insan birini ilk defa seviyosa eger koşulsuz şartsız biraz körleşmeye başlıyo her yaptıgı hataya iyi anlamlar yüklemeye çalısıyo her insan hata yapar diye bakmayı öğreniyosun aslında biliyosun değişmiceğini çok sevıyosun ya iste umut edıyosun belki değişir bi mucize olur diye sabredıyosun taki sabrının son damlasına kadar sonra son hatasında büyük bi hata yada değil farketmiyo birden gözün açılıyo kendinii salak gibi hissetmeye başlıyosun sevginin bittiği yerde mantık devreye giriyo sonra o zor süreç başlıyo karşıdaki de kabullenmıyo ben bukdar şeyler yaptım şimdi nolduda istemıyo diyo iyice çıkılmaz bi hal alıyo kabullenmiyo sen farkındalık duygusuna kapılmşken o noldu da birden gözünü açtı kesın baska bırı var dıye bakıyo çirkenleştikçe çirkinleşiyo sana bütün pisliklerini bütün yüzlerini gösteriyo tiksiniyosun aylar önce onun için yapabiliceklerine sınır tanımazken şimdi ona beddua edebilicek bi hal alıyosun kurtulabılmek ıcın Allah kımseye yaşatmasın bunları ben herşeyi göze alıp ayrıldım ama o ayrılmadı hala hayatımın en büyük hatası olarak kaldı bende ...