Belki saatlerce konuşası yoktur. Belki hemen arayayım da konuşayım bitsin diye düşünmüştür, belki sonra unuturum ya da aramak istemeyebilirim, şimdi araya sıkıştırıvereyim demiştir, ya da belki kardeşinin sesini o an duymak istemiştir. Yani bin tane şey düşünmüş ama ne şekilde ararsa sizi daha çok mutlu edeceğini düşünmemiş olabilir. Bunlar küçük meseleler ya. Altından başka anlam çıkıyor derseniz, ben eşinizin kötü biri olduğunu değil, sizin fesat olduğunuzu düşünürüm açıkçası. Öylesiniz demiyorum, ama sanki değmeyecek mevzulardan felaket işaretleri çıkarmaya şartlanmışsınız gibi bir haliniz var.
Sinemaya aç girmiş olmanız bile eşinizin suçu sizin gözünüzde şuan. Ama mesela ben olsam bir patlamış mısır alır, sinemadan sonra yiyeceğimiz yemeğe kadar biraz midemi yatıştırırdım. Böyle katı olmanızın kime faydası var şimdi? Bu kadar gerilim dönüp dolaşıp sizin hayatınızı mahvediyor neticede. Eşiniz de kütüğün teki değil anladığım kadarıyla, size gayet güzel ilgi ve sevgi gösteriyor. Gerçekten onurunuzu, gururunuzu kıracak meselelerde burnundan getirin, hakkınız da, şuncacık şeyde biraz daha ılımlı, uyumlu olsanız, zor mu?