Öncelikle merhaba, kısaca özetlersem; öksüz yetimim, evleniyorum ve ablam benimle konuşmuyor bile. Konuşmama sebebi ise evini taşırken yardım etmemiş olmam!
Ben bebekken annem ve babam bir kazada vefat etti. 1 tane ablam var sadece aileden. Benden 10 yaş büyük.
Çocukluğum ve ergenliğim sefalet içinde zorluklar içinde geçti. Kendimi ve hayatımı kurtarmak için üniversiteyi kazandım, kimseden tek kuruş almadan okulu bitirdim işe girdim.
Şuan hayatımda biri var evlenmek istiyorum dedim. Benim tarafımdan kimse destek olmadı. Kimse bir kuruş verip bir şey almadı, bir şeye ihtiyacın var mı diye sormadı. Eşimin tarafı her şeye para verdi bornoz takımına kadar onlar aldı.
İşin üzücü tarafı şu; zaten başımda ana baba yokken her şeyin altından tek başıma kalkmaya çalışıyorum. Zaten yeterince üzülüyorum. Birde ablam denilecek şahıs benimle konuşmuyor.
Benimle küsme sebebi ise taşınırken yardım etmemem! "Benim kardeşim yokmuş beni yalnız başıma bıraktın taşınırken" dedi halbuki ben akşam 7ye kadar ayakta afedersiniz köpek gibi çalışıyorum. Yoruluyorum. Hatta mahvoluyorum yorgunluktan. Gidebildiğim kadar bir kaç akşam yardım etmeye gittim sonra zaten gitmedim diye çok ağır laflar etti 2 aydır da küs benimle.
1 ay sonra evleniyorum. Ortada ne gelinlik var ne eşya ne ev ne başka bir şey. Hiçbir şeyim yok tek başıma yapmasına yaparım ama en çok yardıma ihtiyacım olduğu zamanda ablamın böyle yaparak beni yalnız bırakması benim içimi acıtıyor.
Bütün gün çalışıyorum, bana yardım edecek 1 allahın kulu yok herkes bir köşeye çekildi. Kahırdan mideme ağrılar giriyor, Allahım ben ne suç işledim kime ne kötülük yaptım da herkes beni yalnız bıraktı diye ağlıyorum.
Nikahtan sonra ablama yaptıkları yüzünden, beni yalnız bıraktığı için ona hakkımı helal etmeyeceğimi söylemek istiyorum. Sizce de yapayım mı?
Ben bebekken annem ve babam bir kazada vefat etti. 1 tane ablam var sadece aileden. Benden 10 yaş büyük.
Çocukluğum ve ergenliğim sefalet içinde zorluklar içinde geçti. Kendimi ve hayatımı kurtarmak için üniversiteyi kazandım, kimseden tek kuruş almadan okulu bitirdim işe girdim.
Şuan hayatımda biri var evlenmek istiyorum dedim. Benim tarafımdan kimse destek olmadı. Kimse bir kuruş verip bir şey almadı, bir şeye ihtiyacın var mı diye sormadı. Eşimin tarafı her şeye para verdi bornoz takımına kadar onlar aldı.
İşin üzücü tarafı şu; zaten başımda ana baba yokken her şeyin altından tek başıma kalkmaya çalışıyorum. Zaten yeterince üzülüyorum. Birde ablam denilecek şahıs benimle konuşmuyor.
Benimle küsme sebebi ise taşınırken yardım etmemem! "Benim kardeşim yokmuş beni yalnız başıma bıraktın taşınırken" dedi halbuki ben akşam 7ye kadar ayakta afedersiniz köpek gibi çalışıyorum. Yoruluyorum. Hatta mahvoluyorum yorgunluktan. Gidebildiğim kadar bir kaç akşam yardım etmeye gittim sonra zaten gitmedim diye çok ağır laflar etti 2 aydır da küs benimle.
1 ay sonra evleniyorum. Ortada ne gelinlik var ne eşya ne ev ne başka bir şey. Hiçbir şeyim yok tek başıma yapmasına yaparım ama en çok yardıma ihtiyacım olduğu zamanda ablamın böyle yaparak beni yalnız bırakması benim içimi acıtıyor.
Bütün gün çalışıyorum, bana yardım edecek 1 allahın kulu yok herkes bir köşeye çekildi. Kahırdan mideme ağrılar giriyor, Allahım ben ne suç işledim kime ne kötülük yaptım da herkes beni yalnız bıraktı diye ağlıyorum.
Nikahtan sonra ablama yaptıkları yüzünden, beni yalnız bıraktığı için ona hakkımı helal etmeyeceğimi söylemek istiyorum. Sizce de yapayım mı?
