MutluHuzurluBereketli
Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
- 1 Kasım 2016
- 3.839
- 4.898
- Konu Sahibi MutluHuzurluBereketli
- #1
33 yaşındayım. Bir yaz günü sabah saatlerinde doğmuşum. Sürekli ağlayan bir bebekmisim. Anneme bağımlı bir cocuktum. 6 yaş öncemi hayal meyal hatırlıyorum. Ömrüm hep hastanelerde özel muayenehanelerde kısacası doktorlarla geçti. Parmaklarımda sorun vardı, okula başlamadan bir sene önce ameliyat oldum. O acı, uyandığımda açıyor diye ağlamam beynimin diplerine gizledigim bir anıdır. 2 yaşında kızım var. Kolay kolay hastaneye doktora götürmem. Sanırım bu sebepten. Hamileyken ayrıntılı ultrasonda el ayak parmaklarına bakmasını istedim doktorun. Kendi parmaklarımi gösterdim. Sanırım kendini eksik hissetmesini istemiyordum. Çok şükür bana çekmemişti. Beynimin dibine gördüğüm anılar kızım buyudukce yüzeye çıkmaya başladı. Istismar ile ilgili gittiğim seminer de etkili oldu tabi bu durumda. Bir öğretmen olarak çocuklarda oluşan değişimleri nasıl fark edebileceğimiz anlatıldı. Uzman anlattıkça kendi çocukluğum geldi aklıma. Neden anam babam öğretmenlerim anlamamış diye kızdım. Şimdi ben anlayabiliyor muyum acaba diye hala kiziyorum kendime. Anlasam acaba engel olabilecek miyim? Hiç sanmıyorum. Kanunlar kanunsuzlarin yanındayken mal gibi bakmak düsüyor bize ya da birilerinin gizlenmesini izlemek. Kanıt yoksa suç yok deniyor. Neyseki ogretmenligimde rastladigim fark ettiğim bir olaya denk gelmedim.
Döneyim yine kendi çocukluğuma. 6 yaşında ana sınıfına gitse mi vs.derken göndermediler maddi sorunlardan sanırım. 7 yaşında birinci sınıfa başladım. Onluksuz, elimde manifatura defteri, en arkanın bir önündeki sırada Burhan adlı bir arkadaşın yanına oturdum. Sen niye böyle geldin, diye kızdı bana. Ilk travmam:) Sonra komşu oğluyla yaşadığımız cinsel deneyimler.. Hala ilk okuldayim. Zorlama var mı yok mu tam hatırlamıyorum. Hem çok korkuyordum hem çok zevk alıyordum bu olaydan. Onlar taşınana kadar yalnız bulduğu her yerde sıkıştırırdı . Bir gün komşu teyze bizi bodrumda yakaladı, kızdı. Babama söyleyecek diye çok korktum. Söylemedi sanırım. Bir kızma vs.hatirlamiyorum. sonra bu komşular ve oğlu taşındı. Ben mastürbasyona başladım. Annem komşu teyzelere anlatırdı. Onlarda erkek çocuklarda duyduk ama kız cocukta hiç rastlamadık derdi. Kendimi hep erkek olarak düşündüm. Nuri alco banu alkan filmleri izler erkek oldugumu hayal ederdim. Ilk okul bitene kadar okulda evde gece gündüz hep altima kacirdim. Buyuk tuvaletimi dahi altima yaptığını hatırlarım okulda. Çok doktorlara gittik. Fiziksel hicbir sorun yok dediler. Psikolojik boyuta hiç değinmediler. Psikologa götürmediler. Lise sona kadar geceleri yine hep altima kacirdim. Üniversiteye gitmeden önce annem bitkisel bir ilaç yaptırdığını söyledi eczaneye. Icmek istemedim. Eczacıyla görüştürdü. Bir hap birde şurup içtim. Kacirmalarim sona erdi. Üniversiteyi il dısında okudum. Bir daha altima kaçırma yaşamadım, ta ki doğum yapana kadar. Iki yıl önce doğum yaptım. O zamandan beri gece değil ama gündüzleri evde iken işe dalıp altima kacirdigim oluyor. Kızım bana benzeyecek diye çok korkuyorum . Tuvalet eğitiminden mi mastürbasyondan mi yoksa çocuk yaşta yaşadığım cinsel deneyimden mi bu kacirmalar hiç bilmiyorum. Ama fiziksel değil psikolojik olduğunu düşünüyorum. Ortaokulda cinsellik içeren resimler çizerdim. Yatakta kizla erkek. Cinsel organlarını birbirine sürtüyor falan filan. Ben yaşadığımı çiziyordum. Okul tahtasına arkadaşlara bile çizdim. O zaman bir allahın kulu şikayet etmedi mi acaba diyorum. Günümüz çocukları bize okulda her şeyi anlatıyorlar. Keşke fark edilip üzerime gelinseymis. Istismar seminerinde istismara uğrayan cocugun bu tarz resimler yaptığı anlatıldı. Ben hep çizerdim. Lisede de aynı resimleri çizmeye devam ettim. Kitabın arasında unutmuşum, sıra arkadaşım gördü resmi. Bu ne dedi. Dersanede bir çocuğun benimle uğraştığını herhalde onun yapıp koyduğunu söyledim ve yırttım attım. Yine ne idare ne öğretmen bir kimsenin haberi olmadi. Üniversitede resim boyutunu astım. Internet üzerinden bu tarz konuşmalar yaptım. Hiç tanımadigım insanlara telefonumu verip cinsel sohbetler yaptım. Hatta bu sohbetler yaptığım biriyle hiç bilmediğim bir ilde buluştum. Otele gidelim dedi, tuttu kolumdan. Polis imdat diye bağırırım dedim kendimi zor attım otobüse. Çok saçmaladım. Ama o anıları hep gömmüştüm derinlere. Kızım buyudukce ya o da benim gb seyler yaşarsa kafamda dolanmaya başladı. Her şeyden kendimi suçlarım ben. Mesela ben 5.sınıfa giderken babaannem bizde kalmak istedi. Yanimda yatmak istedi. Altima kaldırdığım için istemedim. Benim istememem hicbir zaman kimsenin umrunda olmadi. Yatsın dediler. Gece boyu kadına vurdum. Kalp hastası kadının gogsune gogsune vurdum gitsin yanımdan diye. Sabaha karşı hastaneye kaldırmışlar ve hastanede ölmüş. Ben hep benim yüzümden oldugunu düşünüyorum. Ben öyle yapmasam ölmezdi diyorum. Ama hicbir zaman kimseye bir sey anlatmadım. Hep sustum. Ta ki kızım olana kadar. Şimdi bu yaşadıklarım beni boğuyor. Kızım benim gb susmasın istiyorum. Benim dayılarım yurt dışında yaşardı. 2 yılda bir görürdüm. Ortaokulda iken gelmis dayım. Tanimadıgim bir adam bana sarılmak öpmek istedi. Istemıyorum tanımıyorum dedim ağladım . O senin dayin sarıl ayıp dediler. Buna tarz çok şey yaşadım. Ben sarılmayı öpmeyi öpülmeyi sevmeyen biriydim. Kızım iki yaşında anneannesi dedesine dahi sarılmak istemese bırakın der cemkiriirm. Cocugun isteklerini önemserim. Çünkü beni kimse önemsemedi. Onun anlattığı her şeyi çocuk böyle boyle diyor der sorarım. Çocuklar yalan söylemez bilirim. Çocuk ordan kedi geçti dese yok orda kedi diyene diyemezsin derim. Çünkü o gördü. Sinek var der Miniciktir. annem yok der. O var diyorsa vardır git yakından bak derim. Bana yaptigini yapmasina izin vermiyorum. Ama ben bu cocuklugumun bana bıraktığı olumsuz izlerden kurtulamıyorum. Sırlarımı burda paylaşıyorum ilk defa. Kime nasıl neden anlatılır ki! Ama ben kendimi suçlamaktan çok yoruldum. Soyleyin bana yaşadıklarım benim suçum mu? Ben namussuz muyum? Ayıp mi yaptiklarim? Yaşamaya maruz kalmak zorunda miydim? Ayıp diye susturulmasam anlatırdım belki. Ölmek istiyorum ama cocugumu anlamayacak bir çevreye bırakmamak için hayattayım. Benden başka bunları yaşayabileceği bir kimsenin aklına gelmez. Esimle cok güzel olan cinsel hayatımız cocuktan sonra sıfıra indi. Esimden erkek olduğu için nefret ediyorum. Çocukluk döneminde yaşadıklarım geliyor aklıma ve cinsellikten nefret ediyorum. Çocuğumu dudağından öpmeye çalışanların, kuşunu yerim senin diyenlerın karsisina dikilip doğru konuş diyorum. Ben bu travmaları nasıl atlatırım? Atlatmak zorundayım.
Döneyim yine kendi çocukluğuma. 6 yaşında ana sınıfına gitse mi vs.derken göndermediler maddi sorunlardan sanırım. 7 yaşında birinci sınıfa başladım. Onluksuz, elimde manifatura defteri, en arkanın bir önündeki sırada Burhan adlı bir arkadaşın yanına oturdum. Sen niye böyle geldin, diye kızdı bana. Ilk travmam:) Sonra komşu oğluyla yaşadığımız cinsel deneyimler.. Hala ilk okuldayim. Zorlama var mı yok mu tam hatırlamıyorum. Hem çok korkuyordum hem çok zevk alıyordum bu olaydan. Onlar taşınana kadar yalnız bulduğu her yerde sıkıştırırdı . Bir gün komşu teyze bizi bodrumda yakaladı, kızdı. Babama söyleyecek diye çok korktum. Söylemedi sanırım. Bir kızma vs.hatirlamiyorum. sonra bu komşular ve oğlu taşındı. Ben mastürbasyona başladım. Annem komşu teyzelere anlatırdı. Onlarda erkek çocuklarda duyduk ama kız cocukta hiç rastlamadık derdi. Kendimi hep erkek olarak düşündüm. Nuri alco banu alkan filmleri izler erkek oldugumu hayal ederdim. Ilk okul bitene kadar okulda evde gece gündüz hep altima kacirdim. Buyuk tuvaletimi dahi altima yaptığını hatırlarım okulda. Çok doktorlara gittik. Fiziksel hicbir sorun yok dediler. Psikolojik boyuta hiç değinmediler. Psikologa götürmediler. Lise sona kadar geceleri yine hep altima kacirdim. Üniversiteye gitmeden önce annem bitkisel bir ilaç yaptırdığını söyledi eczaneye. Icmek istemedim. Eczacıyla görüştürdü. Bir hap birde şurup içtim. Kacirmalarim sona erdi. Üniversiteyi il dısında okudum. Bir daha altima kaçırma yaşamadım, ta ki doğum yapana kadar. Iki yıl önce doğum yaptım. O zamandan beri gece değil ama gündüzleri evde iken işe dalıp altima kacirdigim oluyor. Kızım bana benzeyecek diye çok korkuyorum . Tuvalet eğitiminden mi mastürbasyondan mi yoksa çocuk yaşta yaşadığım cinsel deneyimden mi bu kacirmalar hiç bilmiyorum. Ama fiziksel değil psikolojik olduğunu düşünüyorum. Ortaokulda cinsellik içeren resimler çizerdim. Yatakta kizla erkek. Cinsel organlarını birbirine sürtüyor falan filan. Ben yaşadığımı çiziyordum. Okul tahtasına arkadaşlara bile çizdim. O zaman bir allahın kulu şikayet etmedi mi acaba diyorum. Günümüz çocukları bize okulda her şeyi anlatıyorlar. Keşke fark edilip üzerime gelinseymis. Istismar seminerinde istismara uğrayan cocugun bu tarz resimler yaptığı anlatıldı. Ben hep çizerdim. Lisede de aynı resimleri çizmeye devam ettim. Kitabın arasında unutmuşum, sıra arkadaşım gördü resmi. Bu ne dedi. Dersanede bir çocuğun benimle uğraştığını herhalde onun yapıp koyduğunu söyledim ve yırttım attım. Yine ne idare ne öğretmen bir kimsenin haberi olmadi. Üniversitede resim boyutunu astım. Internet üzerinden bu tarz konuşmalar yaptım. Hiç tanımadigım insanlara telefonumu verip cinsel sohbetler yaptım. Hatta bu sohbetler yaptığım biriyle hiç bilmediğim bir ilde buluştum. Otele gidelim dedi, tuttu kolumdan. Polis imdat diye bağırırım dedim kendimi zor attım otobüse. Çok saçmaladım. Ama o anıları hep gömmüştüm derinlere. Kızım buyudukce ya o da benim gb seyler yaşarsa kafamda dolanmaya başladı. Her şeyden kendimi suçlarım ben. Mesela ben 5.sınıfa giderken babaannem bizde kalmak istedi. Yanimda yatmak istedi. Altima kaldırdığım için istemedim. Benim istememem hicbir zaman kimsenin umrunda olmadi. Yatsın dediler. Gece boyu kadına vurdum. Kalp hastası kadının gogsune gogsune vurdum gitsin yanımdan diye. Sabaha karşı hastaneye kaldırmışlar ve hastanede ölmüş. Ben hep benim yüzümden oldugunu düşünüyorum. Ben öyle yapmasam ölmezdi diyorum. Ama hicbir zaman kimseye bir sey anlatmadım. Hep sustum. Ta ki kızım olana kadar. Şimdi bu yaşadıklarım beni boğuyor. Kızım benim gb susmasın istiyorum. Benim dayılarım yurt dışında yaşardı. 2 yılda bir görürdüm. Ortaokulda iken gelmis dayım. Tanimadıgim bir adam bana sarılmak öpmek istedi. Istemıyorum tanımıyorum dedim ağladım . O senin dayin sarıl ayıp dediler. Buna tarz çok şey yaşadım. Ben sarılmayı öpmeyi öpülmeyi sevmeyen biriydim. Kızım iki yaşında anneannesi dedesine dahi sarılmak istemese bırakın der cemkiriirm. Cocugun isteklerini önemserim. Çünkü beni kimse önemsemedi. Onun anlattığı her şeyi çocuk böyle boyle diyor der sorarım. Çocuklar yalan söylemez bilirim. Çocuk ordan kedi geçti dese yok orda kedi diyene diyemezsin derim. Çünkü o gördü. Sinek var der Miniciktir. annem yok der. O var diyorsa vardır git yakından bak derim. Bana yaptigini yapmasina izin vermiyorum. Ama ben bu cocuklugumun bana bıraktığı olumsuz izlerden kurtulamıyorum. Sırlarımı burda paylaşıyorum ilk defa. Kime nasıl neden anlatılır ki! Ama ben kendimi suçlamaktan çok yoruldum. Soyleyin bana yaşadıklarım benim suçum mu? Ben namussuz muyum? Ayıp mi yaptiklarim? Yaşamaya maruz kalmak zorunda miydim? Ayıp diye susturulmasam anlatırdım belki. Ölmek istiyorum ama cocugumu anlamayacak bir çevreye bırakmamak için hayattayım. Benden başka bunları yaşayabileceği bir kimsenin aklına gelmez. Esimle cok güzel olan cinsel hayatımız cocuktan sonra sıfıra indi. Esimden erkek olduğu için nefret ediyorum. Çocukluk döneminde yaşadıklarım geliyor aklıma ve cinsellikten nefret ediyorum. Çocuğumu dudağından öpmeye çalışanların, kuşunu yerim senin diyenlerın karsisina dikilip doğru konuş diyorum. Ben bu travmaları nasıl atlatırım? Atlatmak zorundayım.
Son düzenleme:
anlayabilelim her hallerini 
