beni eskisi kadar sevmediğini düşünüyordum. yeniyıl gübü ailelemle bir kutlamaya gittik. uzak ehirlerdeyiz, gayet şık bir evlenme teklifinde bulundu. ama ben bazı şeylerin eskisi gibi olmadığını farkındaydım. dile getirdiğimde 2 yılın az olmadığını, birbirimizi çok yıprattığımızı ve sevgimizin sonsuz olduğunu söylüyordu.
biliyorsunuz, sömestr tatilimiz var. yanına gidecektim. 3 gün önce canıma tak etti artık, ya tamam dedim, sürdürmenin alemi yok. hani bazen kovalanmak istersiniz ya.
ne aradı, ne sordu.
biletimi iptal ettiğimi söylemek için mesaj attım sadece. rahatsız edilmek istemediğini, yıllarca acı çekeceğini bilse de beni istemediğini yazmış. düne kadar sosyal medyada resimlerim duruyordu onun hesabında. bugün silmiş. ilişkisini de silmiş.
arayıp, sormam. rahatsız etmem. o konuda sorun yok. ama içimde her şey düzelecekmiş hissi var.
bununla yola çıkamam. umut insanı öldürür. ölü balık gibi geziyorum inanın.
ben burayı çok okurdum ve o bundan nefret ederdi. hayat böyle işte. şimdi derdimi sadece size anlatabilirim. ailem sallamıyor. babam düzelir, kardeşim düzelir diyor. annem ben yorum yapmam diyor..
bir de şu var.. zaten sorunlu bir ilişkiyse bitsin, acını çek, yoluna bak diyorum.. atak geçireceğim diye korkuyorum. hiç iyi değilim.