Sandımki, beni yaralayanlarda yaramın merhemi. Onlardan bekledim beni iyileştirmelerini. Onlar yaraladıysa onlar iyileştirebilir diye düşündüm.
Beni İyileştirecek olan onlar olsa, beni zaten yaralamazlardı bu gerçeği çok sonra anladım.
Zaten beni yaralayacaklarını fark etselerdi yine yapmazlardı. Yani aslında belki beni yaraladığını bile fark etmeyen kişilerin beni sarmasını bekledim.
Belki de beni bilmeden bile yaralasa da, istese bile nasıl iyileştireceğini bilmediklerini de fark ettim.
Anladım ki, beni iyi ben iyileştirebilirim.
Yaramı en iyi ben biliyorum, diğerlerinden beklediğimi de en iyi ben biliyorum.
O zaman bunu kendime neden vermeyim ki?
Ve zaten ben kendime sarılmazsam,
Ben kendime arka çıkmazsam, Ben kendimi kollamazsam,
Ben kendime kapsayıcı olmazsam,
Ben kendime sevgiyle yaklaşmazsam,
Ben kendimi kabul etmezsem,
Ben kendime saygı duymazsam, Ben kendime sabırlı olmazsam,
Yani ben kendime acımasız olursam o zaman kim bana iyi gelebilir ki? Nasıl iyiyi alıp, iyi olabilirim ki?