Konuşmaya ihtiyacım var...

klmn

Canımmmm aynı sorunlar bende de var sanırım hamilelikle ilgili birşey bir tür depresyon gibi evimi çok sevmeme rağmen eve bile giresim gelmiyor sanki hayatım boyunca bir daha mutlu olamayacakmışım gibi ve çok büyük vicdan azabı yaşıorum bu yüzden çünkü ben de senin gibi neşeli bebişin neşeli annesi olmak istiyorum ama bu ruh halinde benden neşeli bir bebek çıkması mümkün değil melankolik olacak sanırım kuzucum Sanırım bu dönemler geçici yani en azından geçici olduğunu ümit etmek istiyorum. Bak şöyle düşün aslını istersen çok da önemli sayılabilecek bir derdin yok di mi çok şükür yani yaşıosun, sağlıklısın, eşinle birliktesin, isteyerek bir bebeğe sahip olmuşsun, işin var hayatta birçok şeye sahip olmuşsun aslını istersen geri kalanı tırı vırı iş arayan, eşiyle boşanan, çocuğu olmayan nice üzgün insan var bu dünyada(ki allah umarım onların da yüzlerini güldürür) işte böyle düşün ben öyle yapıorum bi süreliğine rahatlatıyor beni :)