ya kızlar birkaç gündür bunu düşünüyorum.. 23 yaşındayım ölümüne sevdiğim birisi oldu geçmişimde. kıskanırdım onu deli gibi hem de. ama o zamanlar çok sevdiğimden kıskandığımı düşünüyordum. ama şu an genel olarak bütün kıskançlıkların özgüven eksikliğinden kaynaklandığını düşünüyorum. geçen kampüste oturuyorduk arkadaşlarla bir çift vardı önümüzde böyle nasıl desem imrenilesi bir çifttiler görünürde. yanlarına arkadaşları olan bir kız geldi. yani kimseye çirkin demek istemiyorum allah yarattı sonuçta hepimizi ama nasıl desem kız daha güzeldi gelen arkadaşından. (bizim kızlar bir şeyin dedikodusunu yapıyorlardı onları dinlemiyordum ben bu çifti izliyordum
) her şey gayet güzeldi konuşmaları etmeleri. sonra başka bir kız arkadaşları daha geldi kız gerçekten çok güzeldi manken gibiydi (simsiyah uzun saçlı, mavi gözlü, beyaz tenli ağzı burnu küçücük yani nasıl desem adriana limanın kampüs versiyonuydu
). bu sefer kızda bir şeyler hissettim rahat değildi sevgilisine daha çok sokuldu 'o benim' moduna girdi baya baya
sürekli gözü sevgilisinin üstündeydi yani anlatamam o kadar belliydi ki her şey. evet birbirini seven bir çift ardı orda ama oluşan kıskançlık özgüven eksikliğinden kaynaklıydı sevgiden değil. düşünüyorum ben şimdi. sevgilimi bana göre benden güzel olmadığını bildiğim bi kızla bırakırım. ama güzel bir kızla bırakmam. her şeye fiziksel olarak baktığımı düşüneceksiniz ama karakteri iyi huyunu falan katmıyorum. dış görünüşte bu bence olay? öyle değil mi sizce de


