Merhaba,
Konuyu kimseye anlatamadığım için buraya yazıp içimi dökmek istiyorum. 6 buçuk yıllık evliyim ve 3 yaşında bir kızım var. Hiçbir zaman mükemmel bir evliliğim olmadı ama evde hırgür olmaz, eşim de iyi bir baba olduğu için boşanmayı aklımdan geçirsem de hep çocuk için yapma dedim. 3 ay önce eşim bir gece bana ağlaya ağlaya benim çok borcum var dedi. Önce olayı anlamadım tabi olumlu tepkiler verdim, cana gelmesin mala gelsin öderiz dedim. Sonra tutarı söyledi ve bahis borcu olduğunu. Gerçekleri öğrenince bi duraksadım tabi. 200.000 bin liraya yakın bir borç varmış. Ve bana en çok koyan yıllardır benden gizli bahis oynuyor olması. Ben hep paramızı toplayıp yeni ev alma hayalini kuruyordum, onda da şu kadar birikmiştir diyorum. Sorduğumda şu kadar falan diyordu, sallıyormuş bana. Hesaplarımız hep ayrıydı, hiç de hesabına girmişliğim yoktu, evlilikte bu da çok saçma yanlış bir şeymiş anlamış oldum. Yıllardır oynuyormuş, hisse falan almış, en çok bu yıl kaybetmiş, kredi çekmiş, artık ödeyemeyecek duruma gelince de bana söylüyor. O gece yıkmayalım yuvamızı diye yalvardı, bir de kimseye söyleme. Babam öğrenirse ölür. Onlara söylersen bu evlilikte biter.
Dünya başıma yıkıldı, bütün gece çok az uyudum. Zombi gibi işe geldim. Birine anlatmam gerekiyordu, hem arkadaşım hem müdürüm olan kişiye ağlaya ağlaya anlattım, o da bayan. Konuştuk biraz sakinleştim. Kendi ailesinde de böyle bir şey olduğundan, bunun bir bağımlılık, hastalık olduğundan bahsetti. İlk etapta şu kararı aldım, borcun tamamını asla kapatmıycam, taksit taksit ödiycek maaşıyla, ben destek olucam(kendisi borcu kapatalım diyordu). Kimseye söylemedim başka, ilk zamanlar çok kötüydü benim için, sonra biraz rahatladım, alıştım. bütün alışverişlerimi durdurdum, ihtiyaç dışında hiçbir şey almadım. Çünkü benim kaybettiğimiz parayı yerine koymam gerek ve şu anki evden çıkıp yeni ev almak istiyorum. Ailemin de siz ev almayı düşünüyordunuz, almıycak mısınız demelerinden korkuyorum hep, paranız yok mu demelerinden. Düşünsenize kaybettiği sadece borç değil bir birikiminin de olması gerektiğini düşününce bir ev parası kaybetmiş.
Hesap şifrelerini aldım, arada girip kontrol ettim, yetmeyen borçları ödedim. Ama ne yazık ki her gün kontrol etmemek gibi bir hata yapmışım. Tekrar oynamış. Görünce şok oldum yine. Annene babana anlatacaksın dedim tamam dedi. Ama yüz yüze görüşünce aileme söyleme, söylersen bu iş biter diyor. O beni tehdit ediyor sanki şaka gibi. Hesaba bağlı telefonu değiştirelim ben hiç girmiyim diyor.
Çıkmazdayım şu an. Ailesine söyleyemiyor çünkü korkuyor, yaşlı insanlar evet, babası konuşmaz belki bir daha, şeker hastası allah korusun bir şey olur mu diye ben de korkuyorum. Benim ailemin de öğrenmesini de istemiyor, ister mi, korkuyor. Hayatı boyunca işinde hırslı olmadı, hayalleri yok, tek zevki alkol. Ama iyi, ilgili alakalı bir baba, ev işlerinde yardımcı. Ben bu adamdan boşanmayı önceden de çok düşündüm, çocuktan önce yapamadın, çocuktan sonra çocuğuna bunu yapma dedim hep. Onun babasından ayrı büyümesini canlandıramıyorum bile kafamda çok iyi bir ilişkileri var.
Boşanmak herkes gibi beni de korkutuyor. Anne babam bana sahip çıkar tabiki, ama kimse anne baba evine sığamıyor bilirsiniz, rahatımız kaçıyor.
Kayınvalide ağırlıklı çocuğa bakıyor, okula başlasa getirip götürecekler, benim ailemden daha ilgililer torunlarına. Hoş boşansak da bakarlar. Boşansam bir süre sonra ayrı eve çıksam çocuğa tek bakmak kolay değil tabiki. İnsan alıştığı düzenden kopmak istemiyor, cesaretim yok.
Ben ailesi öğrensin istiyorum çünkü benim içim şişti, bu yükü tek başıma taşımak çok ağır. Çok sevdikleri oğullarının ne mal olduğunu öğrensinler istiyorum. Herkesin ona normal davranmasını sindiremiyorum. Hiçbir şey olmamış gibi yaşamasını sindiremiyorum.
Sizce ailelere söylemeli miyim, boşanmalı mıyım?
Konuyu kimseye anlatamadığım için buraya yazıp içimi dökmek istiyorum. 6 buçuk yıllık evliyim ve 3 yaşında bir kızım var. Hiçbir zaman mükemmel bir evliliğim olmadı ama evde hırgür olmaz, eşim de iyi bir baba olduğu için boşanmayı aklımdan geçirsem de hep çocuk için yapma dedim. 3 ay önce eşim bir gece bana ağlaya ağlaya benim çok borcum var dedi. Önce olayı anlamadım tabi olumlu tepkiler verdim, cana gelmesin mala gelsin öderiz dedim. Sonra tutarı söyledi ve bahis borcu olduğunu. Gerçekleri öğrenince bi duraksadım tabi. 200.000 bin liraya yakın bir borç varmış. Ve bana en çok koyan yıllardır benden gizli bahis oynuyor olması. Ben hep paramızı toplayıp yeni ev alma hayalini kuruyordum, onda da şu kadar birikmiştir diyorum. Sorduğumda şu kadar falan diyordu, sallıyormuş bana. Hesaplarımız hep ayrıydı, hiç de hesabına girmişliğim yoktu, evlilikte bu da çok saçma yanlış bir şeymiş anlamış oldum. Yıllardır oynuyormuş, hisse falan almış, en çok bu yıl kaybetmiş, kredi çekmiş, artık ödeyemeyecek duruma gelince de bana söylüyor. O gece yıkmayalım yuvamızı diye yalvardı, bir de kimseye söyleme. Babam öğrenirse ölür. Onlara söylersen bu evlilikte biter.
Dünya başıma yıkıldı, bütün gece çok az uyudum. Zombi gibi işe geldim. Birine anlatmam gerekiyordu, hem arkadaşım hem müdürüm olan kişiye ağlaya ağlaya anlattım, o da bayan. Konuştuk biraz sakinleştim. Kendi ailesinde de böyle bir şey olduğundan, bunun bir bağımlılık, hastalık olduğundan bahsetti. İlk etapta şu kararı aldım, borcun tamamını asla kapatmıycam, taksit taksit ödiycek maaşıyla, ben destek olucam(kendisi borcu kapatalım diyordu). Kimseye söylemedim başka, ilk zamanlar çok kötüydü benim için, sonra biraz rahatladım, alıştım. bütün alışverişlerimi durdurdum, ihtiyaç dışında hiçbir şey almadım. Çünkü benim kaybettiğimiz parayı yerine koymam gerek ve şu anki evden çıkıp yeni ev almak istiyorum. Ailemin de siz ev almayı düşünüyordunuz, almıycak mısınız demelerinden korkuyorum hep, paranız yok mu demelerinden. Düşünsenize kaybettiği sadece borç değil bir birikiminin de olması gerektiğini düşününce bir ev parası kaybetmiş.
Hesap şifrelerini aldım, arada girip kontrol ettim, yetmeyen borçları ödedim. Ama ne yazık ki her gün kontrol etmemek gibi bir hata yapmışım. Tekrar oynamış. Görünce şok oldum yine. Annene babana anlatacaksın dedim tamam dedi. Ama yüz yüze görüşünce aileme söyleme, söylersen bu iş biter diyor. O beni tehdit ediyor sanki şaka gibi. Hesaba bağlı telefonu değiştirelim ben hiç girmiyim diyor.
Çıkmazdayım şu an. Ailesine söyleyemiyor çünkü korkuyor, yaşlı insanlar evet, babası konuşmaz belki bir daha, şeker hastası allah korusun bir şey olur mu diye ben de korkuyorum. Benim ailemin de öğrenmesini de istemiyor, ister mi, korkuyor. Hayatı boyunca işinde hırslı olmadı, hayalleri yok, tek zevki alkol. Ama iyi, ilgili alakalı bir baba, ev işlerinde yardımcı. Ben bu adamdan boşanmayı önceden de çok düşündüm, çocuktan önce yapamadın, çocuktan sonra çocuğuna bunu yapma dedim hep. Onun babasından ayrı büyümesini canlandıramıyorum bile kafamda çok iyi bir ilişkileri var.
Boşanmak herkes gibi beni de korkutuyor. Anne babam bana sahip çıkar tabiki, ama kimse anne baba evine sığamıyor bilirsiniz, rahatımız kaçıyor.
Kayınvalide ağırlıklı çocuğa bakıyor, okula başlasa getirip götürecekler, benim ailemden daha ilgililer torunlarına. Hoş boşansak da bakarlar. Boşansam bir süre sonra ayrı eve çıksam çocuğa tek bakmak kolay değil tabiki. İnsan alıştığı düzenden kopmak istemiyor, cesaretim yok.
Ben ailesi öğrensin istiyorum çünkü benim içim şişti, bu yükü tek başıma taşımak çok ağır. Çok sevdikleri oğullarının ne mal olduğunu öğrensinler istiyorum. Herkesin ona normal davranmasını sindiremiyorum. Hiçbir şey olmamış gibi yaşamasını sindiremiyorum.
Sizce ailelere söylemeli miyim, boşanmalı mıyım?
