Bazen gerçektende beni deli ediyo eşim.. Öyle zor biriki. Suçlu olsa dahi asla ama asla gelip özür dilemez asla alttan almaz. Bi küstümü günlerce barışmaz. Sürekli alttan alan taraf benimdir. Küs kalmaya dayanamam gidip barışırım hemen. Bu da benim denyoluğum işte. Napayım elimde değil. Küs kalmak bana çocukça geliyo ve çok üzülüyorum. Bi oğlumuz var. Onun için sabrediyorum bu adama. Çocuğumuz olmasaydı en azından bikaç gün bile olsa terkederdim evi. Bi farketsin yokluğumu anlasın bi yalnız kalmayı. Ama gidemiyorum malesef. Kadın ilgi ister demi biraz kocasından.. Yok yok.. Odun gibi. Ne ilgi ne sevgi. Hiçbiri yok. Özel günlerde bi hediye bile almaz. Aynı zamanda cimridirde.. Gerçekten öyle bunaldımki. Bunu okuyan bazı arkadaşlar belki beni eleştirebilir bu da dertmi diyebilir ama inanın çok sabrettim. Her dakika küsen erkek ne kadar çekilebilir. Ve çok sinirlidir. En olmayacak konuda bile sinirden gözü dönebiliyo. Evlenmeden anlasaydım keşke bu huylarını bilebilseydim. Asla evlenmezdim o zaman.. Henüz 3 yıllık evliyiz ama sanki 33 yıl gibi geldi.. Heyecanı yok sevgisi yok.. Bilmiyorum nasıl davranacağımı, görmezdenmi gelmeliyim olduğu gibimi kabul etmeliyim yoksa değişmesi için uğraşmalımıyım??????