• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kimsesiz hissediyorum

Bir Eylul Aksami

Nirvana
Pro Üye
3 Şubat 2018
6.639
25.393
548
28
Yaşım 27, yakında uzun yıllardır beraber olduğum adamın ailesiyle tanışacağım. Çok şükür işim gücüm yerinde, kazancım bana yetiyor, hayatımdan memnunum, ama öyle bir derdim var ki köksüz bir ağaç gibi hissediyorum. Babam denilecek kişiyle yaklaşık 2 senedir küsüm. Sebebi yıllardır süregelen küfür, hakaret, fiziksel ve psikolojik şiddet, paronayak derecede baskılar vesaire uzayıp gider. Bir dönem de alkol bağımlılığı vardı. Her şey içimde büyük bir yara. Tahmin edersiniz ki annem de bu baskılar altında aşırı pısırık, kocasının sözünden çıkmayan hatta onsuz evden adımını dahi atamayan biri. Ablam ve ben kendimizi okuyarak kurtardık, ablam fazla merhametli geldi ve küsmedi hiçbir zaman. Ben ise hayatımdan bu adamı çıkaramadan kendi sağlığımı onaramayacağımı fark ettim ve bütün bağlarımı kestim. Karşılığında annemle de bütün bağlarım kesildi.

Şimdi erkek arkadaşımla ciddi bir yola girmekten çok korkar oldum. Kendisi beni sürekli rahatlatıyor, ailem bu duruma asla takılmaz ben de takılmam, biz kendi ailemizi kuracağız diyor. Ancak ben kendimi kimsesiz hissediyorum sadece ablam var ailemden. Beni ayıplarlar mı, bu ne biçim kız bu ne biçim bir aile demezler mi düşünmeden edemiyorum. Elbette kendimi ezdirmem, en olmadı beni gelin olarak kabul etmezlerse ben de onları kabul etmem ayrılır giderim diyorum ama içim kan ağlıyor. Keşke böyle öksüz olmasaydım, keşke benim de düzgün bir ailem olsaydı diyorum içim parçalanıyor. Ne tahsil ne para keşke mutlu ve arkamda duran bir ailem olsaydı…

İçimi dökmek, sizden tavsiye almak için yazdım. Teşekkür ederim şimdiden.
 
Sevgiliniz ters bir davranışları olacağını bilse size hissettirirdi muhtemelen. Tam olarak sizin gibi olmasa da benzer sebeplerle benzer hisler yaşadığım oldu evliliğim öncesi. Hiç korktuğum gibi olmadı, kendi ailemdeki eksikliği tamamladı eş ailem. Umarım sizin için de öyle olur. Kendinize güvenin, ailenizle sorun yaşıyor olmanız görüşmüyor olmanız asla değerinizi azaltmaz.
 
Ben bu durumu sevgilinize yansitmamaniz gerektigini düşünüyorum olmadı anneniz ile tek tanistirip babaniz için bı bahane uydururdunuz erkek milleti ve ailesi şu an sıkıntı yapmıyor gibi gözükse de yarın öbür gün en ufak tartışmada sen zaten ailenle de anlaşamıyor Sun diyip yüzüne vururlar
 
Yaşım 27, yakında uzun yıllardır beraber olduğum adamın ailesiyle tanışacağım. Çok şükür işim gücüm yerinde, kazancım bana yetiyor, hayatımdan memnunum, ama öyle bir derdim var ki köksüz bir ağaç gibi hissediyorum. Babam denilecek kişiyle yaklaşık 2 senedir küsüm. Sebebi yıllardır süregelen küfür, hakaret, fiziksel ve psikolojik şiddet, paronayak derecede baskılar vesaire uzayıp gider. Bir dönem de alkol bağımlılığı vardı. Her şey içimde büyük bir yara. Tahmin edersiniz ki annem de bu baskılar altında aşırı pısırık, kocasının sözünden çıkmayan hatta onsuz evden adımını dahi atamayan biri. Ablam ve ben kendimizi okuyarak kurtardık, ablam fazla merhametli geldi ve küsmedi hiçbir zaman. Ben ise hayatımdan bu adamı çıkaramadan kendi sağlığımı onaramayacağımı fark ettim ve bütün bağlarımı kestim. Karşılığında annemle de bütün bağlarım kesildi.

Şimdi erkek arkadaşımla ciddi bir yola girmekten çok korkar oldum. Kendisi beni sürekli rahatlatıyor, ailem bu duruma asla takılmaz ben de takılmam, biz kendi ailemizi kuracağız diyor. Ancak ben kendimi kimsesiz hissediyorum sadece ablam var ailemden. Beni ayıplarlar mı, bu ne biçim kız bu ne biçim bir aile demezler mi düşünmeden edemiyorum. Elbette kendimi ezdirmem, en olmadı beni gelin olarak kabul etmezlerse ben de onları kabul etmem ayrılır giderim diyorum ama içim kan ağlıyor. Keşke böyle öksüz olmasaydım, keşke benim de düzgün bir ailem olsaydı diyorum içim parçalanıyor. Ne tahsil ne para keşke mutlu ve arkamda duran bir ailem olsaydı…

İçimi dökmek, sizden tavsiye almak için yazdım. Teşekkür ederim şimdiden.
Gün gelir erkek tarafı bu durumu size karşı kullanır emin olun. Yerinizde olsam isteme, nişan, düğün olaylarında ailemi dahil ederdim. Mesafeli olurdum ama muhakkak işin içine katardım.
 
Ben bu durumu sevgilinize yansitmamaniz gerektigini düşünüyorum olmadı anneniz ile tek tanistirip babaniz için bı bahane uydururdunuz erkek milleti ve ailesi şu an sıkıntı yapmıyor gibi gözükse de yarın öbür gün en ufak tartışmada sen zaten ailenle de anlaşamıyor Sun diyip yüzüne vururlar
Annemle asla görüşemiyorum çünkü babam psikopatın teki, yani ailemle görüşmüyor oluşumu eninde sonunda öğrenecekler ömür boyu saklayabileceğim bir durum değil. İleride eşim olacak insana yalan söylemek de istemiyorum doğru gelmiyor.
 
Sevgiliniz ters bir davranışları olacağını bilse size hissettirirdi muhtemelen. Tam olarak sizin gibi olmasa da benzer sebeplerle benzer hisler yaşadığım oldu evliliğim öncesi. Hiç korktuğum gibi olmadı, kendi ailemdeki eksikliği tamamladı eş ailem. Umarım sizin için de öyle olur. Kendinize güvenin, ailenizle sorun yaşıyor olmanız görüşmüyor olmanız asla değerinizi azaltmaz.
Sizin adınıza ne kadar mutlu oldum anlatamam. Umarım benim için de hiçbir sorun oluşturmaz. Destek olduğunuz için çok sağ olun haklısınız
 
Gün gelir erkek tarafı bu durumu size karşı kullanır emin olun. Yerinizde olsam isteme, nişan, düğün olaylarında ailemi dahil ederdim. Mesafeli olurdum ama muhakkak işin içine katardım.
Babam keşke mesafeli olunabilecek biri olsaydı, karşı tarafın ailesine beni rezil etme ihtimali çok yüksek biri. Nerede nasıl davranacağını asla bilmiyor
 
Hiç endişe etmeyin. Hiç birimiz ailemizi seçemedik, size de böylesi denk gelmiş. Bu sizin suçunuz değil, eziklik hissedeceğiniz bir şey hiç değil.

Eş olarak seçtiğiniz insan ve ailesi düzgün insanlarsa zaten bunu sorun etmeyeceklerdir. Bir de şöyle bir şey var, siz sorun eder ve bunu yansıtırsanız hayatınıza giren herkes bunu kullanmaya çalışır. Siz kabullenir ve umursamazsanız kimse üzerinde durmayacaktır.
 
Ailedeki iç dinamiği tabii ki senden daha iyi bilemeyiz canım.Kolay verilmiş kararlar değildir muhakkak son raddeye gelince kapıyı çarpıp çıkmışsın.
Ama müstakbel eşin el ve ailesi de el.Böyle törenlerde hayatında tek tük olacak merasimlerde kötü de olsa aileni çağırsan mı?Öyle biblo gibi dursunlar ama olsunlar.Mürveti görsünler değil öyle otursunlar bir işe yarasınlar bir kere olsun.

Nişandır nikahtır sonrasında eşinle tüm detaylara girmeden özet geçersin.Ama ona bile 100% her şeyi anlatma.

Şu an hayatındaki tek güvendiğin insan olarak onu görmem çok normal ama yüzde yüz açılma
 
Yaşım 27, yakında uzun yıllardır beraber olduğum adamın ailesiyle tanışacağım. Çok şükür işim gücüm yerinde, kazancım bana yetiyor, hayatımdan memnunum, ama öyle bir derdim var ki köksüz bir ağaç gibi hissediyorum. Babam denilecek kişiyle yaklaşık 2 senedir küsüm. Sebebi yıllardır süregelen küfür, hakaret, fiziksel ve psikolojik şiddet, paronayak derecede baskılar vesaire uzayıp gider. Bir dönem de alkol bağımlılığı vardı. Her şey içimde büyük bir yara. Tahmin edersiniz ki annem de bu baskılar altında aşırı pısırık, kocasının sözünden çıkmayan hatta onsuz evden adımını dahi atamayan biri. Ablam ve ben kendimizi okuyarak kurtardık, ablam fazla merhametli geldi ve küsmedi hiçbir zaman. Ben ise hayatımdan bu adamı çıkaramadan kendi sağlığımı onaramayacağımı fark ettim ve bütün bağlarımı kestim. Karşılığında annemle de bütün bağlarım kesildi.

Şimdi erkek arkadaşımla ciddi bir yola girmekten çok korkar oldum. Kendisi beni sürekli rahatlatıyor, ailem bu duruma asla takılmaz ben de takılmam, biz kendi ailemizi kuracağız diyor. Ancak ben kendimi kimsesiz hissediyorum sadece ablam var ailemden. Beni ayıplarlar mı, bu ne biçim kız bu ne biçim bir aile demezler mi düşünmeden edemiyorum. Elbette kendimi ezdirmem, en olmadı beni gelin olarak kabul etmezlerse ben de onları kabul etmem ayrılır giderim diyorum ama içim kan ağlıyor. Keşke böyle öksüz olmasaydım, keşke benim de düzgün bir ailem olsaydı diyorum içim parçalanıyor. Ne tahsil ne para keşke mutlu ve arkamda duran bir ailem olsaydı…

İçimi dökmek, sizden tavsiye almak için yazdım. Teşekkür ederim şimdiden.
Kendi ayakları üzerinde duran özgüvenli bir kadın olduğunuz sürece kimse bu durumu başınıza kakamaz. Bende anne babadan yana şanssızım eşim ve ailesi eksik yanımı tamamladılar yüzüme vurmadılar çünkü ben takmıyorum. Kendinizi yaralı ve eksik hissetmeyin.
Eşe ve ailesine yansıtmayın diyenlere gülüyorum. Hayatımızı birleştirdiğimiz insan, sürekli iç içe olduğumuz insanlar nereye kadar saklayabileceğiz ki. Sürdürülebilir bir durum değil bizim payımıza da düşen aile bu😔
 
Kendi ayakları üzerinde duran özgüvenli bir kadın olduğunuz sürece kimse bu durumu başınıza kakamaz. Bende anne babadan yana şanssızım eşim ve ailesi eksik yanımı tamamladılar yüzüme vurmadılar çünkü ben takmıyorum. Kendinizi yaralı ve eksik hissetmeyin.
Eşe ve ailesine yansıtmayın diyenlere gülüyorum. Hayatımızı birleştirdiğimiz insan, sürekli iç içe olduğumuz insanlar nereye kadar saklayabileceğiz ki. Sürdürülebilir bir durum değil bizim payımıza da düşen aile bu😔

Zaten sağlıklı da değil hiçbirşey yokmuş gibi aileyi işin içine sokmak. Ben babamdan yana dertliydim, babamı nikaha çağırdığım için beni pişman etti. Yine de eşimin ailesi herhangi bir terbiyesizlik yapmadı, çünkü ben de babamın hatası yüzünden kendimi ezik hissedemem. Ailemizin hareketlerinden sorumlu değiliz.
 
Yaşım 27, yakında uzun yıllardır beraber olduğum adamın ailesiyle tanışacağım. Çok şükür işim gücüm yerinde, kazancım bana yetiyor, hayatımdan memnunum, ama öyle bir derdim var ki köksüz bir ağaç gibi hissediyorum. Babam denilecek kişiyle yaklaşık 2 senedir küsüm. Sebebi yıllardır süregelen küfür, hakaret, fiziksel ve psikolojik şiddet, paronayak derecede baskılar vesaire uzayıp gider. Bir dönem de alkol bağımlılığı vardı. Her şey içimde büyük bir yara. Tahmin edersiniz ki annem de bu baskılar altında aşırı pısırık, kocasının sözünden çıkmayan hatta onsuz evden adımını dahi atamayan biri. Ablam ve ben kendimizi okuyarak kurtardık, ablam fazla merhametli geldi ve küsmedi hiçbir zaman. Ben ise hayatımdan bu adamı çıkaramadan kendi sağlığımı onaramayacağımı fark ettim ve bütün bağlarımı kestim. Karşılığında annemle de bütün bağlarım kesildi.

Şimdi erkek arkadaşımla ciddi bir yola girmekten çok korkar oldum. Kendisi beni sürekli rahatlatıyor, ailem bu duruma asla takılmaz ben de takılmam, biz kendi ailemizi kuracağız diyor. Ancak ben kendimi kimsesiz hissediyorum sadece ablam var ailemden. Beni ayıplarlar mı, bu ne biçim kız bu ne biçim bir aile demezler mi düşünmeden edemiyorum. Elbette kendimi ezdirmem, en olmadı beni gelin olarak kabul etmezlerse ben de onları kabul etmem ayrılır giderim diyorum ama içim kan ağlıyor. Keşke böyle öksüz olmasaydım, keşke benim de düzgün bir ailem olsaydı diyorum içim parçalanıyor. Ne tahsil ne para keşke mutlu ve arkamda duran bir ailem olsaydı…

İçimi dökmek, sizden tavsiye almak için yazdım. Teşekkür ederim şimdiden.
Bence o aileye rağmen bu seviyede olmanız takdir edilmesi. Kınanacak bir durum yok ortada. Anne babaızı ln hatalarını üstlenmeyin. Ablanızla varsa samimi arkadaşlarınızla yaparsınız herseyiniz. Eşiniz destekmis size zaten. Kendinizi rahatların. Aklınıza kötüyü çağırmayın
 
Akrabalarınızdan yakın veya uzak farketmez değer verdiğiniz birileri mutlaka vardır.Nacizane tavsiyem böyle önemli günlerde yine de kanbağınız olan birilerinin sizin yanınızda yer alması.Hiç kimse de yoksa ablanız varmış.Bence o bile iyi
 
Back
X