Daha önce bir konu acmistim "biktim bu irkciliktan" diye. Malesef kapanmis konum cok farkli yerlere cekildigi icin..
Bulundugum durumun özeti: ögretmenlik yolunda cooook zorluklar cektim ve cekiyorum. Yurt disinda yasiyorum ve stajer ögretmenim. Okulda ögretmenler odasinda mobbing yasiyorum. Selam vermiyorlar almiyorlarda. Bunlari gectim önüme sürekli tas koyuyorlar. Yapmadigim seyler icin suclaniyorum. Bir sorun oluyor hemen sucu bana atiliyor. Kötü notlar veriyorlar. Kisacasi her türlü hakkim yeniyor..
Seminer notlarim iyi, okulda müdürün verdigi notlar tabi kötü. Herseyi ortaya koymama ragmen, hakkimda tek bir olumlu sey söylemiyorlar. Gercekten disimi tirnagima takiyorum. Evden okula okuldan eve geliyorum ve her bos animda derslerimi hazirliyorum. Bazen sabahliyorum uyumuyorum bile. Okul ve dersleri hazirlamak disinda hicbirsey yapmiyorum. Hayatimi meslegime verdim. Tabi bu stajda oldugum icin ve sinavlarim oldugu icin böyle. Buna ragmen hakkimi alamamak mafediyor beni..
Artik o kadar yoruldumki.. diger stajerler hic bu kadar emek vermeden güzel notlar alirken, ben tam tersine kendimi yirtmama ragmen olmuyor.. pes edecek duruma cok geldim. Ama edersem birdaha bu meslege dönüsüm imkansiz. Tutuyorum kendimi. Sabret dayan son 5 ay diyorum. Ama o kadar psikolojim bozulduki..
Uyumak istiyorum uyuyamiyorum.. Allahim bana yardim et bu günleri artik yasamak istemiyorum. O kadsr cok istiyorumki bitsin su staj..
Mutsuzumm. Bir senedir mutsuzum. Haftaya yine bir sinav ve artik gücüm kalmadi. Nasilsa müdür begenmeyecek yaptiklarimi. Zorluyorum kendimi ama olmuyor..
Eminim bir ben degilim bu zorluklari ceken. Sizler nasil basediyorsunuz isyerinizde yasadiginiz sorunlarla? Nasil herseye ragmen kendinizi mutlu ediyorsunuz? Varmidir bunun bir formülü
Anlamiyorum neden bu irkcilik niye.. niye irkcilik olmadan bir hayat süremiyoruz. Niye herkesi oldugu gibi kabul edemiyoruz.. bunlari düsünmekten alamiyorum kendimi isyan edesim geliyor..artik gercekten kendimle basedemiyorum..
Bulundugum durumun özeti: ögretmenlik yolunda cooook zorluklar cektim ve cekiyorum. Yurt disinda yasiyorum ve stajer ögretmenim. Okulda ögretmenler odasinda mobbing yasiyorum. Selam vermiyorlar almiyorlarda. Bunlari gectim önüme sürekli tas koyuyorlar. Yapmadigim seyler icin suclaniyorum. Bir sorun oluyor hemen sucu bana atiliyor. Kötü notlar veriyorlar. Kisacasi her türlü hakkim yeniyor..
Seminer notlarim iyi, okulda müdürün verdigi notlar tabi kötü. Herseyi ortaya koymama ragmen, hakkimda tek bir olumlu sey söylemiyorlar. Gercekten disimi tirnagima takiyorum. Evden okula okuldan eve geliyorum ve her bos animda derslerimi hazirliyorum. Bazen sabahliyorum uyumuyorum bile. Okul ve dersleri hazirlamak disinda hicbirsey yapmiyorum. Hayatimi meslegime verdim. Tabi bu stajda oldugum icin ve sinavlarim oldugu icin böyle. Buna ragmen hakkimi alamamak mafediyor beni..
Artik o kadar yoruldumki.. diger stajerler hic bu kadar emek vermeden güzel notlar alirken, ben tam tersine kendimi yirtmama ragmen olmuyor.. pes edecek duruma cok geldim. Ama edersem birdaha bu meslege dönüsüm imkansiz. Tutuyorum kendimi. Sabret dayan son 5 ay diyorum. Ama o kadar psikolojim bozulduki..
Uyumak istiyorum uyuyamiyorum.. Allahim bana yardim et bu günleri artik yasamak istemiyorum. O kadsr cok istiyorumki bitsin su staj..
Mutsuzumm. Bir senedir mutsuzum. Haftaya yine bir sinav ve artik gücüm kalmadi. Nasilsa müdür begenmeyecek yaptiklarimi. Zorluyorum kendimi ama olmuyor..
Eminim bir ben degilim bu zorluklari ceken. Sizler nasil basediyorsunuz isyerinizde yasadiginiz sorunlarla? Nasil herseye ragmen kendinizi mutlu ediyorsunuz? Varmidir bunun bir formülü
Anlamiyorum neden bu irkcilik niye.. niye irkcilik olmadan bir hayat süremiyoruz. Niye herkesi oldugu gibi kabul edemiyoruz.. bunlari düsünmekten alamiyorum kendimi isyan edesim geliyor..artik gercekten kendimle basedemiyorum..