- 6 Eylül 2015
- 2.688
- 3.866
- 83
Kızlar merhaba,
belki biraz uzun ve fazla kuruntu gibi olacak ama aklıma takılıp duruyor bu konu...
Yaşadığımız şehire geleli henüz 1 yıl olmadı. Evleneliyse iki yıl olacak. Biz bu süre içinde korunmamamıza rağmen henüz yeni spontane bir şekilde hamile kalabildim.
Üst katımızda annesiyle birlikte yaşayan memur bir kız arkadaşım var. Annesi de genç bir kadın. Bir gün konuşma arasında çocuk düşünüp, düşünmediğimizi sordu. Ben de düşündüğümüzü fakat henüz olmadığını söyledim. Konunun biraz sonra anlatacağım noktaya gideceğini bilemezdim tabiî.
Biz eşimle işleri yüzünden sık sık şehir dışına çıkarız. 7 aydır buradaysak, yarısı dışarıda geçmiştir. Hamile olduğumu öğrenmeden önce de şehir dışındaydım. Geldikten birkaç gün sonra hamile olduğumu öğrendim. Memur olan arkadaşım da sağlıkçı olduğu için birkaç bir şey danışırken, hamile olduğumu öğrendiler dolayısıyla. Biz bundan 1-2 gün sonra yine şehir dışına çıktık ve 1 hafta önce evime döndüm. Ertesi gün alt komşuma uğradım. Konuşurken komşum utana sıkıla "cordelia, işine karışmak istemem ama özel durumlarını insanlara anlatırken daha tedbirli ol lütfen, " dedi. Ben de neden böyle söylediğini anlamak için ısrar ettim. Üst katta oturan kız arkadaşımın annesi ben yokken alt komşuma, şehir dışına tüp bebek yapmak için çıktığımızı, hattâ hamile olduğumu öğrendikten sonra gidişimin nedeni olarak da tüp bebek tedavisiyle olan bebeğimizin kontrollerini yaptırmaya gittiğimizi, neden böyle bir şeyi onlardan sakladığımı, gayet doğal bir şey olduğunu söylemiş. Alt komşum da böyle konuşmaması için uyardığını söyledi ama bana söyleme tarzı sanki gerçek mi diye sorgular gibiydi ya da olayın şokuyla bana öyle geldi bilmiyorum.
Bu arada yanlış anlaşılmak istemem. Çocuğum doğal yoldan olmasaydı, tüp bebek, donasyon, evlat edinme dahil her şeyi denerdim sadece yapmadığım bir şeyin yapılmış gibi gösterilmesi ve bunun karnımdaki günahsız bir yavruya mal edilmesi zoruma gidiyor.
Ben bunu duyduktan sonra ister istemez diyaloğumu kestim. Aksini istesem de yapamıyorum çünkü. Normalde apartman olarak boş zamanlarında birlikte vakit geçiren, sinemaya, geziye, yürüyüşe vs. giden bir ekibiz maaile.
Geldiğimden beri üst komşumun kızı iki üç kere kahveye davet etti. Bahane bulup geri çevirdim. Eşim de durumu fark ediyor haliyle ikide bir sorun mu var diye sıkıştırıyor. Ona bir şey söyleyemiyorum çünkü ne biçim insanlarla yaşıyoruz tepkisi verip buradan dahi taşınabilir.
Aslında aklıma geldikçe hiddetleniyorum ama üst komşumun da bende küçük bir mutfak eşyası var, sehirdisina çıkarken vermeyi unuttuğum. Bu olanlardan sonra evimde durması vebal gibi ağır geliyor üzerime. Çıkarıp onu vereyim diyorum ama daha hiç gitmediğim hâlde onu götürmem "Al mektuplarını, ver mektuplarımı. " demek gibi olacak ve bu da vicdanıma dokunuyor. O günden sonra alt komşumla da görüşmedim çünkü biri bana herhangi biri hakkında bile olsa varsayım üzerinden konuşmasına asla izin vermem. Dinlemem. Eşim de bir yandan olunca ben arada kalmış gibi hissediyorum, ne yapayım sizce?
belki biraz uzun ve fazla kuruntu gibi olacak ama aklıma takılıp duruyor bu konu...
Yaşadığımız şehire geleli henüz 1 yıl olmadı. Evleneliyse iki yıl olacak. Biz bu süre içinde korunmamamıza rağmen henüz yeni spontane bir şekilde hamile kalabildim.
Üst katımızda annesiyle birlikte yaşayan memur bir kız arkadaşım var. Annesi de genç bir kadın. Bir gün konuşma arasında çocuk düşünüp, düşünmediğimizi sordu. Ben de düşündüğümüzü fakat henüz olmadığını söyledim. Konunun biraz sonra anlatacağım noktaya gideceğini bilemezdim tabiî.
Biz eşimle işleri yüzünden sık sık şehir dışına çıkarız. 7 aydır buradaysak, yarısı dışarıda geçmiştir. Hamile olduğumu öğrenmeden önce de şehir dışındaydım. Geldikten birkaç gün sonra hamile olduğumu öğrendim. Memur olan arkadaşım da sağlıkçı olduğu için birkaç bir şey danışırken, hamile olduğumu öğrendiler dolayısıyla. Biz bundan 1-2 gün sonra yine şehir dışına çıktık ve 1 hafta önce evime döndüm. Ertesi gün alt komşuma uğradım. Konuşurken komşum utana sıkıla "cordelia, işine karışmak istemem ama özel durumlarını insanlara anlatırken daha tedbirli ol lütfen, " dedi. Ben de neden böyle söylediğini anlamak için ısrar ettim. Üst katta oturan kız arkadaşımın annesi ben yokken alt komşuma, şehir dışına tüp bebek yapmak için çıktığımızı, hattâ hamile olduğumu öğrendikten sonra gidişimin nedeni olarak da tüp bebek tedavisiyle olan bebeğimizin kontrollerini yaptırmaya gittiğimizi, neden böyle bir şeyi onlardan sakladığımı, gayet doğal bir şey olduğunu söylemiş. Alt komşum da böyle konuşmaması için uyardığını söyledi ama bana söyleme tarzı sanki gerçek mi diye sorgular gibiydi ya da olayın şokuyla bana öyle geldi bilmiyorum.
Bu arada yanlış anlaşılmak istemem. Çocuğum doğal yoldan olmasaydı, tüp bebek, donasyon, evlat edinme dahil her şeyi denerdim sadece yapmadığım bir şeyin yapılmış gibi gösterilmesi ve bunun karnımdaki günahsız bir yavruya mal edilmesi zoruma gidiyor.
Ben bunu duyduktan sonra ister istemez diyaloğumu kestim. Aksini istesem de yapamıyorum çünkü. Normalde apartman olarak boş zamanlarında birlikte vakit geçiren, sinemaya, geziye, yürüyüşe vs. giden bir ekibiz maaile.
Geldiğimden beri üst komşumun kızı iki üç kere kahveye davet etti. Bahane bulup geri çevirdim. Eşim de durumu fark ediyor haliyle ikide bir sorun mu var diye sıkıştırıyor. Ona bir şey söyleyemiyorum çünkü ne biçim insanlarla yaşıyoruz tepkisi verip buradan dahi taşınabilir.
Aslında aklıma geldikçe hiddetleniyorum ama üst komşumun da bende küçük bir mutfak eşyası var, sehirdisina çıkarken vermeyi unuttuğum. Bu olanlardan sonra evimde durması vebal gibi ağır geliyor üzerime. Çıkarıp onu vereyim diyorum ama daha hiç gitmediğim hâlde onu götürmem "Al mektuplarını, ver mektuplarımı. " demek gibi olacak ve bu da vicdanıma dokunuyor. O günden sonra alt komşumla da görüşmedim çünkü biri bana herhangi biri hakkında bile olsa varsayım üzerinden konuşmasına asla izin vermem. Dinlemem. Eşim de bir yandan olunca ben arada kalmış gibi hissediyorum, ne yapayım sizce?