kızıma 18 yaşına girdiğinde yazdığım mektubu burada sizlerle paylaşmakta bi mahsur görmüyorum.
yavruuuus
işte 18 yaşındasın.
benim bebeğim büyüdü abla oldu.
18 yıldır birlikteyiz.sen benim en iyi arkadaşım.en kadim dostumsun.
bugünün anlam ve önemi gereği sana nasihatlar sıralamak istemiyorum.
sen doğruyu,yanlışı,iyiyi,kötüyü ayırabilecek akılda ve olgunlukta ve kişilikte ve artık yaştasın.
yine de senin duymaktan bıktığın,benimse söylemekten bıkmadığım (odanı topla değil)
şeyleri yeniden yazmaktan geri kalamıycam...
OKUMALISIN biricik kızım.
diplomanı istersen duvara as ve bambaşa bir işle uğraş ama evinde oturmamalısın.
istersen karunun mahdumuyla evlen,kendi paranı kazanmalı ki bu her insanın en büyük onur savaşıdır.
ve aynaya baktığında kendi yüzüne için rahat,utanmadan bakabilmelisin.
hayatta başına ne gelirse gelsin her zaman başımın üstünde yerin olacaktır.
sana vermeye çalıştığım değerler;yaşamda seni ayakta tutmayı sağlayacak. sana güç, kuvvet ve yaşamayı becerebilme yetisi verecek.
gerisi de sana kalmış.herkes kendi hikayesini yazar
...