Daha önce açtığım konuda da bahsettiğim gibi doğduğum günden beri ailemin bana zarar vermekten başka bir işe yaradıklarını görmedim. Bütün şiddete hakarete rağmen kendimi bir şekilde okula adapte edip güzel bir bölüm okudum,atanamadım orası ayrı her neyse. Erken yaşta evlendim evden uzaklaşmak için attım kendimi desem daha doğru olur. Hızlı karar verdim ama eşim çok iyi bir insan annemin babamın yapmadığı her şeyi o yapıyor yıllardır ona baktığımda hep iyiki diyorum. Eşimin ailesi ilk başlarda çok iyi davranmadılar bana ama sonra onlar da beni tanıdıkça çok değiştiler bir sorunumuz yoktu. Kaynım 7 aylık evli, evlenmeden önce bana yapmadıkları birçok şeyi onlara yaptılar ben de hiç üzerinde durmadım imkanlar değişti zaman değişti dedim geçtim. Eltimin ailesi hep arkasında o sebepten kaynaklı olduğunu düşünüyorum eşimin ailesi de ona daha fazla değer veriyor. Eltim hamile kaldığı günden beri yatıyor yatsın eşi yapıyorsa o onların sorunu dedim ama bebekle hasta oldum aç kaldım bir çorba vermeyen kayınvalidem iş yapmasın diye başka şehire gitti işini yemeğini yaptı. Şimdi izne geldiler kayınvalidem doğumdan sonra rahat etsin dolabına bir şeyler yapalım diyor, her fırsatta bak ailesi bebeğe beşik aldı sürpriz yaptılar diyo, annesi babası şunu almış yok bizi yemeğe davet ettiler sürekli beni bir şekilde rahatsız edecek cümleler kuruyor. Bilinçli olduğundan eminim, eşim onlara üzülüp takılma ne yapıyorlarsa yapsınlar diyor ama benim içim içimi yiyor aileme kinleniyorum kızıyorum. Sürekli düşünüyorum böyle bir durumda nasıl davranmalıyım bilmiyorum, desteklerini bekliyorum..