Şekerim bence senin fala değil sana rehberlik edecek, akıl danışacak birine ihtiyacın var. Ailenden biri olamaz gibi anladım yazdıklarından. Danışmanlık, psikolog yardımı alma gibi bir imkanın var mı?
Senin yerinde olsam ben ne yapardım diye düşündüm. Şekerim seni üzmek istemem ama, bence senin yerinde olsam kürtaja giderdim sanırım. Hayatının başındasın, üstelik parasız ve işsizsin , yani tek başına çocuk büyütecek durumda değilsin. Bu adamın çocuğuna sahip çıkacağını da açıkçası sanmıyorum, şerefsiz bir insan. Çıksa bile hayatının sonuna kadar onun eline mi bakıcaksın çocuğun masrafları için ? Hadi diyelim çocuk doğdu, kim bakacak , sen işe giderken ona bakacak birine de ihtiyacın var.......yani bekar ebeveyn olmak genç değil, erişkin olsan bile çok zor kuzum. Hayatta bence bu adama veya başka birine güvenerek değil, kendine güvenerek karar vermelisin çünkü bu çocuk sadece senin sorumluluğun ve onu ömrün boyunca sadece sen taşıyacaksın.
Öte yandan toplumumuzu sen de biliyorsun. Benim Avrupa'da yaşıyorum, burda bir kadının dünyaya çocuğunu getirip kendi yetiştirmesi normal ama bizim toplumumuz maalesef bu konuda önyargılı ve nefret dolu, Meryem Uzerli Almanya'ya döndüğü halde insanlar hala arkasından yazıp çiziyor. Hal böyleyken, toplumun sana ve çocuğuna iyi davranacağını düşünmüyorum.İçini karartmak istemem ama ne yazık ki bu yaşadığımız toplumun gerçeği. Ben bu yüzden sanırım böyle bir karar veriridim. Karnımdakine kıyamasam bile evlatlık verirdim sanırım.
İkinci olarak daha hayatının başındasın, tekrar başka birisiyle mutlu olma şansın kesinlikle var. Hayat senin için bitmiş değil, yanlış birine güvenmişsin , şimdi bunun bedeli ne yazık ki ağır olmuş ama bence içinden çıkılamayacak bir durumda değilsin kuzum.
Neyse kuzuşum, kafanı şişirdim....umarım yakında sana danışmanlık hizmeti verebilecek bir aile terapisti vb. birisi vardır.Allah yardımcımız olsun hepimizin. Kötü durumda olduğunu biliyorum ama lütfen kafanı sakin tutmaya ve ne yapacağına karar vermeye çalış.