Kendine Güveni Olan Çocuk Yetiştirmek

bence bu tarz davranışları da görmesi de önemlidir, gerçek hayatta karşılaşacağı şeyler, ama sürekli o çocukla görüşmesi ve her defasında aynı şekilde davranılması ve aynı şekilde bitmesi daha kötü etki yaratacaktır diye düşünüyorum yani hep aynı çocuğu değil farklı anlaştığı başka çocukları da görebilmeli.

bende sessiz biriydim aynı şekilde ilerde çocuğum olduğunda onun özgüvenli olabilmesini çok istiyorum 😕
 
Sonbaharda04 .!.:
Eşim bana göre daha iyi ama maalesef ben çok özgüvensiz bir insanım. Biraz da o yüzden oğlumun durumuna fazla üzülüyorum sanırım. Benim gibi olmasını istemiyorum. Kimseye zarar vermesin ama kendini de korusun istiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Kaygılarınızı ve bu yapınızı gözlemliyor. Dışardakilerle olan iletişimi bir sonuç. Asıl sizden aldığı önemli
 
Ben 4-5 yaşlarındayken bana sürekli oran çirkin buran çirkin ben çok güzelim bak benim bacaklarım çok ince bilmem ne diyen sürekli aşağılayan kendi babasının ona aldıklarıyla övünen benden 1 yaş büyük bir kız vardı annem mahallede başka kız yok diye yaşıtım onların evine gönderirdi o evdede sürekli bu laflara maruz kalırdım aklıma bu anım geldi çocuğunuz arkadaşsız kalmasın vs diye gidip zorbalık yaşamalarına müsade etmeyin.
 
Hiba06 .!.:
Ben de tam tersi dertten muzdaribim. Bebeğim 14,5 aylık. Bebek etkinlikliklerine gidiyorum. Hİç bir çocuğun oynamasına izin vermiyor. Herkesin elinden tek tek oyuncakları alıyor, itekliyor. Üstelik evde asla ses yükselmesi veya şiddet görmüyor. Sevgi dolu ortamda büyüyor. Bu kadar hırs nerden geliyor anlamıyorum. Annelere karşı o kadar mahcup oluyorum ki. Tek yaptığım, oyuncakları bıraktığı yerden çocuklara geri vermek oluyor.
Genişletmek için tıkla...
Ben daha etkinliğe gitmedim ama benim oğlumda öyle.
Çok hircin.haftasonlari annane ve dede görüyor.
Öğleden sonra komple benimle.
Bakıcı sabah geliyor oda çok nazik bir kadin.
Ama bütün eşyaları bana atıyor.
Aşırı hareketli ve surkeli saç cekme derdinde.
Tüm kitapları yırtıyor.
Ben fitratla alakalı düşünüyorum.
Ben kendim de hırçın değilim ama eşim dominant bir karakter ona mı çekmiş nedir.
Hiç hoşlanmadım bu durumdan şuan küçük çok müdahale edemiyorum.
Kreşte felan nolur bilemedim.
 
Sonbaharda04 .!.:
Herkese merhabalar.
Benim 2.5 yaşında bir cocugum var. Maalesef fazla çekingen. Doğu'nun bir ilçesindeyiz. Yaşıtı bir arkadaşı var. Sosyalleşsinler diye her gün biraraya getiriyoruz. O arkadaşı ise çok dominant ve maşallah yaşına göre oldukça ileride. Sürekli oğlumun elindeki oyuncakları alır, oyun oynarken önce ben diye ittirip öne geçer buna benzer hareketleri çok fazla. O çocuk ama annesi çok nadir çocuğum yapma der. Oğlumsa kendini ve oyuncağını hiç koruyamaz ve elindekini kaptırınca ağlar. Bu döngü böyle sürüp gidiyor. Ben artık nasıl davranmam gerektiğini şaşırdım. Açılır mı diye biraraya getiriyorum ama belki de bu durum oğlumu daha pısırık olmaya doğru itiyor. Bu durumlardan kendim de çok çekmiş birisi olarak önerilerinizi bekliyorum. Evet yaşları henüz küçük ama akran zorbalığı hakkında yazılara denk geldikçe okul hayatıyla ilgili endişelenmeye başladım. Oğluma kendine güvenli olmayı ve kendisini korumayı nasıl öğretebilirim.
Genişletmek için tıkla...
Bence çocuğunuzu bahsettiğiniz çocukla görüştürmeyin evde bazı sorumluluklar verin basit işlere ortak edin çamaşır toplamak masa kurmaya kaldırmaya yardım etmek vs bazı şeyleri tek başına yapmasına izin verin özgüvenle ilgili çocuk kitapları var zıpzıp ile özgüven mesela güzel bir hikaye ebeveynlere de önemli notlar içeriyor tavsiye ederim, mümkünse oyun gurubuna götürün kendisinden baskın tek bi çocuğun yanında kendisini daha yetersiz hissetmesin
 
Sadece bu yaş grubu için demiyorum ilerde de annesi hatasına müdahale etmeyen bir çocukla çocuğunuzu yakınlaştırma gayretinde olmamanızı tavsiye ederim. 2.5 yaşındaki bir çocuk arkadaşının elinden oyuncağı almaması gerektiği konusunda uyarılabilir mesela fakat annesi uyarmıyorsa başka başka yerlerde fazlaca tolere etmek durumunda kalınan bir ilişkiye dönüşüyor bu serbestlik. Belki ergenlik sonrası iyi bir çocuk olacak ama o zamana kadar kesinlikle yorucu oluyorlar karşı taraf için malesef. Bu konuda destan yazabilirim fakat özetle bu kadar söyleyeyim..
 
Hiba06 .!.:
Ben de tam tersi dertten muzdaribim. Bebeğim 14,5 aylık. Bebek etkinlikliklerine gidiyorum. Hİç bir çocuğun oynamasına izin vermiyor. Herkesin elinden tek tek oyuncakları alıyor, itekliyor. Üstelik evde asla ses yükselmesi veya şiddet görmüyor. Sevgi dolu ortamda büyüyor. Bu kadar hırs nerden geliyor anlamıyorum. Annelere karşı o kadar mahcup oluyorum ki. Tek yaptığım, oyuncakları bıraktığı yerden çocuklara geri vermek oluyor.
Genişletmek için tıkla...
Sizinki tersi bir durum değil yani sosyallikten olmuyor her çocukta geçici bir dönem oluyor bu şekilde ya ısırma, ya itip kakma, ya da olay çıkarma gibi... Bol bol konuşun ve etkinliği bir süre bireysel yapın o süreç biraz sancılı ama dediğim gibi geçici..
 
MaHlass .!.:
Sizinki tersi bir durum değil yani sosyallikten olmuyor her çocukta geçici bir dönem oluyor bu şekilde ya ısırma, ya itip kakma, ya da olay çıkarma gibi... Bol bol konuşun ve etkinliği bir süre bireysel yapın o süreç biraz sancılı ama dediğim gibi geçici..
Genişletmek için tıkla...
Ama bireysel etkinlik yaptıkça da çok asosyal oluyor. İnsan gördükçe ağlıyor. Pandemi bebeği maalesef.
 
zbzbzbzb .!.:
çocuğunuz zorbalık görünce yanında olun onu sevdiğinizi hissettirin sizden güç bulsun bence
Genişletmek için tıkla...
Şu an kendime o kadar kızıyorum ki. Aylarca bu çocukla oynattığım, elinden oyuncağı alındığında yeterince müdahil olmadığım için. Belki okuyanlara abartı gelebilir ama çok üzgünüm 😔
 
Sonbaharda04 .!.:
Şu an kendime o kadar kızıyorum ki. Aylarca bu çocukla oynattığım, elinden oyuncağı alındığında yeterince müdahil olmadığım için. Belki okuyanlara abartı gelebilir ama çok üzgünüm 😔
Genişletmek için tıkla...
tahmin edebiliyorum o zorbalık görürsen siz onun yanında görünmezseniz kendini korumasız değersiz görebilir
 
Sabah ennegrammühendisi diye bir sayfa düştü önüme. Çocukların mizaçlarıyla ilgili nasıl davranmanız gerektiğini anlatıyordu.
Bir anne olarak ileride karşıma çıkacak şeylerle ilgili onu takibe aldım.

Bir eğitimci olarak ise sosyalleşme adına illa ki o çocukla görüşmesi gerekiyorsa her gün değil bunu haftada bir gibi bir şeye düşürürdüm.
Elbette her kesimle görüşecek. Ancak 2,5 yaş duygularını henüz tanımadığı bir yaş. O sebeple onun yetersiz hissetmesini engellemeniz gerekiyor.
Bulunduğunuz yerde bir oyun terapisti varsa çocuklarda çok güzel katkıları olduğunu gözlemliyorum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

isabel
Davranış Bozuklukları Çocuğunuzun hayali bir arkadaşı mı var?
Yorumlar
0
Görüntüleme
3K
isabel
isabel
isabel
Çocuklar ve Kardeş İlişkileri
Yorumlar
1
Görüntüleme
5K
isabel
isabel
isabel
Bebek Beslenmesi İkizler ayrı birer birey olarak yetiştirilmeli
Yorumlar
0
Görüntüleme
2K
isabel
isabel
Nevreste
Şımarık çocuk yetiştirmek istemeyen ebeveynler!
Yorumlar
0
Görüntüleme
1K
Nevreste
Nevreste
Nevreste
Çocuk Hastalıkları Otizm ve Otizmin Belirtileri Bilgi Ve Paylaşım Alanı
Yorumlar
2
Görüntüleme
16K
AyseEgeli
A
Back
X