merhaba benim 2009 mayıs doğumlu bir kızım var ve onu eğitememek gibi endişelerim var.2002 yılında bir oğlum oldu 5 yıl yaşadı özürlüydü ve vefat etti biz onun eğitimi için elimizden geleni yapmaya çalıştık ama maalesef oğlumuzu kaybettik, oğlum hiç yürümedi konuşmadı ve bizden özel istekleri hiç olamadı.kızım Allaha şükürler olsunki sağlıklı bir çocuk tabi istekleri de her sağlıklı çocukta olduğu gibi , ben kızıma bir türlü yasaklar koyamıyorum babasınıda benide çok iyi kullanabiliyor bizim daha önce yaşadığımız hayal kırıklığından dolayı kızımın herişeyi yapmasına izin veriyoruz vermediğimiz zamanda hemen ağlıyor tabi bizde üzülmesin diye ne istiyorsa yapıyoruz.bunun doğru olmadığını çok iyi biliyorum ama ne yapacağımı da bir türlü bilemiyorum bu konuyla ilgili yorumlarınız ve tavsiyelerinizi bekliyorum şimdiden teşekkürler.
-
Yemek yarışmalarımıza kaldığımız yerden devam ediyoruz ve bu sezonun ilk kategorisi "Kırmızı Et Yemekleri!" Mangaldan tencereye, fırından tabağa en iddialı tariflerinizi bekliyoruz. Lezzet dolu bir rekabet sizi bekliyor, siz de bu nefis maceraya davetlisiniz! Hazırsanız önlüğünüzü kapın, mutfakta buluşalım! Yeni sezon, yeni lezzetler! Kırmızı et severler buraya! -
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
kızımla ilgili endişelerim
- Konu Sahibi hxuxlyaa
- Başlangıç Tarihi
bir anne değilim ama tanıdığım bir ablamın da böyle endişeleri vardı doktoruyla görüştü ve okuduğu kitaplardan da çıakrdığı sonuç şu oldu eğer ağladığında onu duymazlıkdan gelip istediğini vermezsen istediği şeyi ağlayarak elde edemeyeceğini anlar. Her istedğine hayır demeyip makul olanları yerine getirdiğiniz de de demek ki bazı isteklerim oluyor deyip bu sefer seçici olmaya başlar. Uyguladığında da sonuç gayet iyiydi. Ama ağlamasına dayanmak gerçekten zordur diye tahmin ediorum kıyamaz insan :)
kızımın ağlamasına asla dayanamıyorum hemen ne istiyorsa yapmak istiyorum bazen hayır demeye çalışsamda pek başarılı olduğum söylenemez benim endişem eşimde bende oğlum özürlü olduğu iin biz onda hiç birşey yaşayamadık ve yoğun bir tedavi süreciyele geçti 5 yılımız şimdi biz kızımla birlikte herşeyi gördük ve istediği şeyler bizi öyle sevindiriyorki hemen yapmak istiyoruz tabi çevremizdeki dostlarımızda bizi bu konuyla ilgili uyarmaya başladılar anlıyoruz sizi kıyamıyorsunuz ama yanlış yapıyorsunuz hayır dediğinizde yapmaması gerektiğini bilecek diye işte bizim bunu başarmamız çok zor gözüküyor kreşe vermek istemiyorum daha küçük belki seneye eğitim amaçlı ben çalışan biriyim akşama kadar anneannesiyle beraber akşamda biz gelince bütün gösterileri başlıyor bıcır bıcır çok hareketli ve yaramaz
Merhaba
9 yaşında engelli bir kızım var konuşamıyor ve söylenenleri çoğunu anlayamıyor. İlk aylarda kas gevşekliği ile başladı rahatsızlığımız herşeyi geç oldu yürümesi oturması ve başını tutması. O kadar yıpratıcı bir süreçten geçtik ve kendimi o kadar suçladım ki hayatla bir ara tüm ipleri kopardım. Duyduğum her doktora gittim. Ama çoğu bu çocuktan bişey olmaz nereye gidersen git zeka yaşı 5 yaşı geçmez dediler. Hiçbir zaman yılmadım 4 yaşında bulduk doktorumuzu tam olarak diyebilirim. Şimdi hergün minicik adımlarla gelişmeye başladı allahıma çok şükür. Hiç unutmam ilk kez parkta bir çocuğun elini tuttu kızım allahım ne mutluluktu benim için ancak kısa sürdü annesi koşarak geldi ve çocuğunu kucağına aldı zarar vermesinden korktu. Halbuki benm yanındaydım buna izin vermeyi bırakın kızımın sadece sevgi göstermesinden başka niyeti yoktu. O günden sonra bir daha birinin elini tutmak istemedi. İnsanlarımız çok anlayışsız. zaten kızım da hisleriyle belli ediyor artık kendine hor bakan biri evimize geldiği zaman zabdedemiyoruz onu inanılmaz yaramazlık yapıyor. Bizler engelli annesi olarak çok şanslıyız. Çünki bizim çocuklarımız minicik bir gelişme gösterdiğnde dünyanın en mutlu insanı oluruz. Bir oğlum daha var 3. kardeşı düşünüyorum bazen ama yaşım 36 hipotiroidi olduğumdan bir de en önemlisi onları ihmal ederim diye korkuyorum. Ayrıca gelecek korkusu da çok yaşıyorum. Allah hepimize sağlık versin.
9 yaşında engelli bir kızım var konuşamıyor ve söylenenleri çoğunu anlayamıyor. İlk aylarda kas gevşekliği ile başladı rahatsızlığımız herşeyi geç oldu yürümesi oturması ve başını tutması. O kadar yıpratıcı bir süreçten geçtik ve kendimi o kadar suçladım ki hayatla bir ara tüm ipleri kopardım. Duyduğum her doktora gittim. Ama çoğu bu çocuktan bişey olmaz nereye gidersen git zeka yaşı 5 yaşı geçmez dediler. Hiçbir zaman yılmadım 4 yaşında bulduk doktorumuzu tam olarak diyebilirim. Şimdi hergün minicik adımlarla gelişmeye başladı allahıma çok şükür. Hiç unutmam ilk kez parkta bir çocuğun elini tuttu kızım allahım ne mutluluktu benim için ancak kısa sürdü annesi koşarak geldi ve çocuğunu kucağına aldı zarar vermesinden korktu. Halbuki benm yanındaydım buna izin vermeyi bırakın kızımın sadece sevgi göstermesinden başka niyeti yoktu. O günden sonra bir daha birinin elini tutmak istemedi. İnsanlarımız çok anlayışsız. zaten kızım da hisleriyle belli ediyor artık kendine hor bakan biri evimize geldiği zaman zabdedemiyoruz onu inanılmaz yaramazlık yapıyor. Bizler engelli annesi olarak çok şanslıyız. Çünki bizim çocuklarımız minicik bir gelişme gösterdiğnde dünyanın en mutlu insanı oluruz. Bir oğlum daha var 3. kardeşı düşünüyorum bazen ama yaşım 36 hipotiroidi olduğumdan bir de en önemlisi onları ihmal ederim diye korkuyorum. Ayrıca gelecek korkusu da çok yaşıyorum. Allah hepimize sağlık versin.
merhaba tanyel1
Allah yar ve yardımcın olsun.Seni çok iyi anlıyorum aynılarını bende yaşadım , oğlumu arabasına koyup biryerlere götürdüğümde kasılması olduğu için hemen farkediliyordu zaten durumu kafasınıda tutamıyordu bir bakışlara maruz kalıyorduk anlatamam her dışarı çıkıp eve geldiğimizde ağlıyordum neden bunu bana yapıyorlar diye.halen de ben bu sorunun cevabını bulabilmiş değilim ama gerçekten yazık bu tip çocuklar çok duydusal oluyorlar kendilerini ifade edemeselerde herşey çok iyi anlıyorlar onlar anlıya biliyor ama çevremizdekiler bu durumu bir türlü anşlayamıyor.
bizde eşim annem babam be ben çok uğraştık oğlum için biz başaramadık inşallah sen başarırsın bizim daha farklı problemlerimizde vardı.anladığım kadarıyla da zaten baya yol kat etmişsiniz her zaman böyle olmasını temenni ederim.çok umut dolusun gerçekten umudunu da asla yitirme umut onların herşeyi çünki.kendine iyi bak sen ona ve diğer bebişine lazımsın.HOŞÇAKAL
Allah yar ve yardımcın olsun.Seni çok iyi anlıyorum aynılarını bende yaşadım , oğlumu arabasına koyup biryerlere götürdüğümde kasılması olduğu için hemen farkediliyordu zaten durumu kafasınıda tutamıyordu bir bakışlara maruz kalıyorduk anlatamam her dışarı çıkıp eve geldiğimizde ağlıyordum neden bunu bana yapıyorlar diye.halen de ben bu sorunun cevabını bulabilmiş değilim ama gerçekten yazık bu tip çocuklar çok duydusal oluyorlar kendilerini ifade edemeselerde herşey çok iyi anlıyorlar onlar anlıya biliyor ama çevremizdekiler bu durumu bir türlü anşlayamıyor.
bizde eşim annem babam be ben çok uğraştık oğlum için biz başaramadık inşallah sen başarırsın bizim daha farklı problemlerimizde vardı.anladığım kadarıyla da zaten baya yol kat etmişsiniz her zaman böyle olmasını temenni ederim.çok umut dolusun gerçekten umudunu da asla yitirme umut onların herşeyi çünki.kendine iyi bak sen ona ve diğer bebişine lazımsın.HOŞÇAKAL
