Eşimle ben de öğretmeniz, eşimin ailesi tam ataerkil, yaptıkları her şey erkeğin mutluluğu için. Neyse ilk evlendik, hem çalışıyorum hem yüksek lisans yapıyorum hem de evi çekip çevirmeye çalışıyorum( evlenene kadar ne yemek be temizlik yaptım) Eşime bir şeyler yapmak hoşuma da gidiyordu. Ama baktım temizliğe, ütüye laf söylemeye başladı, bildiğin hizmet beklemeye başladı. Bir kriz; oturduğumuz odadaki koltuk yastıklarını attım sağa sola, “ben istersem temizlerim toplarım, istemezsem yapmam, görevim diye değil sevdiğim için yapıyordum ama sen başka anladın sanırım artk toplamıyorum, ne zaman istersem o zaman kaldırırım bunları yerden” dedim ve kaldırmadım iki gün üstünden atlayıp geçtim. Şu an mı maşallah diyeyim yeri gelir evi süpürür, yeri gelir yemek yapar. Tüm ütülerini de kendi yapar. Arada benden istedikleri de olur elbette, onları da ben yaparım hiç gocunmadan, çünkü hizmetçi muamelesi yapmamayı öğrendi. Ama köy gidince görümcemin çok gözüne batıyor bu durum, eşini kıyaslıyor hep(onunki de kalas bile değil bildiğin işlenmemiş tomruk, üzülüyorum da ona)