Aynı durumdan bende calışamiyorum. Oğlum 4 yaşına geldi. Anaokuluna başladı. Artık çalışayım dedim. Oğlumu aldım karşıma. Oğlum baban gibi ise gidip para kazanayımmı hem her istediğini alırım. Saydım alacaklarımı. Hepsi onu cezbedecek şeyler heyecanla dinledi. Oda birkaç şey istedi. Sonra düşündü biraz. Babam gibi akşam mı geleceksin anne dedi. Evet ama her akşam gelicem. Okul tatil olunca da ise gitmiycem dedim. Yok anne yok bana bişey alma sen gitme akşama kadar diyince yine oturdum yerime. Çalışmayı çok istiyorum. Belki büyüyünce oda banane calişsaydin diyecek. Ama elimde değil. Bilemiyorum. Bazen diyorum kendi kendime biz çocukken aileler böyle kararlar alırken bize sormazdı. Şimdi tasinirken bile çocuk okulundan arkadaşlarından ayrı kalmasın diye düşünülüyor. Yada kardeş yapmak için çocuğa soruluyor. En azından ben sordum artık oda kardeş istiyor. Doğrumu yapıyorum her konuda fikrini alarak emin değilim açıkçası. Ama o Hayır dediği halde işe gidersem vicdan azabı duyucam gibi geliyor. Benim annemde çalışan bir bayandı. Genelde annemle işe giderdim. Ama bana başkasının baktığı zamanları hatırlıyorum hiçte güzel anılar değildi. Annem İlkokula başlayınca emekli oldu. Ama busefer hem o bunalıma girdi ebe kapalı hem hastalıkları başladı bir bir . O zamanlarda çalışan kadın oranı daha azdı annemi o yüzden hep takdir ederim. Bir kirgınlığım yok ama diğer çocuklar dan farklı bişeyler var cocuklugumda. Anneniz iyi bakar mutlaka ele teslim etmek zorunda olan annelerden daha sanslisiniz. Çalışan anneler için tam gün kreşler var. Burda var mesela devlete bağlı yeni öğrendim 200 tl aylık. Aslında bu daha iyi bir fikir gibi geliyor bana. Çocuk arkadaşları ile eglenip oynar eve dönünce senden erken dönerse annende yemeğini yer biraz uyur ve sen gelirsin. Allah çalışan anne ve çocuklarının yardımcısı olsun. Çok büyük bir zorluğun üstesinden geliyor lar gerçekten.Daha once konu acmistim cocuk yuzunden calisamiyorum bakan yok diye...ama bir aya falan annem yasadigin sehre tasinabilir oyle bir ihtimal var , esimde hemen is arastiralim dedi annene birakiriz cocugu dedi ikimizde nette is bakarken cocugu subsaatte birakiriz alisir zaten falan diye heyecanli heyecanli konusurken 2 yasindaki yawrum bizi dinliyormus okadar akilliki aglamakli bir ses cikardi gozumun icine bakarak ditme dedi bana sarildi okadaar uzuldumki agliyorum suan...2 senedir onunla bir duzenimiz vardi okadar alismistiki duzenimize okadar muyluyduki aslinda ve bana bukadar duskunken ve ewimizi bukadar cok seviyorken masum masum buyuk bir guven icinde evde oyuncaklariyla oynarken ben onu nasil annemde.olsa baska bir duzene vereyim..annen sizde baksin demeyin cunku abilerim kardeslerim falan var onlarbicin evde durmak zorunda.tamam hersey onun icin daha iyi bir gelecek vermek icin ama bu ölümlü dunyada bana en cok ihtiyaci olan su gunlerde ben nasil onu gun boyu gormem , sabah misil. Misil uyudugu yatagindan alip nasil gotureyim annemin evine ve psikolojisi bozulmazmi cok aglar o biliyorum beni arar derdini anlamaz.kimse benden baska annemse olsa benim.gibi icten bakarmi ya ona bisey olursa aznoncede gidim mi kizim ise ben dedim agladi simsiki sarildi ve uyudu ,inanamiyorum biz farketmeden buyumus galiba anliyormus artik konusmalari....diyeceksinizki o olmaz bu olmaz ee nolcak bole...sadece suanki duygusallimi paylasmak istedim iyi degilim ve calisan annelerden destek bekliyorum , daha ise girmeden ozledim bu nasil bisey ya nasil bir sevgiymis bu allahim....