Yazını okuyuncakendi mezuniyet günm geldi aklıma....
Ailem Kocaelinde yaşıyor okul ise ıstanbul, finaller bittikten 2 hafta sonraydı diploma törenimiz ben de Kocaeline gittim ve ailemle beraber gidecektik törene... Cumartesi günü diploma törenimiz vardı... Parkormanda... Ama ben karşıdan yani bizim geleceğimiz yönden Parkormana nasıl gidileceğini bilmiyordum
Okulda en samimi arkadaşım da Anadolu yakasında oturuyor.. Cuma günü aradım Köprüden çıktıktan sonra 2. ayrımdan çıkacaksınız, amaaan neyse beni köprüdeyken ara ben tarif ederim dedi...
Ctesi sabah 10buçuk gibi yola çıktık... Saat 2 de tören başlayacak... Saat 12 gibi köprüdeydik... ve ben arkadaşımı aradıım.. telefon çalıyor açılmıyor.. çaldı çaldı açılmadı.... !0 dk sonra gene aradım açılmıyor telefon... neyse biz köprüden çıktık parkormana geldik, aa yok törende... Arıyorum açmıyor.... Tedirgin oldum sürekli arıyorumç.. Neyse kepleri cüppeleri gydik... Gene arıyım dedim, ve en sonunda açıldı telefon, gürültü vardı bulunduğumuz yerde sesini alamadım... XXX nerdesin sen dedim...
Ben YYY, XXX lerin komşusuyum dedi... Dedim hayırdır niyeaçmıyor telefounu,
XXX in babası sabah kalp krizi geçirdi ve vefat etti, sakinleştirici verdik ona da annesie de uyuyorlar dedi...
Ben şok tabiii...
babanızın hayatta olmasından daha değerli birşey yoktur... Varsın yanınızda olamasın, hayatta olsun sizi sevsin, ve sevmeye devam etsin yeter...