Arabayla ilgili konular açıldığında tüm yorumları takip ediyorum belki bana yardımcı olur diye ama benim de bununla alakalı konu açma vaktim geldi sanırım
2 sene kadar önce ehliyetimi aldım,çok zor olsa da eşimden sürmeyle alakalı tüyoları aldım.(Çoğu kadın gibi araba sürmek eşten öğrenilmez diyorum,o yüzden tüyo demek daha doğru) Kendim mahallede geze geze,yakın ilçelere gide gele öğrendim.Bu süreçte park ederken lastik de patlattım,önümdeki arabayı hafif dokundurdum da ama eşimin de verdiği gazla,motivasyonla zamanla korkumu yendim.
Trafiğe çıktığımdan bir kaç ay sonra başımdan çok kötü bir olay geçti, yanımda annem ve kızım vardı.1buçuk saatlik mesafede bir hastaneye gidiyorduk,trafik de çoktu. Neyse hallettik, dönüşte ben el frenini indirmeyi unutmuşum.Yolu yarıladık,önümde trafiğin yoğunlaştığını gördüm yavaşlamak istedim ve fren tutmadı,dibine kadar deli gibi bastım ama zerre kar etmedi. O anı asla ama asla unutamıyorum. Kendimi değil kızımı annemi düşündüm.Allaha binlerce şükür şansımız yaver gitti,önümdeki arabaya tam vuracaktım yana kırdım.Yanında bir kaç arabalık boşluk vardı.Eğer öyle olmasaydı ya da sağımdan araba geliyor olsaydı belki yaşamıyor olurduk. Kenara doğru gittim araba yavaşladı ve durdu,balata kokusu da vardı.Durduracağım zaman anladım el frenini indirmediğimi. Biri yardımcı oldu,arabayı belli bir noktaya götürdü,eşim de aldı akşam.
Bu olaydan sonra asla araba kullanamadım,aylar oldu hala korkuyorum.Bir de yokuş yukarı çıkarken trafik varsa elim ayağım boşalıyor. Sizce bu korkumu nasıl aşacağım,otomatik vites çare olur mu? Başından kaza geçen ya da böyle bir olay yaşayanlar varsa arabaya tövbe mi ettiniz, korkunuzun üzerine mi gittiniz?
2 sene kadar önce ehliyetimi aldım,çok zor olsa da eşimden sürmeyle alakalı tüyoları aldım.(Çoğu kadın gibi araba sürmek eşten öğrenilmez diyorum,o yüzden tüyo demek daha doğru) Kendim mahallede geze geze,yakın ilçelere gide gele öğrendim.Bu süreçte park ederken lastik de patlattım,önümdeki arabayı hafif dokundurdum da ama eşimin de verdiği gazla,motivasyonla zamanla korkumu yendim.Trafiğe çıktığımdan bir kaç ay sonra başımdan çok kötü bir olay geçti, yanımda annem ve kızım vardı.1buçuk saatlik mesafede bir hastaneye gidiyorduk,trafik de çoktu. Neyse hallettik, dönüşte ben el frenini indirmeyi unutmuşum.Yolu yarıladık,önümde trafiğin yoğunlaştığını gördüm yavaşlamak istedim ve fren tutmadı,dibine kadar deli gibi bastım ama zerre kar etmedi. O anı asla ama asla unutamıyorum. Kendimi değil kızımı annemi düşündüm.Allaha binlerce şükür şansımız yaver gitti,önümdeki arabaya tam vuracaktım yana kırdım.Yanında bir kaç arabalık boşluk vardı.Eğer öyle olmasaydı ya da sağımdan araba geliyor olsaydı belki yaşamıyor olurduk. Kenara doğru gittim araba yavaşladı ve durdu,balata kokusu da vardı.Durduracağım zaman anladım el frenini indirmediğimi. Biri yardımcı oldu,arabayı belli bir noktaya götürdü,eşim de aldı akşam.
Bu olaydan sonra asla araba kullanamadım,aylar oldu hala korkuyorum.Bir de yokuş yukarı çıkarken trafik varsa elim ayağım boşalıyor. Sizce bu korkumu nasıl aşacağım,otomatik vites çare olur mu? Başından kaza geçen ya da böyle bir olay yaşayanlar varsa arabaya tövbe mi ettiniz, korkunuzun üzerine mi gittiniz?
o zaman seyret sen beni.. inadım devreye giriyor.. yakıyorum dörtlüleri geçin siz yada durun ben dönücem acamiyim bakın ona göre der gibi bir eda takınıyorum.
Yani aynı olayı tekrar tekrar yapınca kasılıyorum beceremiyorum.Arkamdakilerden de küfür yiyorum adım gibi eminim
