herkese merhaba, nerden başlasam diye düşünüyorum… 16 aylık bir kızım var, 4 gün sonra 17 aylık olacak, bundan bi 5 günce şükür yürümeye başladı. Biraz geç yürüdü endişelendik, oturması da geç olmuştu belki 8.9. Ayda anca tam desteksiz oturuyordu. Sürünüyordu ama emeklemiyordu, emeklemeden yürüyecek herhalde dedik tam 11.ayda birden emeklemeye başladı. Her şeyi biraz geç geliyor.
İyi özel bir hastanede başarılı bir doktorumuz var o da biraz geriden geliyor dedi ama herhangi bir gelişim geriliği veya endişesinden bahsetmedi.
Yinede anne endişesi işte.
Her bebek her anne farklıdır biliyorsunuz, ada çook daha küçükten beri inanılmaz inatçı bir çocuk ve asla yerinde durmaz. Sürünüyorken bile öyleydi…
Bir şeyi ver dediğimde asla vermiyor, elinden aldığımda kıyametleri koparıyor. Çatalla yemek yiyor ama çatalı henüz batıramıyor, veya kaşığa bir şeyleri denk getirip tam alamıyor.
Ben kızıma tek bakıyorum. Annem hasta, kayınvalidemler yokla bir. 7/24 sadece beni görüyor o yüzden yabancılara çok ağlıyordu, son zamanlarda o azaldı ama yine ben ortamdaysam 1-2 kişi dışında asla başkasına gitmiyor.
Oyun grubuna başladık ordakiler “dikkat süresi çok az” dedi ama sevdiği bir şey olduğunda dakikalarca onunla ilgileniyor. Oyuncak dolu bir odada bir bebeğin ordan oraya gitmesi normal değil mi? Bazı bebekler dakikalarca tek bir şeyle oynuyor ama ada yerinde durmuyor. İnsanlar kendimi çok kötü hissetmeme sebep oluyorlar.
Yapma, ver, hayır, bir sürü şeyi tabi ki söylüyorum ve öğretmeye çalışıyorum ama asla beni dinlemiyor.
hayır onu ağzına sokma dediğimde anladığını biliyorum ama inadına ağzına sokuyor mesela.
Yine oyun grubundakiler “hayırı vs bunları sizin de söylemeniz lazım ki anlasın” dedi mesela. Yani sanki ben söylemiyomuşum, ben eksikmişim gibi. Benim çocuğum dışında her çocuk harikaymış bi onda problem varmış gibi. Veya ben iyi bi anne olamıyomuşum gibi. Herkesin her şey hakkında bir bilgisi var.
Ekran konusuna gelirsek, öncelikle yalvarırım size beni yargılamayın, yargılayacaksanız yorum yapmayın çünkü gerçekten kendimi çok kötü hissettiğim bir noktadayım ve her yorum kendimi daha da kötü hissettirecek. Ekrana hiç bakmıyor diyemiyorum, diyemem, ama asla saatlerce çocuğumu ekran karşısında bırakmıyorum öyle bi anne de değilim. Benim 7/24 tüm hayatım ve sorumluluğum zaten o ve ona canımı veririm. Bazen 7de uyanıp saat 10a kadar tuvaletimi yapamadığım oluyor, öyle açıyorum veya 2-3 gün duşa girememiş oluyorum öyle açıyorum. Veya 7de uyanıp akşam üstü 5e kadar ağzıma lokma koymadığımda… Mama sandalyesinde asla oturmuyor ne yaparsam yapayım, öyle açıyorum. Yani zorunda kalmadıkça vermemeye çalışıyorum ki vicdanım bunda bile rahatlamıyor.
oyun grubundaki kadın bana “ekran açmıyorsunuz herhalde değil mi” dedi yargılayıcı bir ses tonuyla içime iyice kurt düştü, dikkat süresinin kısa olması vs bunun yüzünden mi yani sadece?
Bebek yani bu günün sonunda… anlamıyorum gerçekren kendimi çok kötü hissediyorum.
Kaba motor becerileri geç gelişti (oturmak yürümek vs.) İnce motor becerileri de belki geç gelişecek? Yani bir sıkıntısı olmasın varsın geç gelişsin, sizlerin buna benzer yaşadığı şeyler var mı? Benim çocuğumda o aylarda öyleydi sonra düzeldi dersinizde belki rahatlarım umuduyla yazıyorum…
Lütfen yardım edin.
Bu arada doktoruna da yazdım gelin derse tabi ki hemen götüreceğim ama anne vesvesesi olan her şeyi doktora da mesajla sormak istemedim.
Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim, aklıma gelen başka örnekleri alta eklerim tekrar
. Tam olarak ne zaman konuştu hatırlamıyorum ama bunu yaptığımızı hatırlıyorum. Telefon tablet değil ama tvde reklamları çok severdi, çizgifilm severdi onları da izledi. Şuan 2. sınıfa gidiyor. Gayet iyi maşallah herşeyi.
