- 11 Kasım 2010
- 65
- 1
- 86
- Konu Sahibi duygusal86
- #1
Merhabalar 30 yaşındayım. 2 ay öncesine kadar gayet uyumlu bir aile olduğumuz sanıyordum. Ta ki 2 ay önce bir gün eşim eve geç geldi, çok yağmurlu bir gündü. İş yeri servisi eve 15 dk yürüme mesafesinde bırakıyor. Servisteki arkadaşlarla taksiyle geldim filan dedi. Aynı duraktan bindiği bir evli karı koca var bir de bekar bir kız. Biraz sorguladım, iş yerinde çalışan 20 li yaşlarda bizim evin yakınlarında oturan bu kızla yalnız geldiğini söyledi. Neden ilk başta bana doğruyu söylemedin filan diye tutturduğumda çok kıskançsın ondan dedi. Olayın yaşandığı günün ertesi günü yalnız ikisinin olduğunu söyledi. Olay günü ben eve gelirken aramıştı birkaç kez açamadım. Sen telefonu açsaydın seni de alacaktım filan dedi. Kavgamız baya büyüdü. Aklıma her geldiği an sorguladım, kafamda kurdum kurdum kustum ona. Ailemi çağırırdı eve, olayı anlattı. İşyerınde arkadaşımla yağmur diye bir taksiyle geldim diye bana dünyayı zehir etti konuşun filan dedi. Neyse ailem anlayışlı yatıştırdılar bizi. Şimdi olayın ardından 2 ay geçti. Annem , kızkardeşim olayı büyütüyorsun , abartıyorsun , bir şey olduu yok diyorlar. Ve ben her sabah işe giderken, her akşam gelirken onla mı geliyor, onlamı gidiyor diye kurup kendimi üzüyorum. Üniversite mezunu, iyi bir işi olan, herkesin bir dönüp baktığı gayet güzel bir bayanım, eşimle evlendiğime kimse inanmak istememişti. Yakışıklı değil, boylu poslu değil. Ama bana öyle gelmiyor işte. Onu çok seviyorum, bu kuruntularla yuvamı da yıkmak istemiyorum. Telefonlarını, whatsap mesajlarını yedeklemeyi ayarladım, temiz . Yani böyle birşey olsa hiç mi açık vermez. Hafta soınları hep bizimle. Akşamları da işten direk çıkışta evde. Ben mi dertsiz başıma dert arıyorum. Psikolojim gerçekten bozuldu.