Kimsesizim

portakalsuyuu .!.:

Uzun zaman oldu buraya bişey yazmayalı. Aslında yazmak istemiyorum ama artık çarem kalmadı kimsem yok. Aile bağları konusunda sorun yaşayan biriyim çünkü evlatlık verilmiştim. Ailem iyi biri ama o konu çok karışık o yüzden kendi evimde bile evimde gibi hissetmedim. Evlendim eşimi severek evlendik şu an bir bebeğim var. doğum zamanına kadar bir saglik sektöründe çalışıyordum çalıştığım iş gereği gece nöbetindeydim.ve nöbetlerim yalnız bir labaratuvar da geçiyordu. O yüzden işimi sevsemde oradan bir sosyal çevrem olmadı. Lise yıllarım ailem muhafazakar olduğu için gittiğim okula kapalı kalıyordum ve o yıllardada içime kapandım ordanda arkadaşlarım olmadı. Hatta tam bir kabustu lise yıllarım. Üniversiteyi şehir dışında okudum evet çok güzel arkadaşlarım var ama herkes farklı şehirlerde farklı hayatlarda. Konuyu çok saptırdım sanırım yani benim eşim ve çocuğumdan başka birde Allah'tan başka kimsem yok. Doğum sonrasi çocuğuma bakmak istediğim için işten ayrıldım bundan pişman değilim Rabbim etmesinde ama ihtiyaçlarımızı kısıtlamak zorunda kaldık birde ev sahibi zammı kontrat dışı arttirmak isteyince bende eşime annesinin yanına taşınma fikrini söyledim 6+1 evleri var aile apartmanı ama hem bebeğim biraz daha fazla insan görür benim gibi aile bağları zayıf olmaz dedim hem biz biraz para biriktiririz diye düşündüm. Neyse biz taşındık ettik bütün aile bu bayramda köye gitme.hevesi tuttu apartmanda kimse kalmıyor. Benimde bir kedim var onu alıp annemlere gideyim dedim kediye eziyet olur dediler çocuk o kadar yolu nasıl çeker dediler. Onlarla zaten gidemezdim araba yolculuğu bebeğim de kesimde hayatta yapamaz mecbur ben ve görümcem evde kaldık ama eşimde gidiyor hemde bayramdan 5 gün önce bide bayramı orda geçirmek istiyor. Bebegim zor bir bebekti geçen ay havale geçirmişti ve ben tek kalmaktan çok korkuyordum buna rağmen eşim çok hevesli olduğu için mirin kırın ede ede gitsin istedim.
Herkes gitti ama apartmanda görümcemde dahil 4 kız var eşimin kuzenleri 18-25 yaş arasındalar ama apartman leş gibi bari apartmanı yikayayım dedim.
Bebegimi kanguruya aldım sonra komşuyu görünce ondan tutmasını rica ettim iyiki rica etmişim. Ben merdivenleri yıkarken merdivenlerden düştüm ama yok böyle bir düşme önümü ardımı göremedim her tarafım mosmor. İlk ayağa bile kalkamadım.
Kirik çıkık yok ezik var anlayabiliyorum. Eşimi aradım söyledim iyi misin dedi eziklerim ağrıyor.dedim dikkat et falan fıstık deyip konu kapandı ve Bayramın sonuna kadar orda kalmayı düşündüğünü söyledi. iş başı Çarşamba günü bana p.tesi otobüse bineceğini benim için salı günü orada olacağını söyleyince bende ağzıma geleni saydım beni salak yerine koyduğunu benim için pazar yada pazartesi binmesen zaten işin icin geleceksin dedim ikizl yüzlü dedim o an nevrim döndü hakaret etmedim ama gerçekten benim için gelmeyip bunu demesi çok ağrıma gitti çünkü ben onu bekledim. Ondan başka kimsem yok biliyor o kavgadan iki.gun sonra geldi gelmesine ama benim içim ona soğuk ruhum daralıyor bir insan sevdiği birini nasil acılar içinde bırakıp bayram eğlencesine kalmak isteyebilir. Ben mi abartıyorum. Canım çok yanıyor onu seviyorum ama bana yaptığını unutamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

portakalsuyuu .!.:

İnanın bana deseniz ki yaa portakalsuyu sende abartıyorsun. İçim rahatlar derim ki çok şükür ben abartıyormuşum çünkü psikolojik olarak terk edilmiş hissediyorum. Çocukken de böyle hissediyordum geçen bir duygu değil o yüzden sağlıklı düşünüp düşünmediğimin farkında değilim.

Genişletmek için tıkla...