canım, dedim ya hepsi aynı. ben çoğu zaman zorluyorum birçok şey için. bak bende 14. haftamı bitiriyorum, daha bir kere doktora gelmedi. geçen doktordan dönerken evin kapısında karşılaştık, aaa doktora mı gittin sen bugün, niye söylemiyorsun dedi.
klava: bilmek isteseydin sorardın, Rabbim sağlıcakla doğmasını nasip etsin sana şöyle karşıdan bir yüzünü gösteririm dedim. bizim kadar hassas olamıyorlar napsınlar.
canım, hiç korkulacak birşey değil. sen ne kadar rahat olursan o kadar kolay olup bitiyor. benim doktorum mutlaka anestezi al dayanamazsın demişti ama ben tek başıma gitmiştim film çektirmeye, öyle olunca güvenemedim. uyanık olayım herşeyden haberim olsun dedim. anestezi istemedim. 10 dk. içinde oldu bitti. ağrı eşiğin biraz yüksekse sakın korkma tatlım. şiddetli bir adet ağrısı kadar birşey. işlemden sonra çıkıp alışverişe gitmiştim. Allah kolaylık versin.
canım, erkekler için yapmıyoruz tabi ama tek başımıza da yapmıyoruz bu yavruları. ben her zaman derim, "babamın evinden getirmedim ben bu çocuğu, çeyizimde yoktu, beraber yaptık hatırlıyormusun" diye. ben bazen mecbur tutuyorum, şunu yap bunu yap diye. şimdiki aklım olsa oğlum doğduğu andan itibaren atardım kucağına. aman ben yaparım, aman sen beceremezsin diye diye bazen de biz yapıyoruz.
inşallah geçer içini ferah tut. Dualarım sizinle
