Merhaba Kızlar
Yine herzaman olduğu gibi sıkıntılı anımda sizlere koştum...Geldim dostlarımın yanına.....
Şimdi nerden başlıyım napim nerden anlatım bilmesemde yazmalıyım...
Ben eşimle 2005 yılında çok büyük bir aşkla evlendim..Kültür farkı dedi ailem vs dinlemedim aslaaa
Öyle bir büyük aşktıki bizimkisi anlatılamaz
Sonra hayatın çarkından bizde geçmeye başladık
Tek kuruş aile yardımı olmadan evlendik,herşeyi kendimiz yaptık ama çok zorlandık tabiiiii
Her zorlanışta daha da yordu hayat bizi
Sonra yıl 2010 ilk bebeğimiz,yaşama sevincimiz geliyor derken 8,5 aylık erken doğumla bebeğimi kaybettik.benim içinde dr umut vermesede yaşama tutundum...Keşke kızımda olsaydı ama olamadı....o bir kez öldü ben hergün ölüyorum...15 gün yoğun bakımdan sonra yüzünü bile görmeden koklayamadan gitti...
Yine sarıldık birbirimize.....Ama hayat okadar acı verdiki bize eşim gitgide içine kapandı...
O neşeli adam gitti...Asabi biri geldi...
Doğumdan sonra maddi olarak tedavi süreci olduğu için iyice zorlandık...
Şimdilerde içine kapandı evde yüzü gülmez oldu.....1 Aydır benden ayrı uyuyor...Ayrılalım dedi...
Sonra dediki bensiz naparsın dul derler,herkez bişey bekler,yaşama nasıl tutunursun onu düşünüyorum....Kıyamıyorum dedi.Acıma dedim...acımak değil bu dedi...
Sonra dediki aklıma geliyor bazen ,hayat yüzünden seninle ilgilenemiyorum...bu kız ilgiyi başkasında aramasın diyorum dedi...anlamadım bişey...ayrılmak istiyor bennden ,çok soğuk bana karşı,konuşmı istemiyor susunca neyin var diyor..deli olcam..ne olur yorum yapın...
Yine herzaman olduğu gibi sıkıntılı anımda sizlere koştum...Geldim dostlarımın yanına.....
Şimdi nerden başlıyım napim nerden anlatım bilmesemde yazmalıyım...
Ben eşimle 2005 yılında çok büyük bir aşkla evlendim..Kültür farkı dedi ailem vs dinlemedim aslaaa
Öyle bir büyük aşktıki bizimkisi anlatılamaz
Sonra hayatın çarkından bizde geçmeye başladık
Tek kuruş aile yardımı olmadan evlendik,herşeyi kendimiz yaptık ama çok zorlandık tabiiiii
Her zorlanışta daha da yordu hayat bizi
Sonra yıl 2010 ilk bebeğimiz,yaşama sevincimiz geliyor derken 8,5 aylık erken doğumla bebeğimi kaybettik.benim içinde dr umut vermesede yaşama tutundum...Keşke kızımda olsaydı ama olamadı....o bir kez öldü ben hergün ölüyorum...15 gün yoğun bakımdan sonra yüzünü bile görmeden koklayamadan gitti...
Yine sarıldık birbirimize.....Ama hayat okadar acı verdiki bize eşim gitgide içine kapandı...
O neşeli adam gitti...Asabi biri geldi...
Doğumdan sonra maddi olarak tedavi süreci olduğu için iyice zorlandık...
Şimdilerde içine kapandı evde yüzü gülmez oldu.....1 Aydır benden ayrı uyuyor...Ayrılalım dedi...
Sonra dediki bensiz naparsın dul derler,herkez bişey bekler,yaşama nasıl tutunursun onu düşünüyorum....Kıyamıyorum dedi.Acıma dedim...acımak değil bu dedi...
Sonra dediki aklıma geliyor bazen ,hayat yüzünden seninle ilgilenemiyorum...bu kız ilgiyi başkasında aramasın diyorum dedi...anlamadım bişey...ayrılmak istiyor bennden ,çok soğuk bana karşı,konuşmı istemiyor susunca neyin var diyor..deli olcam..ne olur yorum yapın...
