Kopuk aile ilişkileri

Merhaba,yazıp yazıp siliyorum.En özelini yazmak ne kadar zormuş.annem konu.iki kardeşiz ve evlat ayrımı çok yapıyor ben 45 yaşımdayım ve bana sana bişey vermek istemiyorum senin durumun iyi ablanın durumu kötü ona yardım edicem diyor.Maddi olarak ciddi meblalar ev araba gibi yardım yapıyor bende 4 yldır süren bu olayda ailemle konuşmuyorum.çok da üzülüyorum.bir tarafım para annemin istediğine verir deyip affediyor,diğeri adaletsizlik yapıypr diyor affetmiyor.siz olsanız napardınız?
Sen doğrucu bir yapından dolayı kaybetmiş , diğer kardeşin ise yalaklık yapmıştır kazanmıştır. Bu meseleler hep olur. Ama annenin, iki çocuğuna da DURUMLARI OLMASA/OLSA DAHİ eşit davranması gerekli. Evet belki senin durumun, öteki kardeşten iyidir. Bir araba bir ev istemezsin belki ; ama önemli olan maddi sevgi değil manevi sevgisini göstermesidir. Sevgi anlamında da ketun bir anneniz var ise; içindekileri söyle konuş. Bir şey kaybetmezsin . Anne olan anlar
 
Zaman zaman anneme kızardım. Çünkü ananem dayımın ve teyzemin çocuklarını bile bizden daha çok severdi ve çok belli ederdi. Annem sanki üvey evlat gibiydi. Her hastalandığında koşan annem ama hiç yaranamayan da annem... Babamda bu yüzden anneme çok kızardı. Kısacası annem hep zor durumda kalan taraf olurdu.
Neden susuyor annem diye kızardım. Bilemiyorum belkide annem öyle mutluydu... Yani onun yaptıklarını görmezden gelerek kendini savunmaya almıştı. Nasıl olsa ananemin değişmeyeceğini biliyordu. Çocukluktan beri devam eden bir süreci değiştiremeyeceğini anladığı için kabullenip kafasına takmıyordu. Ananem ölmeden önce anneme hakkını helal et senin hakkın çok geçti demiş. Belki de ananem de tüm gerçeği biliyordu, nasıl olsa annem onu hep sevecekti. Diğer evlatlarının sevgisini kazanmak için onlara destek olması gerektiği.... Çok uzun yazdım😁bu vesile ile size içimi dökmüş oldum😁
Annaanneniz gerçeği bilse de ayırım yaptığı için hiç kendini kötü hissetmemiş.Keşke ölürken değil yaşarken pişman olsaydı.
Annenize üzüldüm.Herkese hakettiği değeri vermek lazım bu hayatta.
 
Buket uzunerin Gelibolu kitabında bir laf vardı, hiç unutmam.
Kadın derdi ki 'anam bizi sevmezdi. Ama hiç yoktan hepimizi eşit sevmezdi'
Bu bile ne güzel bir şey. Evlat ayrımı dünyadaki en iğrenc şeylerden biri. Bir psikolog demişti ki yapılan araştırmalara göre en geçmeyen travmalar evlat ayrımları uzerineymis. Cunku diğerlerinde 'ailem cahil' , 'onlar da öyle görmüş', 'bilememis' , 'kucuk yaşta anne olmus' falan diyip aileyi aklama,onları anlama çok daha kolay. Ama ayrım yapan ailede sana yapmadığını, senden kistigini bir başkasına saçtığıni görüyorsun. Aklayacak bir şey olmuyor, gayet yapabildiğini biliyorsun çünkü.
O yüzden konuşmama kararıniz bence kötü değil. Ben miras denen olguyu hiç sevmem. Kardeşleri birbirine düşürmek için yapılan bir şey gibi gelir 😅 bugüne kadar hiç miras kalıp da haksızlığa uğradığını düşünmeyen insana denk gelmedim. Aileme de hep derim ki ne var ne yok güzelce yiyin, yaşlılığınizda keyfini çıkarın. Gerçekten kimseden gelecek bir m³ arsada bile gözüm yok. İsterlerse hiç vermesinler. Hiç vermemeleri bana 100 verirken ablama 250 vermelerinden çok daha mutlu eder beni
O kadar güzel yazmışsınız ki bütün anne babalar okumalı bence
 
Annaanneniz gerçeği bilse de ayırım yaptığı için hiç kendini kötü hissetmemiş.Keşke ölürken değil yaşarken pişman olsaydı.
Annenize üzüldüm.Herkese hakettiği değeri vermek lazım bu hayatta.
İşin ilginç yanı annem hiç şikayet etmedi. Ben ne yapıyorsam Allah rızası için yapıyorum karşılık beklemiyorum derdi her zaman. Belki içten içe üzülmüştür ama ağzın bir offf kelimesi çıkmadı. Hep olumlu bakıp pozitif düşünürdü. Ben yaşım büyüdükçe bazı şeyleri farkettim. Napalım annemin huyu böyle derdi. Ahh annem nasıl da güçlü. Keşke öyle olabilsek, hiç kafaya takmadan yolumuza devam edebilsek.
 
İşin ilginç yanı annem hiç şikayet etmedi. Ben ne yapıyorsam Allah rızası için yapıyorum karşılık beklemiyorum derdi her zaman. Belki içten içe üzülmüştür ama ağzın bir offf kelimesi çıkmadı. Hep olumlu bakıp pozitif düşünürdü. Ben yaşım büyüdükçe bazı şeyleri farkettim. Napalım annemin huyu böyle derdi. Ahh annem nasıl da güçlü. Keşke öyle olabilsek, hiç kafaya takmadan yolumuza devam edebilsek.
İşte ben öyle dayanamazdım.Hepsini de siler atardım.Kafama da takmazdımSabırla,güçle alakası var mı bilemem ama haksızlığa gelemiyorum.Yani annemin böyle huyu olsa,tüm evlatlarına kötü olsa onu da kabul ederim.Payına düşen neyse o.Eşit olduğu sürece sorun yok.Ama ötekileştirilmek,dışlanmak çok daha kötü bir his.
 
İşte ben öyle dayanamazdım.Hepsini de siler atardım.Kafama da takmazdımSabırla,güçle alakası var mı bilemem ama haksızlığa gelemiyorum.Yani annemin böyle huyu olsa,tüm evlatlarına kötü olsa onu da kabul ederim.Payına düşen neyse o.Eşit olduğu sürece sorun yok.Ama ötekileştirilmek,dışlanmak çok daha kötü bir his.
Evet ben de bu kadarını kaldıramaz mutsuz olurdum ama demek istediğim annem mutluydu, annesinin değişmeyeceğini biliyordu ve kendini belki de kafasına takmayarak rahatlatıyordu. Önemli olan nasıl mutlu olıyorsak o şekilde devam etmek.
Kendisi vaktiyle ayrımcılığa uğradığı için evlatlarına karşı çok adaletli davranır. Bana bir tane el havlusu alsa; abime ve ablama da aynısından alır💖
 
Back
X