- 26 Ekim 2015
- 373
- 381
- 23
- Konu Sahibi Giovannetta
- #1
Cogunuz hala gec degil bosan onune bak diyecek ama bende benden eser kalmadi yas oldu 45 dahasi icimde yeni baslangiclar icin umut kalmadi. Pes etmis yaslanmis kosemde omrumun son bulmasini bekleyecegim.
Oyle seyler yasadim ki sevgiden yoksun, cileli, goz yaslariyla dolu, hakaretlerle dolu, aldatilmalarla dolu koskoca bir hayat. Tum umutlarimi icimdeki yasam sevincimi aldi goturdu benden kor olasi esim ve ailesi.
Simdi beni yine o saf temiz icinde yasam hevesiyle dolu genc kizligima geri dondurseler en basta annemi dinlemezdim. Annemdir diyorum ama benim duygularimi hice sayip el alem icin kor kuyulara attigi icin onu bir turlu affedemiyorum. Yasi 75 olmasina ragmen karsisina gecip icimdeki agrilari bagirarak yuzune kusmak istiyorum.
Esimle ayni yataga girerken onun uyumasini beklerdim yada gider ondan once yatar o uyuyana kadar uyumus numarasi yapardim. Teni tenime degse igrenc bir yaratik degmis gibi urperir tiksinirdim. Her iliski sonrasinda kendimi asagilanmis gibi hissederdim aglayarak uyur aglayarak uyanirdim. Yatagin en kiyisinda dumduz yatardim bana degmesin diye Kisacasi insanin sevmedigi biriyle yasamasi cok zor cok.
Hayatim boyunca bir kere olsun aski tatmadim.
Anneme yalvardim beni bu batagin icine sen attin sen kurtar diye ama o yine el alemin tepkisini dusundu. (Ne anneymis diyorum kendi kendime).
Simdi icim kurumus nehirler gibi icimde hic bir seye karsi en ufak bir kivilcim yok. Bosanip yoluma baksam bu buyuk degisimi tek basima omuzlayacak guce sahip degilim.
Onunla birlikte ayni evde ayri yasayarak devam etmek zaten olumle esdeger. Ne yapacagimi sasirmis durumdayim. bir birikimimiz de olmadi esim olacak akilsizin yuzunden. Her isteyene dagitti paramizi. Simdi borc bataginda yuzuyoruz. Yani bosaninca elde sifir. Off off icinden cikamiyorum bir turlu. Kil ipin ustunde yuruyorum dustum dusecegim.
Oyle seyler yasadim ki sevgiden yoksun, cileli, goz yaslariyla dolu, hakaretlerle dolu, aldatilmalarla dolu koskoca bir hayat. Tum umutlarimi icimdeki yasam sevincimi aldi goturdu benden kor olasi esim ve ailesi.
Simdi beni yine o saf temiz icinde yasam hevesiyle dolu genc kizligima geri dondurseler en basta annemi dinlemezdim. Annemdir diyorum ama benim duygularimi hice sayip el alem icin kor kuyulara attigi icin onu bir turlu affedemiyorum. Yasi 75 olmasina ragmen karsisina gecip icimdeki agrilari bagirarak yuzune kusmak istiyorum.
Esimle ayni yataga girerken onun uyumasini beklerdim yada gider ondan once yatar o uyuyana kadar uyumus numarasi yapardim. Teni tenime degse igrenc bir yaratik degmis gibi urperir tiksinirdim. Her iliski sonrasinda kendimi asagilanmis gibi hissederdim aglayarak uyur aglayarak uyanirdim. Yatagin en kiyisinda dumduz yatardim bana degmesin diye Kisacasi insanin sevmedigi biriyle yasamasi cok zor cok.
Hayatim boyunca bir kere olsun aski tatmadim.
Anneme yalvardim beni bu batagin icine sen attin sen kurtar diye ama o yine el alemin tepkisini dusundu. (Ne anneymis diyorum kendi kendime).
Simdi icim kurumus nehirler gibi icimde hic bir seye karsi en ufak bir kivilcim yok. Bosanip yoluma baksam bu buyuk degisimi tek basima omuzlayacak guce sahip degilim.
Onunla birlikte ayni evde ayri yasayarak devam etmek zaten olumle esdeger. Ne yapacagimi sasirmis durumdayim. bir birikimimiz de olmadi esim olacak akilsizin yuzunden. Her isteyene dagitti paramizi. Simdi borc bataginda yuzuyoruz. Yani bosaninca elde sifir. Off off icinden cikamiyorum bir turlu. Kil ipin ustunde yuruyorum dustum dusecegim.
