarafından sevilmemiş,itilmiş ama onlara kendisini ispatlama çabası içerisinde.Dayılarımı hiç sevmem,seçemem.Onlardan gördüğüm eziyeti annem bildiği halde sessiz kaldı.Öyle basit şeyler değil bu yaşadıklarım.Memlekette yaşamama rağmen hep lafım edilir annem de mahcubiyet duyar onlara karşı.Öğretmen olmuşum ,havalıymışım,kimseye beş kuruş faydam yokmuş,dedeme gelince yemek vermemişim,su vermemişim.Bu arada dedeme de nötrm.O bizi hep dışladı.Maddi manevi sevgisini hayatım boyunca hissetmedim.Bu arada dayım olacak herif eşini aldatıyor, çoluğunun çocuğunun rızkını aldattığı kadına yediriyor.Bosanmayo da göze alamadığı için bizim oraların tabiriyle üzerine kuma getirmek istiyor.Bu sorunlar yüzünden evde nefes alamıyoruz.Ben çocuklara çok üzülüyorum.Bu herif bu olayda herkesi sorumlu tutuyor.Ben çocuklara üzülüyorum.
Annem baba tarafımı hiç sevmedi.Bu sevgisizliğini de bize aşıladı.Evlendiği ilk yıllar sorun yaşamış.Baba tarafım da bize karşı resmiydi.O elektriği alamıyorsunuz.A adındaki kuzenine gelen ilgi sana verilmiyor mesela.Yani senede bir defa gördüğüm insanlar ama insan güzel bir akrabalık bağı istiyor.Özeniyorum böyle bağlara..
Benim annem büyümemiş.Annemle konulabildiğim tek konu dayılar,teyzeler..Başka bir ortak yanımız yok.Açıkçası ilgisiz ,sevgisiz büyüdüm..iki taraftan da sahipsiz hissediyorum kendimi.
Daha anlatacak çok şey var da ,yazsam çok şaşırırsınız...
Arkadaşlar çok bunaldım..Bu boşlukla büyümek zor..Bu aralar hayattan tat da alamıyorum.Evlenmeye çok korkuyorum.Çünkü annem benim ilişkime ailesinin karışmasına izin verir,benim kuşağına laflar getirir.Susturamam..İsteme olur,nişan olur..Bir bakarım hakkımda fikri olmayanların laflarını duyarım.Onlar annemi annem beni delirtir..Zaten en büyük olduğum için çok geç olgunlaştım..Annem hep fikirlerini aşıladı..Annelern de hata yapabileceğini çok geç öğrendim.Önceden ona karşı hep bir suçluluk hissederdim.Şimdi durum daha farklı ama korkularım var şimdi de..
İki satır bir şey yazıp açacaktım konuyu ama çok dolmuşum gerçekten...Çok yalnızım..Evim neresi,yuvam nerde bilmiyorum..Kendimi çok talihsiz ,değersiz,mutlu olmayı doğuştan haketmiyor gibi hissediyorum..
Annem baba tarafımı hiç sevmedi.Bu sevgisizliğini de bize aşıladı.Evlendiği ilk yıllar sorun yaşamış.Baba tarafım da bize karşı resmiydi.O elektriği alamıyorsunuz.A adındaki kuzenine gelen ilgi sana verilmiyor mesela.Yani senede bir defa gördüğüm insanlar ama insan güzel bir akrabalık bağı istiyor.Özeniyorum böyle bağlara..
Benim annem büyümemiş.Annemle konulabildiğim tek konu dayılar,teyzeler..Başka bir ortak yanımız yok.Açıkçası ilgisiz ,sevgisiz büyüdüm..iki taraftan da sahipsiz hissediyorum kendimi.
Daha anlatacak çok şey var da ,yazsam çok şaşırırsınız...
Arkadaşlar çok bunaldım..Bu boşlukla büyümek zor..Bu aralar hayattan tat da alamıyorum.Evlenmeye çok korkuyorum.Çünkü annem benim ilişkime ailesinin karışmasına izin verir,benim kuşağına laflar getirir.Susturamam..İsteme olur,nişan olur..Bir bakarım hakkımda fikri olmayanların laflarını duyarım.Onlar annemi annem beni delirtir..Zaten en büyük olduğum için çok geç olgunlaştım..Annem hep fikirlerini aşıladı..Annelern de hata yapabileceğini çok geç öğrendim.Önceden ona karşı hep bir suçluluk hissederdim.Şimdi durum daha farklı ama korkularım var şimdi de..
İki satır bir şey yazıp açacaktım konuyu ama çok dolmuşum gerçekten...Çok yalnızım..Evim neresi,yuvam nerde bilmiyorum..Kendimi çok talihsiz ,değersiz,mutlu olmayı doğuştan haketmiyor gibi hissediyorum..