- 18 Temmuz 2016
- 4.754
- 13.224
- 208
- Konu Sahibi hadibeyaaa
- #1
Merhaba hanimlar,
7 yasinda bir kizim var, birde 5 aylik bir kizim.
Derdim malesef büyük kizimla ilgili.
Her zaman oldum olasi derler ya iste öyle memnuniyetsiz, sevinmeyi bilmeyen, hic birseyin kiymetini degerini bilmeyen hircin bir cocuktu. Bebekliginde bile öyleydi malesef. Ne yaparsak yapalim o an mutlu ve memnun olsada hic fark etmedigimiz yada anlamadigimiz bir sebebden kiyamet koparabilir. Cok inat ve gadddar olabiliyor genel olarak.
Hircinligi, saygisizligi, sevgisizligi, yalan söylemeye baslamasi, nankörlügü, bilerek isteyerek kötülük yapmaya calismasi artik bizi anne baba olarak gercekden cok zor duruma getirdi. Ikimizde ayri ayri yada birlikte care arayip bulamamakdan cok yorulduk.
Kardesinden sonra böyle oldu diyemicem, cünkü hep böyleydi, ama artik isin ucunu iyice kacirdi. Dur durak bilmez oldu. Bu heryerde böyle, bir tek evde degil. Okulda, disarda, arkadaslariyla. Heryerde.
Inanin bana kendi cocugum hakkinda bunlari yazmak benim icin gayet zor, ama bana faydali paylasimlar yapabilmeniz icin ne eksik ne fazla yazmaya calisiyorum.
Pedagog yada piskolog tavsiye etmeyin, onlarlada görüstüm. Hatta gittigimiz piskolog bas hekim olarak koca hastahaneyi yönetiyor. Verdikleri tavsiyelerin malesef bir faydasi olmadi. Dedikleri sey kendi haline birakin, kendi kararlarini versin, sonuclarina iyi veya kötü katlansin. Yani malesef saldim cayira mevlam kayira yasayin der gibi tavsiye verdiler. Bir bilir kisiyle daha görüstük, türkce nasil aciklarim bilmiyorum, piskolog ve piskyatir arasi bisey oluyor galiba. Mesela gerekirse ilac veremiyor ama terapi yapabiliyor. Neyse malesef ondan da bir fayda gelmedi.
Bunlari yazanin care arayan bir anne oldugunu unutmadan empati kurarark saygili sekilde cevap vereceginizi umuyor tesekkür ediyorum.
7 yasinda bir kizim var, birde 5 aylik bir kizim.
Derdim malesef büyük kizimla ilgili.
Her zaman oldum olasi derler ya iste öyle memnuniyetsiz, sevinmeyi bilmeyen, hic birseyin kiymetini degerini bilmeyen hircin bir cocuktu. Bebekliginde bile öyleydi malesef. Ne yaparsak yapalim o an mutlu ve memnun olsada hic fark etmedigimiz yada anlamadigimiz bir sebebden kiyamet koparabilir. Cok inat ve gadddar olabiliyor genel olarak.
Hircinligi, saygisizligi, sevgisizligi, yalan söylemeye baslamasi, nankörlügü, bilerek isteyerek kötülük yapmaya calismasi artik bizi anne baba olarak gercekden cok zor duruma getirdi. Ikimizde ayri ayri yada birlikte care arayip bulamamakdan cok yorulduk.
Kardesinden sonra böyle oldu diyemicem, cünkü hep böyleydi, ama artik isin ucunu iyice kacirdi. Dur durak bilmez oldu. Bu heryerde böyle, bir tek evde degil. Okulda, disarda, arkadaslariyla. Heryerde.
Inanin bana kendi cocugum hakkinda bunlari yazmak benim icin gayet zor, ama bana faydali paylasimlar yapabilmeniz icin ne eksik ne fazla yazmaya calisiyorum.
Pedagog yada piskolog tavsiye etmeyin, onlarlada görüstüm. Hatta gittigimiz piskolog bas hekim olarak koca hastahaneyi yönetiyor. Verdikleri tavsiyelerin malesef bir faydasi olmadi. Dedikleri sey kendi haline birakin, kendi kararlarini versin, sonuclarina iyi veya kötü katlansin. Yani malesef saldim cayira mevlam kayira yasayin der gibi tavsiye verdiler. Bir bilir kisiyle daha görüstük, türkce nasil aciklarim bilmiyorum, piskolog ve piskyatir arasi bisey oluyor galiba. Mesela gerekirse ilac veremiyor ama terapi yapabiliyor. Neyse malesef ondan da bir fayda gelmedi.
Bunlari yazanin care arayan bir anne oldugunu unutmadan empati kurarark saygili sekilde cevap vereceginizi umuyor tesekkür ediyorum.
