Kısır döngü

Bremenmizikacisi .!.:

Sürekli olarak antidepresan kullanıyorum. Antidepresanlar yüzünden çoğu zaman hissiz haldeyim. Duygularımın normal olarak oturduğu nadir dönemlerde bile bu sefer antidepresan kullanmama rağmen beni üzecek veya sinirlendirecek en ufak şeyde kahroluyorum. Öğrenilmiş davranışlar sayesinde bunu çevreme yansıtmamayı başarıyorum ama tek başımayken üzüldüğüm o ufacık şey aklıma gelince sürekli ağlıyorum. Ağladıktan sonra öksürük krizi tutuyor. Öksürük kriziyle birlikte önlenemez bir kusma yaşıyorum. Veya bazen ağlamasam bile sinirlendiğimde veya üzüldüğümde anında midem ağzıma geliyor. Sonra bu halime üzülüyorum. Antidepresanla bile bu kadar mutsuz olmayı başarıyorum diye. Bazen yaşama sevincim geri geliyor ama çoğu zaman yok. Özellikle yaşama sevincimi kaybettiğim dönemler gittikçe uzamaya başladı. Henüz para kazanmaya başlamadığım için psikoloğa gidemiyorum. Psikiyatrist de çok uzun uzadıya konuşamıyor benimle haliyle, yalnızca 15-20 dk falan vakit ayırabiliyor ve ilacımın dozunu değiştirecekse değiştiriyor o kadar. 2 yıldan fazladır neredeyse kullanıyorum bu ilaçları. Bıraktığım dönemler oldu ama bir türlü eski normal dengemi tutturamadım.
Kendimi bazen çok çaresiz ve çıkmazda hissediyorum. Böyle bir hayat yaşamaya değer mi diye sorgulamaya başlar oldum. Lütfen bu kadar uzun süre tedavi gördükten sonra düzelen, depresyondan çıkan biri varsa bana söylesin. Yoksa çektiğim çile gün içinde aldığım randımana asla değmez. Sürekli olarak kusmaya hazır bir mide ve gözpınarlarımda akmaya hazır bekleyen o 1 damla yaşın neden olduğu baş ağrısı, gece gelmek bilmeyen uykular, sürekli sürekli akla gelen olaylar beni yıldırdı. Ben çok yorgunum

Genişletmek için tıkla...