Kızlar samimi önerilerinizi bekliyorum

ebruvera .!.:

daha önce birkaç konu açmıştım belki denk geleniniz olmuştur. yaklaşık 3,5 yıl önce evlendim. eşim çok iyi biri.aşk evliliği değil mantık evliliği yapsam da eşimi seviyorum kendimi ondan başkasıyla hayal edemiyorum. çok iyi anlaşıyoruz. tek sorunumuz cinsel hayat. ben ilişkiden zevk almıyorum ve bunu o da hissediyor. dün bana ben ev arkadaşım olmanı değil karım olmanı istiyorum, sana olan ilgimi kaybetmek istemiyorum dedi. zevk almıyorsun ve bunu üstüme alınıyorum dedi. aslında onunla ilgisi yok. küçük yaşlarda tacize uğradım fiziksel olarak kötü sonuçları olmadı çok şükür ama mental anlamda çok sıkıntılıyım. bu durumdan ona daha önce çok ufak bahsetmiştim. ama sanırım bende bu kadar derin etkilerini olduğunu anlayamamıştı. ben de çok üzerinde durmuyomuşum gibi anlatmıştım gerçi. kendime güvenmiyorum değer vermiyorum. bu olaydan dolayı kendimi suçluyorum biliyorum benim suçum değil çok küçüktüm ne suçum olabilir ki ama kendime dinletemiyorum. bişey yaparsam zevk alırsam kendimi daha kötü hissedeceğimi düşünüyorum fahişe gibi hissedeceğimden korkuyorum. böyle hissedersem başıma gelenleri de hak etmişim gibi düşüneceğim. bakımlı çekici güzel olmamaya çalışıyorum kilo alıyorum ve vermeye çalışmıyorum. birkaç kilo versem sanki panik oluyorum. eyvah güzel olacağım yeniden başıma bişey gelecek kendimi koruyamayacağım gibi hissediyorum. belki izlemişsinizdir "ağır yaşamlar" diye bi program var oradaki aşırı kilolu insanlar ne anlatıyorsa hepsini hissediyorum. dün gece ilk defa eşimi kaybetmekten onun benden vazgeçmesinden korktum. sabaha kadar ne o uyudu ne ben. bunları kendi kendime çözemedim çözemeyeceğimin farkındayım. hayatımda hiç psikolog veya psikiyatra gitmedim. sizlerden tavsiye istiyorum. istanbulda önerebileceğiniz daha çok bu konularda uzmanlaşmış psikolog veya psikiyatr var mı? danışanını gerçekten önemseyen, yüzlük banknotlar olarak görmeyen ve gözü saatte olmayan samimi biri. lütfen arkadaşlar samimi desteğinize ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

ebruvera .!.:

daha önce birkaç konu açmıştım belki denk geleniniz olmuştur. yaklaşık 3,5 yıl önce evlendim. eşim çok iyi biri.aşk evliliği değil mantık evliliği yapsam da eşimi seviyorum kendimi ondan başkasıyla hayal edemiyorum. çok iyi anlaşıyoruz. tek sorunumuz cinsel hayat. ben ilişkiden zevk almıyorum ve bunu o da hissediyor. dün bana ben ev arkadaşım olmanı değil karım olmanı istiyorum, sana olan ilgimi kaybetmek istemiyorum dedi. zevk almıyorsun ve bunu üstüme alınıyorum dedi. aslında onunla ilgisi yok. küçük yaşlarda tacize uğradım fiziksel olarak kötü sonuçları olmadı çok şükür ama mental anlamda çok sıkıntılıyım. bu durumdan ona daha önce çok ufak bahsetmiştim. ama sanırım bende bu kadar derin etkilerini olduğunu anlayamamıştı. ben de çok üzerinde durmuyomuşum gibi anlatmıştım gerçi. kendime güvenmiyorum değer vermiyorum. bu olaydan dolayı kendimi suçluyorum biliyorum benim suçum değil çok küçüktüm ne suçum olabilir ki ama kendime dinletemiyorum. bişey yaparsam zevk alırsam kendimi daha kötü hissedeceğimi düşünüyorum fahişe gibi hissedeceğimden korkuyorum. böyle hissedersem başıma gelenleri de hak etmişim gibi düşüneceğim. bakımlı çekici güzel olmamaya çalışıyorum kilo alıyorum ve vermeye çalışmıyorum. birkaç kilo versem sanki panik oluyorum. eyvah güzel olacağım yeniden başıma bişey gelecek kendimi koruyamayacağım gibi hissediyorum. belki izlemişsinizdir "ağır yaşamlar" diye bi program var oradaki aşırı kilolu insanlar ne anlatıyorsa hepsini hissediyorum. dün gece ilk defa eşimi kaybetmekten onun benden vazgeçmesinden korktum. sabaha kadar ne o uyudu ne ben. bunları kendi kendime çözemedim çözemeyeceğimin farkındayım. hayatımda hiç psikolog veya psikiyatra gitmedim. sizlerden tavsiye istiyorum. istanbulda önerebileceğiniz daha çok bu konularda uzmanlaşmış psikolog veya psikiyatr var mı? danışanını gerçekten önemseyen, yüzlük banknotlar olarak görmeyen ve gözü saatte olmayan samimi biri. lütfen arkadaşlar samimi desteğinize ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

turuncupijama .!.:

Astoria burcak86
Astoria yi biliyorum, diger arkadas da Yanılmıyorsam psikolog.
Belki bir isim verebilirler

Genişletmek için tıkla...

ebruvera .!.:

daha önce birkaç konu açmıştım belki denk geleniniz olmuştur. yaklaşık 3,5 yıl önce evlendim. eşim çok iyi biri.aşk evliliği değil mantık evliliği yapsam da eşimi seviyorum kendimi ondan başkasıyla hayal edemiyorum. çok iyi anlaşıyoruz. tek sorunumuz cinsel hayat. ben ilişkiden zevk almıyorum ve bunu o da hissediyor. dün bana ben ev arkadaşım olmanı değil karım olmanı istiyorum, sana olan ilgimi kaybetmek istemiyorum dedi. zevk almıyorsun ve bunu üstüme alınıyorum dedi. aslında onunla ilgisi yok. küçük yaşlarda tacize uğradım fiziksel olarak kötü sonuçları olmadı çok şükür ama mental anlamda çok sıkıntılıyım. bu durumdan ona daha önce çok ufak bahsetmiştim. ama sanırım bende bu kadar derin etkilerini olduğunu anlayamamıştı. ben de çok üzerinde durmuyomuşum gibi anlatmıştım gerçi. kendime güvenmiyorum değer vermiyorum. bu olaydan dolayı kendimi suçluyorum biliyorum benim suçum değil çok küçüktüm ne suçum olabilir ki ama kendime dinletemiyorum. bişey yaparsam zevk alırsam kendimi daha kötü hissedeceğimi düşünüyorum fahişe gibi hissedeceğimden korkuyorum. böyle hissedersem başıma gelenleri de hak etmişim gibi düşüneceğim. bakımlı çekici güzel olmamaya çalışıyorum kilo alıyorum ve vermeye çalışmıyorum. birkaç kilo versem sanki panik oluyorum. eyvah güzel olacağım yeniden başıma bişey gelecek kendimi koruyamayacağım gibi hissediyorum. belki izlemişsinizdir "ağır yaşamlar" diye bi program var oradaki aşırı kilolu insanlar ne anlatıyorsa hepsini hissediyorum. dün gece ilk defa eşimi kaybetmekten onun benden vazgeçmesinden korktum. sabaha kadar ne o uyudu ne ben. bunları kendi kendime çözemedim çözemeyeceğimin farkındayım. hayatımda hiç psikolog veya psikiyatra gitmedim. sizlerden tavsiye istiyorum. istanbulda önerebileceğiniz daha çok bu konularda uzmanlaşmış psikolog veya psikiyatr var mı? danışanını gerçekten önemseyen, yüzlük banknotlar olarak görmeyen ve gözü saatte olmayan samimi biri. lütfen arkadaşlar samimi desteğinize ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

litha .!.:

Bunları yaşadığınız için çok üzgünüm. Ama terapiye başlarsanız eğer hiç de çözülemeyecek, üstesinden gelinemeyecek bir sorun olmadığını zamanla göreceksiniz. Taciz olayında elbette sizin suçunuz yok ama bazı şeyleri bilinç düzeyinde bilsek de bu duygularımızı ikna etmeye yetmiyor ne yazık ki. Ben bu sorunu birçok kadının yaşadığını düşünüyorum ülkemizde. Fiziksel tacize uğramayanlar da benzer şeyler hissediyor toplum yüzünden. Düşünsenize kadın demeyi bile ayıp görüyoruz. Böyle bir toplumda bırakın cinsellik yaşayıp tadını çıkarmayı, bunu düşündüğümüzde bile suçluluk duyuyoruz. Sürekli tetikte olmak kendimizi korumak zorundayız ve bunu da bize kadın yönümüzü saklayarak yapabileceğimizi öğretiyorlar. Bu arada kendinizi kadın olarak adlandırdığınız için feminen olmanız da şart değil. Ama anladığım kadarıyla siz olduğunuz kişiyi baskılıyorsunuz. Çok üzgün ve öfke doluyum bunları yaşadığınız, yaşadığımız için. Terapi dışında benim size önerebileceğim tek şey feminist okumalar yapmanız olurdu. Özgürleşmenize katkısı olacağını düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Angelo bianco .!.:

Herkes gibi uzman desteği almanız taraftarıyım.Kendinizi asla suclamayin belli ki tek başınıza aşmakta zorlaniyorsunuz o nedenle destek şart .

Genişletmek için tıkla...

Uzakgelin .!.:

Haklısın psikolojik tedavi görmen gerekiyor

Genişletmek için tıkla...

ebruvera .!.:

hayatımda hiç psikolog veya psikiyatra gitmedim.

Genişletmek için tıkla...

yuvarlanan asi bir panda .!.:

Ben de küçükken birkaç kişi tarafından uzun süre istismar edildim. Sizin aksinize hiç kendimi suçlamadım. Bir çocuğun ne suçu olabilir ki? Aileme kızgınım, kırgınım biraz. Daha ilgili olabilirlerdi diye düşünüyorum. Forumdaki tüm üyelere de evlatlarını yalnız bırakmamalarını, amca, dayı deyip kimseye emanet etmemelerini öneriyorum. Çünkü insan unutmuyor. Unutamıyor. Ben de unutmuyorum ama eşimi seviyorum. Başta onunla da cinsel anlamda yakınlaşmak istemedim. Bu durum aylarca çok yıprattı bizi. Kendimi kötü bir şey yapıyor gibi değil de eşim bana kötülük yapıyor gibi hissediyordum. Canım yanacakmış, beni üzecekmiş gibi. Bunun gayet normal bir durum olduğunu, kadın olmanın güzelliğini, zevk almanın, eşinin zevk almasının karşılıklı mutlu ettiğini düşünmek gerekiyor. En önemlisi normalleştirmek. O an'a sahip çıkmak. Ki zaten zevk almadığınız bir ilişkiden siz de zamanla soğursunuz. Geçmişi geride bırakmak lazım. Eşinizin sizin bu durumunuzdan etkilenmesi bencil bir adam olmadığını gösteriyor. Siz istekli olsanız, rahatlasanız o da kendini daha mutlu hissedecek belli ki. Güzelliklere kafa yorun, kötülüklere değil. ❤

Genişletmek için tıkla...

slnkhrmn008 .!.:

Gidin mutlaka. Üzüldüm okuyunca ama bana uzman yardımıyla çözülemeyecek bir problem gibi gelmedi

Genişletmek için tıkla...