Kızlar o kadar mutsuzum ki yalnızlıktan ölecem 😢

Yalnizliğini gidermek icin bebek yapma. Depresyona girersin. Bebek sana arkadaş olmaz. Seni daha çok eve kapatir. Gece gündüz uykusuz. Şimdi eşini yaninda his etmezsen, o zaman hiç his etmezsin.

Önce kendi hayatini kurman lazim. Kendi hayatindan mutlu olman lazim. Bebekten mutluluk beklersen, sonu hüsran olur.

Dişariya çikma ile başla. Apartmanin etrafinda 10 dakika yürü. Sonra bunu yarim saate kadar yükselt. Aracin varsa azcik daha uzaga gidebilirsin yada taksi/toplu taşima ile. Korona olmasaydi kurslar önerirdim. Eger varsa kesinlikle katil. Kendine bir şekilde çevre edinmen lazim.

Eşin ile bu durumu paylaş. Hafta sonlari gezin. O şehiri daha iyi tanimaya çaliş.

Bebekkhasreti .!.:

Şükür edecek cok şeyim varmış gercekten ama bazen bazi seyler dayanilmayacak noktaya getirir insani kiminin derdi kimine cok hafif gelebilir Rabbim hepimizin gönlüne göre versin

Genişletmek için tıkla...

Bir yildir bebek bekliyorsun. Bosanmis cocugu olmayan, evlenemeyen insanlarda var. Herkesin derdi kendine agir biliyorum ama sükür etmeyi de ögrenmeliyiz

Sorunun psıkolojık bence çok fazla kafana takıp takıntı haline getirmişsin. Nickinden bile belli. 1 yıl nedir ki ? Doktora gorunebilirsin tüplerine rahmine falan baktır icin rahatlasın. Bende hamileliklerimden önce gitmiştim doktora bir sorun bi engel var mı diye. Biraz aklınızdan çıkarmaya çalışın rahatlayınca eminim ki olacaktır

Ben seni anlıyorum tabi ki halimize şükrediyorum ama insani nötr monoton bir hayat ta yoruyor. Eşimin memleketindeyiz onun arkadaşları var çıkıp kafa dagitabildigi ama maalesef benim yok. İnsan kız kıza muhabbet edeceği bazen sertleşip dedikodu yapabileceği birilerini arıyor. Kendine ait bir hayatının olmasını da istiyor benim de hayatım ev iş arasında sürekli

Bebekkhasreti .!.:

Kızlar kendimi o kadar kötü ve eksik hissediyorum ki. Isim nedeniyle 1 yıldır gurbetteyim eşim yanımda ama annem bacılarım dostlarım kimse yok Dahası bir türlü alışamıyorum buraya çok yalnızım zaten çok sosyal biri değilim o yüzden yeni arkadasliklarda edinemiyorum. Benden sonra atananlar bile hemen ortama adapte oldular bir ben sap gibi kaliyorum her ortamda. Niye boyle oluyor bilmiyorum. Dahasi 1 yıldır çocuk istiyoruz her ay bu ay olacak diyorum hep hüsran yalnız kaldıkça daha fazla düşünüyorum kimseyle dertlesemiyorum . Arkadaş edinemiyorum hep güçlü durup içimde savaşmaktan yoruldum ne yapacagimi bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Kursa katılsanız dil kursu dans kursu veya farklı şeyler yeni insanlar tanımanızı sağlayacaktır ayrıca çocuk düşünüyorsanız ve olmuyorsa geciktirmeden tedaviye başlayın 1 yıl tam tedavi gerektirecek