öncelikle merhaba.
23 yaşındayım. şimdiye kadar ciddi düşünemeyeceğim 3 ilişkim oldu. en uzunu 3 ay sürdü diğer ikisi de 2 ay ve 1 ay devam etmişti.
hep ilk sevgilimle evleneyim isterdim ama maalesef kısmet olmadı.
içimi kemiren konu ise şu;
elele tutuşmak dışında daha öteye asla gitmediğim ilişkilerimin birinde sevgilim denen çocuk ilişkimizin yanlış hatırlamıyorsam ikinci ayında öptü ben karşılık vermedim zaten ama öptü işte. kafamı da çekemedim, çekmedim belki de bilmiyorum. bunun üzerinden 1 yıl geçti. o zaman şimdiki gibi bazı şeylerin en azından kendim için böyle değerli olduğunu idrak edememişim demek ki, bu olaydan sonra rahatsız olmamıştım ama ayrıldık. ben ayrıldım aylarca peşimden koştu istemedim ben.
ama şimdi kendimi bu öpücük yüzünden kullanılmış gibi hissediyorum. çok ağrıma gidiyor. sanki ileride evleneceğim kişiye karşı kötü bir şey yapmışım gibi hissediyorum. saflığımı yitirmişim gibi. ben halbuki evleneceğim kişinin beni ilk öpen kişi olmasını isterdim. nasıl oldu anlamadım ben öpmedim bile onu. sonuç olarak; 1 yıl geçti üstünden vicdanen çok çok kötüyüm hele ki şu günlerde.
şimdi bakıyorum daha 15-16 yaşındaki kız çocukları neler yapıyorlar.
kendimi nasıl ikna edebilirim, nasıl daha iyi hissederim ?
23 yaşındayım. şimdiye kadar ciddi düşünemeyeceğim 3 ilişkim oldu. en uzunu 3 ay sürdü diğer ikisi de 2 ay ve 1 ay devam etmişti.
hep ilk sevgilimle evleneyim isterdim ama maalesef kısmet olmadı.
içimi kemiren konu ise şu;
elele tutuşmak dışında daha öteye asla gitmediğim ilişkilerimin birinde sevgilim denen çocuk ilişkimizin yanlış hatırlamıyorsam ikinci ayında öptü ben karşılık vermedim zaten ama öptü işte. kafamı da çekemedim, çekmedim belki de bilmiyorum. bunun üzerinden 1 yıl geçti. o zaman şimdiki gibi bazı şeylerin en azından kendim için böyle değerli olduğunu idrak edememişim demek ki, bu olaydan sonra rahatsız olmamıştım ama ayrıldık. ben ayrıldım aylarca peşimden koştu istemedim ben.
ama şimdi kendimi bu öpücük yüzünden kullanılmış gibi hissediyorum. çok ağrıma gidiyor. sanki ileride evleneceğim kişiye karşı kötü bir şey yapmışım gibi hissediyorum. saflığımı yitirmişim gibi. ben halbuki evleneceğim kişinin beni ilk öpen kişi olmasını isterdim. nasıl oldu anlamadım ben öpmedim bile onu. sonuç olarak; 1 yıl geçti üstünden vicdanen çok çok kötüyüm hele ki şu günlerde.
şimdi bakıyorum daha 15-16 yaşındaki kız çocukları neler yapıyorlar.
kendimi nasıl ikna edebilirim, nasıl daha iyi hissederim ?