Annem hep kaygı dolu,hassas bir insandı.O kadar güçsüzdü ki,bu yüzden bizi koruyamadığı zamanlar oldu..Parasız kalmaktan,yalnız kalmaktan çok korkar..Kaygılarından bizi sevmeye zamanı olmadı..Elinde olsa bizi eve hapsedip ,kendince güvende olmamızı sağlayacak.
Sevilmemiş,ya da eksik sevilmiş..Bir tarafları eksik kalmış..Çevredeki insanlar ona göre kötü..Arkadaşlar kötü...Sevildiğine inanması için iyilik görmesi lazım..Hatta iyilik de görse o iyiliğin içinden bulur buluşturur bir kötülük çıkarır..Masumlar Aprtmanı Safiye’nin annesinin bir kaç alt versiyonu ...
Bazen ona o kadar kızıyorum ki,sonra da acıyorum..Şevkat duyuyorum..Bazen çok gaddar bir insan oluyor,bazen de yardıma muhtaç,savunmasız bir çocuk...Ama sadece anne olamıyor..Çaba gösteriyor mu bilmem..Ama büyüyemiyor...
Uzun zamandan sonra birlikte yaşadığımız evden kızkardeşimle ayrılmaya karar verdik.Mecburduk.Daha önceki konularımı takip edenler bilir...Kıyamet koptu..Sanki kilometrelerce uzaklara gittik.Ağlamaktan helak oldu...İçim gitti..Ama kalamazdık..Küçücük bir ev..Erkek kardeşimde var.Özel alanımız yok..Ama öyle böyle küçük değil..
Bugün eve geldim,onun yanında kalacağım diye sevindi...Çocuk gibi.Daha 50 yaşında .Çok yaşlı da değil...”Anne gereksiz yere stres yapıyprsun,beş km uzaklaşıyorum sadece”diyorum.Anlamıyor..Saatlerce dertleşti benimde..O kadar dolu ki..Saatlerce anlatmaya ihtiyacı varr..Psikoloğa gitmeyi bir denese..Ama istemiyor..Anlatsa büyüyecek belki..
Keşke annem güçlü olsa..İhtiyacım olduğunda ona danışabilsem.Derdimi anlattığımda rahatlasam,zor durumda kaldığımda annem halleder diyebilsem...
O böyle olduğunda ben nasıl mutlu olacağım?Kendim için bir şeyler yapmak bana acı veriyor?Çünkü annem hiç mutlu değil...
Sevilmemiş,ya da eksik sevilmiş..Bir tarafları eksik kalmış..Çevredeki insanlar ona göre kötü..Arkadaşlar kötü...Sevildiğine inanması için iyilik görmesi lazım..Hatta iyilik de görse o iyiliğin içinden bulur buluşturur bir kötülük çıkarır..Masumlar Aprtmanı Safiye’nin annesinin bir kaç alt versiyonu ...
Bazen ona o kadar kızıyorum ki,sonra da acıyorum..Şevkat duyuyorum..Bazen çok gaddar bir insan oluyor,bazen de yardıma muhtaç,savunmasız bir çocuk...Ama sadece anne olamıyor..Çaba gösteriyor mu bilmem..Ama büyüyemiyor...
Uzun zamandan sonra birlikte yaşadığımız evden kızkardeşimle ayrılmaya karar verdik.Mecburduk.Daha önceki konularımı takip edenler bilir...Kıyamet koptu..Sanki kilometrelerce uzaklara gittik.Ağlamaktan helak oldu...İçim gitti..Ama kalamazdık..Küçücük bir ev..Erkek kardeşimde var.Özel alanımız yok..Ama öyle böyle küçük değil..
Bugün eve geldim,onun yanında kalacağım diye sevindi...Çocuk gibi.Daha 50 yaşında .Çok yaşlı da değil...”Anne gereksiz yere stres yapıyprsun,beş km uzaklaşıyorum sadece”diyorum.Anlamıyor..Saatlerce dertleşti benimde..O kadar dolu ki..Saatlerce anlatmaya ihtiyacı varr..Psikoloğa gitmeyi bir denese..Ama istemiyor..Anlatsa büyüyecek belki..
Keşke annem güçlü olsa..İhtiyacım olduğunda ona danışabilsem.Derdimi anlattığımda rahatlasam,zor durumda kaldığımda annem halleder diyebilsem...
O böyle olduğunda ben nasıl mutlu olacağım?Kendim için bir şeyler yapmak bana acı veriyor?Çünkü annem hiç mutlu değil...
