ben de sizlere birşey danışmak istiyorum lütfen yorumlarınıza ihtiyacım var kimseye söyleyemediğim şeyler bunlar yaklaşık 6 yıl sevgililik sonrası evlendik 2.5 yıllık evliyiz eşimle çok severek evlendik aileler yüzünden problemler yaşadık eşya alınırken vs maddi imkanları olduğu halde ev almadılar kredi çektik çok uzun vadeli neyse sonra ben hamile kaldım doğum yaptım babamın kanser olduğunu öğrendim 20 günlük lohusayken psikolojim çok kötüydü zaten erken doğum yapmıştım yaklaşık bebeğim 50 günlük falanken eşimi sex hikayesi okurken yakaladım dünyam başıma yıkıldı ama sonsuz güvenirdim ben ona o da beni gerçekten çok seviyor bir anlık boşlukmu bilmiyorum ilk defe olduğunu böyle birşeyin çok pişman olduğunu utandığını söylüyor ben onu önceden öyle çok severdimki işteyken özlerdim kıyafetini alır koklayıp uyurdum ama şimdi öyle çok soğudum ki sohbet etmek bile içimden gelmiyor hiç umrumda olmuyor sanırım ben bu şekilde bile olsa aldatılmak ki bence teni tenine değmesine gerek yok birinin düşüncede bitiyor bence herşey çünkü ben onunla herzaman ilgilendim psikolojim iyi değildi biraz bir boşlamakta yapmamalıydı bence affedemiyorum o çok seviyor biliyorum sensiz yapamam bir ömür pişmanlığını yaşıycam diyor ama affedemiyorum ben ünv mezunuyum ekonomik özgürlüğüm var bir bu olaydan dolayı buz gibi oldum ona ne yapıcam bilmiyorum eskisi gibi olmıycak sanki bidaha güvenemiycem boşanmayı düşünüyorum hatta nolur bana bi akıl verin
Şuan lohusa olduğun için daha duygusal, ilgiye ve desteğe çok ihtiyaç duyduğun bir dönemdesin. Böyle bir dönemde yaşadığın olumsuzluklar için normalden çok daha fazla tepkiler verebilirsin. Onun bilincinde olduğunu düşünüyorum.
Daha önce burada porno video ile ilgili bir konu açmıştım, boşanmaya karar verdiğimi yazmıştım. Üzerinden 3 yıldan fazla bir zaman geçti. Çok soğumuştum eşimden. Olumlu, olumsuz çok yorum yapıldı. Herkes kendi doğrularıyla yorum yaptı haklı olarak. Ben de olasılıkları ve olabilecekleri değerlendirip kendi doğrularımla karar verdim. Boşanmadım! Mutlu devam eden bir evliliğim var. Allah'ıma bin şükür. Unuttum mu hayır. Ama şuan en azından karşımda utanabilen bir erkek olduğu için şanslıyım.
Kendini değersiz, önemsiz ve çirkin hissetme. Çünkü onun bu tarz şeyler okumasının yada izlemesinin seninle alakası yok. Kendini suçlayacak şekilde düşünme. Bu durumları yaşamış, bunları hissetmiş ama sonucunda bunun doğru olmadığından emin olmuş biri var karşında.
Bu forumda öyle hikayeler var ki. Az önce bir kadının hamilelikte, lohusalıkta bile dayak yediğini okudum. Birinin oyun sitelerinde tanımadığı kadınlarla mesajlaşan eşiyle ilgili bir konu okudum. Bir sürü böyle üzücü hikayeler var. Bu tarz şeyleri bir çok kadın yaşıyor. Ve bir çok erkekte (hatta hepsi bile demek yanlış olmaz) sex ile ilgili içeriklere bakıyor. Kimisi yakalanmıyor. Kimisi yakalanıyor.
Eşinin yaptığının doğru olduğunu düşünmüyorum bir kadın olarak. Ama erkeklere göre bu çok basit bir konudur. Eşin bu durumdan utandığını söylemiş ve bence utanmak bir erdemdir. Ne olmuş ne var ki bunda, abartma gibi bir tepki de verebilirdi. Ama o seni kırmayacak bir şekilde konuşmaya çabalamış.
Üzüldüğünü söyle. Ağlamak istiyorsan ağla. Ama bu konunun bir evliliği bitirme nedeni olamayacak kadar küçük bir mevzu olduğunu unutma.
Mutluluğu eşinin hareketlerinde değil, kendi düşüncelerinde yaşat... Mutlu ol.