Kendimi sevemiyorum

Pembishayaller__ .!.:

Çocukken hatırlamıyorum ama her zaman beyaz tenli olmanın harika bir şey olduğunu duyarak büyüdüm kendimi hoş hissettiğim bazı zamanlarda ay nasıl kara duruyorsun diyorlardı (ebeveynlerim yani) 17 yaşından beri dışarı makyajsız asla çıkamam çok nadirdir yani ailem bundan pek hoşlanmıyor sen makyajsizda güzelsin vs diyorlardi buna inanarak bir defa cesaretlenip sadece ruj sürerek gidecektim bir akraba oturmasına yüzüne bir şeyler sur biraz renk gelsin diye bir yorumla karşılaştım yine ebeveynlerim tarafından yani bunları duyduktan sonra ne kadar güzelsin diye söylense de asla gerçek olduğuna inanamıyor insan belki gerçekten güzelimdir bunu bilmiyorum asla

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle aileden o zaman. Ben de benzerini yaşadım. Şöyleki sanırım erkek arkadaşım olmasın içgüdüsü ile hareket ediyorlardı. İlkokulda ortaokulda mesela saçımı farklı yapsam olumsuz tepki alıyordum sanırım güzel olmadigima inandirdim kendimi. Lisede aynaya bakmazdim düşünün. Sonra üniversitede ve akabinde eşimle tanışınca güzel olduğumu hissettim. esime söylediğimde şok olmuştu mesela. Şimdi güzel hissediyorum , malesef çocukken ebeveynleriniz bize ne derse ona inanıyoruz haliyle. Çocuğumda da görüyorum herşeyi bana soruyor anlatıyorum inanıyor. Tabiki hep doğruyu soyluyirum. Ama mesela kızıma uzaylı gördüm desem inanır. Anlatabiliyor muyum ? Anne babanızın güzellik kistasina uymamaniz güzel olmadigimiz anlamına gelmiyor. Ama bu farkındalık bende malesef erkeklerin benden hoşlandığını farkettigimde ve eşimin bana aşık olması akabinde oluştu. Kendi içsel duygumla bunun üstesinden gelmmek isterdim.

Pembishayaller__ .!.:

Kızlar merhabalar öncelikle başlıktan da anlaşılacağı gibi bu konuda gerçekten çok dertliyim bunun sebebinde geçmişte yaşanılan zorbalıklar vs de yok aslında çevremdeki kişiler güzel olduğumu söylerler ama asla inanmıyorum aynadaki ben asla güzellik algima uymuyor olmuyor yapamıyorum 21 yaşındayım bu yaşa kadar karşı cinsle arkadaşlık dışında bir ilişkim olmadı olamadı kendimi çok kucumsuyorum sanki kimseye layik olamazzmisim gibi geliyor hiçbir erkegin seveceği birisi olamam gibi geliyor çevremdeki kişiler artık hayatımda birinin olmamasini garipsiyorlar onlara asıl sebebi anlatamıyorum ne kadar beğendiğim birisi de olsa gidip ona bunu söyleyemem alay edilirim diye korkuyorum
Bunu nasıl asabilrim bu durumu yaşayan var mı
Bunun en büyük sebeplerinden birisi ten rengim olabilir. Koyu renkli tene sahibim bu yüzden sevemiyorum kendimi
Yardım

Genişletmek için tıkla...

Ahhh tatlım işte daha çok küçüksün, böyle şeyleri kafaya takman çok doğal Emin ol 30’lardan sonra insan kendini daha çok beğeniyor. Mesela ben ergenlikte kendimi sivilceli sanırdım ki çıkan sivilce 1 ya da 2 tane olurdu, her sabah bakardım abartısız söylüyorum, o gün yüzümde sivilce çıkmışsa günüm çok kötü geçerdi, özgüvensiz hissederdim, kimselere görünmek istemezdim. Ten rengi de benzer bir durum, kendini sevmeyi zamanla öğreneceksin. Ben mesela beyaz tenliyim ama zaman zaman esmer tenli olmak istediğim zamanlar da olmuştur. Sophia Vergara diye bir ünlü var duymadıysan araştır, kadın çok güzel bence…bir sürü insan da her yaz esmer olmak için güneşleniyor , bronzlaştırıcı ürünler kullanıyor, solaryuma giriyor, bunu da unutma

Gocmenturna .!.:

Kesinlikle aileden o zaman. Ben de benzerini yaşadım. Şöyleki sanırım erkek arkadaşım olmasın içgüdüsü ile hareket ediyorlardı. İlkokulda ortaokulda mesela saçımı farklı yapsam olumsuz tepki alıyordum sanırım güzel olmadigima inandirdim kendimi. Lisede aynaya bakmazdim düşünün. Sonra üniversitede ve akabinde eşimle tanışınca güzel olduğumu hissettim. esime söylediğimde şok olmuştu mesela. Şimdi güzel hissediyorum , malesef çocukken ebeveynleriniz bize ne derse ona inanıyoruz haliyle. Çocuğumda da görüyorum herşeyi bana soruyor anlatıyorum inanıyor. Tabiki hep doğruyu soyluyirum. Ama mesela kızıma uzaylı gördüm desem inanır. Anlatabiliyor muyum ? Anne babanızın güzellik kistasina uymamaniz güzel olmadigimiz anlamına gelmiyor. Ama bu farkındalık bende malesef erkeklerin benden hoşlandığını farkettigimde ve eşimin bana aşık olması akabinde oluştu. Kendi içsel duygumla bunun üstesinden gelmmek isterdim.

Genişletmek için tıkla...

Tam tersi asıl güzel olunca böyle zorbalıyorlar zaten erkekler beğenmesin diye.

O yaşlarda insan kendinde kusur arar gibi bulduğunu takıyor.
Benim anne tarafım çekik gözlü fındık burunlu. Hepsi güzel burunlu ama. Benimki epey heybetli ve kemerlidir. Tek benim böyle olunca kendimi 12-18 arasında çok çirkin hissederdim. Hatta vücut tipim kum saatidir. Yani belim ince de olsa da bacaklarım çok kalındır. Elbise giyemeden 25 yaşına girdim.
Şimdi diyorum ne kadar saçmalamışım. Bacaklarım pantolonda da aynıydı niye kendime işkence ettim diyorum şimdi. Bakıyorum mesela fotoğraflara ne kadar zayıfmışım. Kendimin kıymetini bilememişim.
20lerimde yüzümü beğenmeye başladım 25ten sonra da bacaklarımla barıştım.
Şimdi mesela tiroit ameliyatı ve doğumdan sonra 5-6 kilo fazlam var. İnan umrumda değil. Değil yani.
Sen de kendini yıpratma, güzel yanlarını görmeye çalış.
Ayrıca güzellik salt tipte değil. Aura denen şeye özgüven, hoş sohbet, kültürle şekilleniyor.
Dikkat edersen özgüvenli insanlar bize güzel ve çekici gelir.
Sen de kendini güzel bulup ona göre davrandığında daha güzel olduğunu hissedeceksin