- 3 Temmuz 2010
- 11.071
- 11.545
- Konu Sahibi redvelvetcake
- #1
Kızlar biliyorsunuzdur belki benim bir bucuk senelik bir ilişkim vardı benden yasca buyuk bıriyle, annesi cok hastaydı bizim de aramız bayagı kötüydü o donemde neyse atlattık falan ama ben sonrasında da gercekten cok mutsuz ve stres altında oldugum icin ayrıldım.
Ayrılık sonrası zamana tekabül, benden hoşlanan biri vardı, okuldan tanıdığım bir cocuk- hem de bana daha uygun her bakımdan, en azından ıkımız de aynı yastayız... Iyi de bir insan, görüşmeye başladık. Cocuk gercekten cok kibar, ince ve beni benden daha cok düşünen bır ınsan. Aramız su an da cok iyi. Objektif olarak mutluyum, eski iliskim kafamda cok onceden bittiği icin zorlanmadım, ayrıldıktan hemen sonra da hıc ağlamadım üzülmedim, zaten ben ilişkinin son uc ayı ayrılacagımız cok barız oldugu ıcın o psikolojıyı fazlasıyla yasadım, sonrasında da ben teklif etmiştim ayrılalım arkadas kalalım dıye.
Gercekten arkadas kaldık. Ben mutluyum kötü ayrılmadık bırbırımızı kırmadık dıye (yani kırmaktan kasıt, kötu söz hakaret vs hıc olmadı yoksa tabii ki kırıldım kırılmasam Ayrılmazdım). Ben onun gibi bir insanı kaybetmek istemiyorum o benım ıcın hem sevgili, hem abi, hem baba, hem arkadas olmustu; biz onunla annemle babamın boşanma arefesinde tanışmıştık cunku, ardından da annem kanser olmustu ve ben okulu bitirmek uzereydim ama 7 dersin 5inden kalmıştım. O hep bana destek oldu, hep yanımda oldu elimden tuttu. Hayatımdaki birçok eksiği tamamladı. Buraya anlatsam sığmayacak kadar cok sey.
Sonuc olarak, zaman zaman konuşup bazı konularda uc bes kelam ettigimiz icin o iletisimimiz nadir de olsa devam etti. Uc gun önce beni aradı alakasız bır zamanda; ama yanlışlıkla olmus, (Whatsapp call degildi) Benim sesimi alınca şaşırdı kendisi de sustu. Neyse. Benimle konuşmak ıstese böyle dolambaçlı bir yola gerek duymaz, benim acacagımı bilir.
Ben de bugun ona bır mesaj attım. Onun bilecegi bir yerin yolunu sordum. Bana verdigi cevap kısa ve öz ve mesafeli ve sanki öylesine birine yazmıs gondermıs gibi. Bir muhabbet beklemesem de en azından hayırdır, ne oldu vs sormasını beklerdim. Oyle konuşma ıhtıyacı hıssettım sadece.
Biliyorum yanlıs yaptım, müstehak vs demeyin, kalbim acıyor. Diğer görüştüğüm cocuğa (yuzde yüz Sevgılı sayılmasak da) haksızlık ve saygısızlık bu yaptıgım belkı de; ama bazen çaresizce biriyle konuşmak istersiniz ya, cok ihtiyac duydum bugun ona. Bu aralar aklıma cok geliyor, uzun süredir ağlamadığım kadar ağladım bu birkac günde. Geçecek mi bu his? O benim icin bir sevgiliden cok daha fazlaydı, zamanla geçecek biliyorum, yıne de icim acıyor, canım yanıyor, derler ya bana her sey seni hatırlatıyor dıye, aynı o durumdayım. Cok uzuluyorum
Ayrılık sonrası zamana tekabül, benden hoşlanan biri vardı, okuldan tanıdığım bir cocuk- hem de bana daha uygun her bakımdan, en azından ıkımız de aynı yastayız... Iyi de bir insan, görüşmeye başladık. Cocuk gercekten cok kibar, ince ve beni benden daha cok düşünen bır ınsan. Aramız su an da cok iyi. Objektif olarak mutluyum, eski iliskim kafamda cok onceden bittiği icin zorlanmadım, ayrıldıktan hemen sonra da hıc ağlamadım üzülmedim, zaten ben ilişkinin son uc ayı ayrılacagımız cok barız oldugu ıcın o psikolojıyı fazlasıyla yasadım, sonrasında da ben teklif etmiştim ayrılalım arkadas kalalım dıye.
Gercekten arkadas kaldık. Ben mutluyum kötü ayrılmadık bırbırımızı kırmadık dıye (yani kırmaktan kasıt, kötu söz hakaret vs hıc olmadı yoksa tabii ki kırıldım kırılmasam Ayrılmazdım). Ben onun gibi bir insanı kaybetmek istemiyorum o benım ıcın hem sevgili, hem abi, hem baba, hem arkadas olmustu; biz onunla annemle babamın boşanma arefesinde tanışmıştık cunku, ardından da annem kanser olmustu ve ben okulu bitirmek uzereydim ama 7 dersin 5inden kalmıştım. O hep bana destek oldu, hep yanımda oldu elimden tuttu. Hayatımdaki birçok eksiği tamamladı. Buraya anlatsam sığmayacak kadar cok sey.
Sonuc olarak, zaman zaman konuşup bazı konularda uc bes kelam ettigimiz icin o iletisimimiz nadir de olsa devam etti. Uc gun önce beni aradı alakasız bır zamanda; ama yanlışlıkla olmus, (Whatsapp call degildi) Benim sesimi alınca şaşırdı kendisi de sustu. Neyse. Benimle konuşmak ıstese böyle dolambaçlı bir yola gerek duymaz, benim acacagımı bilir.
Ben de bugun ona bır mesaj attım. Onun bilecegi bir yerin yolunu sordum. Bana verdigi cevap kısa ve öz ve mesafeli ve sanki öylesine birine yazmıs gondermıs gibi. Bir muhabbet beklemesem de en azından hayırdır, ne oldu vs sormasını beklerdim. Oyle konuşma ıhtıyacı hıssettım sadece.
Biliyorum yanlıs yaptım, müstehak vs demeyin, kalbim acıyor. Diğer görüştüğüm cocuğa (yuzde yüz Sevgılı sayılmasak da) haksızlık ve saygısızlık bu yaptıgım belkı de; ama bazen çaresizce biriyle konuşmak istersiniz ya, cok ihtiyac duydum bugun ona. Bu aralar aklıma cok geliyor, uzun süredir ağlamadığım kadar ağladım bu birkac günde. Geçecek mi bu his? O benim icin bir sevgiliden cok daha fazlaydı, zamanla geçecek biliyorum, yıne de icim acıyor, canım yanıyor, derler ya bana her sey seni hatırlatıyor dıye, aynı o durumdayım. Cok uzuluyorum
Son düzenleme: