Herkese iyi günler dilerim öncelikle,
Benim sorunum biraz 'değişik'.
Kendi kuzenimi kıskanıyorum, evet doğru duydunuz. Ve durumdan hiç mi hiç memnun değilim.
Doğru söylemek gerekirse hayatımım son 4-5 senesi pek istediğim gibi geçmedi. Babam çok kısıtlayıcı biri haliyle hevesle ne istediğimi giyebildim ne de doğru düzgün kendi kararlarımı verebildim. Hep tırsardım babamdan. Baba sorunun aştım, korkmadan iletişim kurabiliyorum zaten çocuk da değilim artık ama hala içimde kalan bir çok şey var. Şunu da söyleyeyim, babam ticaretle uğraşıyor ve daha yeni yeni iyi sayılabilecek paralar kazanıyor. Anlayacağınız eskiden de maddi sorunlar vardı. Konumu daha iyi anlamanız için bu bilgiyi verdim.
Gelelim asıl konuya;
Kuzenimin hayatını çok kıskanıyorum. Benimle yaşıt ve içimde kalan, istediğim her şeyi yaşıyor. Teyzemın kızı oluyor kendisi. Anne tarafımızda sorun yok ama o şanslı ki babası da gayet iyi ve 'modern' sayılabilecek biri. Benim babamın tam aksi yani. Maddi durumları da iyi ve istediği üniversiteye YÖS( yabancı öğrenci sınavı) ile girebilecek. Ben ise affedersiniz 2 senedir bir yerlerimi yırtıyorum ama hala gönlümdeki yeri kazanmayacağımı biliyorum.
Kendi imkanlarıyla bunları başarsaydı eminim ki bu kadar zoruma gitmeyecekti ama onun böyle her şeye sahip olması zoruma gidiyor. Başkası olsa bu kadar kıskanmazdım sanırsam ama aynı aileden olduğumuz için daha çok gözüme batıyor bu durum.
Onu kıskanmak istemiyorum. Ama kendime engel de olamıyorum. Hissettiğim şey kıskançlık mı ondan da emin değilim...İmreniyorum.
Yös haksızlığına kızgınım, babama kızgınım...
Ablalar, sizden de yorum almak istiyorum...