Senin bir konunu hatirliyorum. Cevap da yazmistim. :) Kuzenle, telefonlasmalarla ilgili olan konuna. Hatta senin arkadaslarina karsi ilgili olman hosuma gitmisti, ozenmistim. Keske ben de oyle olabilsem diye. Hele de telefonlasma konusunda.
Ben de yalnizim. Yakin arkadaslarim Turkiye'de, ben yurtdisinda. Uzak olunca birbirimize yetemiyoruz. Ne benim arkadasa ihtiyac duydugumda onlar var, ne onlar ihtiyac duydugunda ben. Bu konuda gerek kendilerine, gerek icimden cok sitem etmisligim, onlara cok kizmisligim var. Ister istemez ara biraz soguyor. Yani internet uzerinden gorusuyoruz da o da ne kadar tatmin ederse iste. Ben saat farkindan dolayi pek telefon etmeye de yeltenemiyorum. Bazen cok cekiniyorum. Rahatsiz etme takintim var. Geriliyorum, arayamiyorum. Gelecek sene ulkeme donuyorum, arkadaslik bakimindan daha guzel olacagini dusunuyorum. Arada mesafeler olmayinca tabii...
Bende de durum boyle.
Diger konularina meraktan bakmistim. Bende soyle bir izlenim biraktin. Sen cok samimiyeti, cok gorusmeyi seviyorsun. Benim gibi. Ama benden farkin, sen somut olarak birseyler yapiyorsun, ben daha az ilgilenirim, az arar sorarim. Yakinlarinla ilgilisin, aramalar olsun filan. Aynisini goremeyince uzuluyorsun. Dogru muyum?