Merak ettiğim bir mevzu var.
İnsan sevdiğini az da olsa kıskanmaz mı?
Tamam çok matah bir duygu sayılmaz ama beni çok düşündüren bir şey var.
Erkek arkadaşımla iki yıldır ilişkimiz var bu konu ne zaman açılsa gerildi,tartışma çıkardı. Yani beni neden kıskanmıyorsun diye bir şey sormadım tabi ama konu açıldı veya bir şekilde konu oraya geldi bir kaç kere ve beni kıskanmadığını güvendiğini söyledi. Başka bir seferinde sinirlenip ben öyle olumsuz duyguları kendime yakıştırmıyorum o yüzden aşmaya çalışıyorum ve aşıyorum seni kıskansam kavga ederiz vs gibi laflar etti uzatmadım bende.
Bana göre aşılamayacak bir şey bu en fazla güvenirim ve kıskanacak bir durum olmaz bu şekilde zaten kıskanmam durduk yere. Bir başka zaman ise laf arasında kıskandığını fakat belli etmediğini söylemişti.
Niye bu konuya bu kadar taktığıma gelirsek bazen örnek verirken eski sevgilimden bahsediyorum(daha önce bahsetmezdim kırılır üzülür diye) baktım hiç bir tepki yok,ondan bahsetme bile demiyor. Yahu ben tahammül edemiyorum eskilerden bahsetmesine bunda tık yok. Hep duyarız ya insan sevdiğini kıskanır diye bi acaba sevmiyor mu diyorum,ama sevgisini de çok gösteren beni üzmemeye çalışan biri önceleri tartıştığımız beğenmediğim huylarını değiştirdi işi stresli olmasına rağmen daha ılımlı bakıyor herşeye... İşler ciddiye bindikçe her hareketini sorgulamaya başladım,emin olmak istiyorum illaki.
Sanırım karışık anlattım biraz idare edin lütfen.
ama anladımki böylee biriyle hayat gecer öbür türlüsüyle üç gün gecmezmiş cevremde cok var öyle eşi sevgilisi maço olan hiç bir özgürlükleri yok malesf .. oyüzden kıymetini bil o cocugun bacım 
